Στρατολόγηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο καλούμενος σεγια στρατολόγηση όταν κατατάσσεται στο στρατόπεδο υποχρεούται να παραδώσει την πολιτική του ταυτότητα. Αυτομάτως χάνει σημαντικά δικαιώματα που αφορούν στη δικαιοσύνη, τη συλλογική διεκδίκηση, την πολιτική δραστηριότητα, την ελεύθερη έκφραση, την ιδιωτικότητα και την αξιοπρεπή μεταχείριση.<ref>{{Cite web|url=https://curia.gr/stratos-kai-atomika-dikaiomata/|title=Στρατός και Ατομικά Δικαιώματα|ημερομηνία=2015-11-01|website=Curia.gr|accessdate=2019-01-23}}</ref> Πλέον υπόκειται στη δικαιοδοσία του στρατού, ο οποίος λειτουργεί με βάση την πειθαρχία, και σύμφωνα με το στρατιωτικό ποινικό κώδικα. Η ελεύθερη βούληση καταπατείται από τη στιγμή που δεν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής και ο στρατιώτης είναι υποχείριο ενός "ανώτερου" στην ιεραρχική δομή, με την υποχρέωση να εκτελεί αναντίρρητα τις εντολές. Η καθημερινή δραστηριότητα σε ένα στρατόπεδο καθορίζεται από αποφάσεις στις οποίες δεν έχει το δικαίωμα συμμετοχής, και δεν προκύπτουν κατόπιν συζήτησης με τον άμεσα ενδιαφερόμενο. Η ισότιμη μεταχείριση πάλι δεν είναι εξασφαλισμένη, καθώς δε μπορεί να ασκηθεί η λεγόμενη αναφορά στις αρχές δηλαδή να υπάρξει δημοκρατικός έλεγχος από τους φαντάρους στη στρατιωτική εξουσία. Η υλοποίηση των κανονισμών εξαρτάται από έναν υπεύθυνο, ο οποίος μπορεί να επηρεαστεί από διάφορους παράγοντες ή να αποφασίζει διαφορετικά ανάλογα με τις εκάστοτε περιστάσεις, χωρίς να μπορεί να αμφισβητηθεί. Έτσι ευνοείται η ανάπτυξη σχέσεων υποτέλειας, με ευνοϊκή μεταχείριση στους πιο "συνεργάσιμους" ή σημαντικούς ανάλογα με τις γνωριμίες (βύσματα).<ref>{{Cite web|url=http://www.news247.gr/gnomes/manos-xwrianopoylos/fantare-poy-pas-choris-vysma.6355305.html|title=Φαντάρε πού πας (χωρίς βύσμα);|website=www.news247.gr|language=el|accessdate=2019-01-23}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://www.onalert.gr/stories/BYSMATOMETRO_Topothethseis_metatheseis_epilogh_oploy/127|title=ΒΥΣΜΑΤΟΜΕΤΡΟ: Τοποθετήσεις, μεταθέσεις, επιλογή όπλου!|website=onalert.gr|accessdate=2019-01-23}}</ref>

Σε παλιότερες εποχές που η έκβαση των πολέμων στηριζόταν κυρίως στο μέγεθος του στρατού, ο πληθυσμός κάθε χώρας εκπαιδευόταν στη χρήση όπλων και κατόπιν τίθονταν σεστην εφεδρεία. Αυτή η μέθοδος εξασφαλίζε την άμυνα έναντι απειλής, αν και δε λειτούργησε αποτρεπτικά όσον αφορά δύο παγκοσμίους πολέμους. Σήμερα, η πιθανότητα ένοπλης σύρραξης είναι μικρή, καθώς οι αντιπαραθέσεις μεταξύ κρατών εκφράζονται σε οικονομικούς όρους και κυβερνοεπιθέσεις. Ακόμα και σε μια ένοπλη αντιπαράθεση όμως, οι τεχνολογικές εξελίξεις στην πολεμική βιομηχανία απαιτούν εξειδικευμένο προσωπικό, με συνεχή εκπαίδευση και ετοιμοπόλεμο. Εξ' άλλου σύμφωνα με έρευνα στιςσε ευρωπαϊκές χώρες, το ποσοστό των ανθρώπων που είναι διατεθιμενοι να υπερασπιστούν τη χώρα τους θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή ή τη σωματική τους ακεραιότητα είναι χαμηλό.<ref>{{Cite web|url=https://brilliantmaps.com/europe-fight-war/|title=Percentage of Europeans Who Are Willing To Fight A War For Their...|website=Brilliant Maps|language=en-US|accessdate=2019-01-23}}</ref> Γι' αυτό το λόγο άλλωστε από τιςςτις αρχές του 21ου αίωνα μέχρι σήμερα σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν καταργήσει τη στρατολόγηση.

Στην Ελλάδα, τα στρατόπεδα που λειτουργούν σε παραμεθόριες περιοχές ή απομακρυσμένα νησιά συνεισφέρουν στην τοπική οικονομία και είναι ένας παράγοντας συγκράτησης του πληθυσμού, ώστε αυτές οι περιοχές να μην ερημώσουν. Εναλλακτικά, το κράτος θα μπορούσε να προωθήσει δομές και συνθήκες για την αποκέντρωση, να στηρίξει τη λειτουργία επιχειρήσεων και τουριστικών μονάδων στην επικράτεια της χώρας, να επιδοτεί τους αγρότες, να βοηθά οικονομικά κατοίκους μικρων πληθυσμιακαπληθυσμιακά και αποκομμένωναπομονωμένων οικισμών της επαρχίας.