Στρατής Ελευθεριάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου}}

[[Εικόνα:Teriade matisse.jpeg|right|255px|thumb|Ο Στρατής Ελευθεριάδης-Τεριάντ (αριστερά) είχε στενές προσωπικές σχέσεις με καλλιτέχνες της εποχής του, όπως ο [[Ανρί Ματίς]] (δεξιά). Φωτογραφία: H. Cartier-Bresson, πιθανότατα πριν το 1940.]]

 

Το [[1915]] πήγε στο [[Παρίσι]] για να σπουδάσει νομικά, αλλά σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του για να αφοσιωθεί στην παρακολούθηση των καλλιτεχνικών εξελίξεων της εποχής του. Με τις πρώτες κριτικές του στο περιοδικό ''Cahiers d’Art'' από το [[1926]] έως το [[1931]] και κατόπιν στην απογευματινή εφημερίδα ''L'Intransigeant'' από το 1928 έως το 1933, ο Ελευθεριάδης έδωσε ώθηση σε νέους καλλιτέχνες της εποχής.<ref>''Tériade & les livres de peintres'', textes de Isabelle Monod-Fontaine, Claude Laugier, Dominique Szymusiak, Musée Matisse, Le Cateau-Cambrésis,2002. 204 p. : ill. ; 34 cm. ISBN 2907545337</ref> Έτσι, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη ζωγράφων και γλυπτών που έμελλε να σημαδέψουν τον 20ό αιώνα, υπήρξε συνιδρυτής του σουρεαλιστικού περιοδικού ''Minotaure'' ([[1933]]) (μαζί με τον Ελβετό εκδότη Albert Skira) και ιδρυτής του περιοδικού ''Verve'' ([[1937]]-1960)<ref>Χαρά Κολοκυθά, Το περιοδικό ''Verve'': Δεκέμβριος 1937 - Ιούλιος 1960, Τομέας Αρχαιολογίας και Ιστορίας Τέχνης, Πανεπιστήμιο Κρήτης, 2011. 2 τομ, 498σελ.: ill, 30 εκ.</ref>, στις σελίδες των οποίων παρουσίασαν τα έργα τους μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο [[Πιέρ Μποννάρ|Μποννάρ]] (Pierre Bonnard), ο [[Ανρί Ματίς|Ματίς]], ο [[Ζωρζ Μπρακ|Μπρακ]] (Georges Braque), ο [[Πάμπλο Πικάσο|Πικάσο]], ο [[Μαρκ Σαγκάλ|Σαγκάλ]], ο [[Φερνάν Λεζέ|Λεζέ]] (Fernand Léger), ο [[Χουάν Μιρό|Μιρό]] και άλλοι.<ref>http://elocus.lib.uoc.gr/dlib/0/8/c/metadata-dlib-1331548351-236526-23092.tkl</ref>