IPv6: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το IPv4 περιορίζει το μέγεθος του πακέτου σε to 65,535 (2¹⁶−1) οκτάδες δεδομένων. Ένας κόμβος IPv6, μπορεί προαιρετικά να επεξεργαστεί πακέτα πάνω από αυτό το όριο. Τα πακέτα αυτά αναφέρονται σαν [[Jumbograms]] και μπορούν να έχουν μέγεθος μέχρι 4,294,967,295 (2³²−1) οκτάδες. Η χρήση των Jumbograms μπορεί να βελτιώσει την απόδοση πάνω σε συνδέσεις υψηλού [[MTU]]. Η χρήση Jumbograms δηλώνεται στηνστον προαιρετικό πεδίο Jumbo της επικεφαλίδας του πακέτου.

Ένα πακέτο IPv6 αποτελείται από 2 μέρη: Την επικεφαλίδα και τα δεδομένα.

Η επικεφαλίδα αποτελείται από ένα σταθερό τμήμα με την ελάχιστη λειτουργικότητα, που είναι απαραίτητη για όλα τα πακέτα, και μπορεί να ακολουθείται από προαιρετικές επεκτάσεις, που υλοποιούν ειδικά χαρακτηριστικά.

Το σταθερό μέρος της επικεφαλίδας καταλαμβάνει τις πρώτες 40 οκτάδες (320 bits) του πακέτου. Περιέχει τις ''διευθύνσεις προέλευσης και προορισμού'', το ''είδος της κυκλοφορίας'' (traffic classification), τον ''απαριθμητή αλμάτων'' (hop counter), και το είδος των προαιρετικών επολογών ή των δεδομένων που ακολουθούν την επικεφαλίδα. Το ''πεδίο επόμενη επικεφαλίδα'' (Next Header) ενημερώνει των παραλήπτη, πώς να ερμηνεύσει τα δεδομένα που ακολουθούν την επικεφαλίδα.

Σε σύγκριση με το IPv4, το πιο προφανές πλεονέκτημα του IPv6,είναι ο μεγαλύτερος χώρος διευθύνσεων. Οι διευθύνσεις στο IPv4 έχουν μήκος 32 bits, το οποίο μας παρέχει 4,3x10⁹ (4,3 δισεκατομμύρια ) διευθύνσεις. Οι διευθύνσεις στο IPv6 έχουν μήκος 128 bits, που καταλήγει σε έναν χώρο 3,4×10³⁸ διευθύνσεων. Ένας τέτοιος χώρος διευθύνσεων κρίνεται επαρκής για το ορατό μέλλον.

;Ένα ή περισσότερα εμπρόσθια μηδενικά σε οποιαδήποτε από τις οκτώ ομάδες μπορούν να απομακρυνθούν. Αυτό συνήθως γίνεται, είτε σε όλα, είτε σε κανένα από τα εμπρόσθια μηδενικά. Έτσι η 0μάδαομάδα 0042 συντομεύεται στην 42.

Η ''τοπική διεύθυνση'' (loopback address) 0000:0000:0000:0000:0000:0000:0000:0001, μπορεί να συντομευτεί στην ::1, μετά από χρήση και των δύο κανόνων.

Μέχρις ότου το IPv6 εκτοπίσει πλήρως το IPv4, είναι απαραίτητος ένας αριθμός μεταβατικών μηχανισμών, που θα επιτρέψει σε συσκευές που χρησιμοποιούν μόνο το IPv6, να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες του IPv4, και να επιτρέψουν σε απ΄ άκρου σε άκρον συσκευές που χρησιμοποιούν το IPv6, να μπορούν να επικοινωνούν μέσα από ένα δίκτυο που υποστηρίζει μόνο IPv4. Πολλοί από αυτούς τους μεταβατικούς μηχανισμούς χρησιμοποιούν την τεχνική tunneling, με την οποία ενθυλακώνουν κυκλοφορία του IPv6 σε δίκτυα IPv4. Αυτή είναι μία ατελής λύση η οποία μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Τα πρωτόκολλα tunneling είναι μία προσωρινή λύση για δίκτυα τα οποία δεν υποστηρίζουν ''διπλή στοίβα'' (dual-stack), όπου και τα δύο πρωτόκολλα τρέχουν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο.

Η διπλή στοίβα αναφέρεται σε απ΄ άκρονάκρου σε άκρο πραγματοποίηση και των δύο πρωτοκόλλων του IPv4 και IPv6. Δηλ. και τα δύο πρωτόκολλα τρέχουν στο ίδιο δίκτυο και δεν είναι απαραίτητη η ενθυλάκωση του IPv6 στο IPv4 και αντιστρόφως. Η διπλή στοίβα καθορίζεται στο [[RFC 4213]].

Παρότι αυτή είναι η πλέον πρόσφορη πραγματοποίηση του IPv6, καθότι παρακάμπτει πολλά μειονεκτήματα της τεχνικής tunneling, δεν είναι πάντοτε εφικτή, επειδή πεπαλαιωμένος δικτυακός εξοπλισμός δεν μπορεί να υποστηρίξει το IPv6. Έτσι π.χ. δρομολογητές συνδρομητών μπορεί να χρειάζονται είτε ενημέρωση του [[Λογισμικό|software]]firmware είτε ακόμη και αλλαγή του [[hardware]]. Αυτό σημαίνει ότι διαχειριστές δικτύων πρέπει να καταφεύγουν στην τεχνική του tunneling, μέχρις ότου η ραχοκοκαλιά των δικτύων υποστηρίξει τη διπλή στοίβα.