Ρόζαλιντ Ράσελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 16:
}}
 
Η '''Ρόζαλιντ Ράσελ''' ([[Αγγλική γλώσσα|αγγλ.]] '''Rosalind Russell'''), ([[4 Ιουνίου]] [[1907]] - [[28 Νοεμβρίου]] [[1976]]) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, σεναριογράφος και τραγουδίστρια<ref name="WVobit">Obituary ''[[Variety Obituaries|Variety]]'', December 1, 1976, page 79.</ref>, γνωστή για τη συμμετοχή της στις ταινίες: ΄''[[Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου]] (His Girl Friday)'', πλάι στον [[Κάρι Γκραντ]], στο ρόλο της δημοσιογράφου Χίλντι, ''Η Θεία μου κι Εγώ (Auntie Mame, 1958)'' στο ρόλο της Μέιμ Ντένις και ''Γυμνή Κάθε Βράδυ (Gypsy, 1962)'', πλάι στην [[Νάταλι Γουντ]], στο ρόλο της Ρόουζ. Ικανότατη κομεντιέν<ref>{{cite web|title=Rosalind Russell: Biography|url=http://www.tcm.com/tcmdb/person/167490%7C135102/Rosalind-Russell/biography.html|website=tcm.com|publisher=Turner Classic Movies|accessdate=12 March 2015}}</ref>, η Ράσελ κατάφερε να κερδίσει πέντε [[Χρυσές Σφαίρες]] και τις πέντε φορές που ήταν υποψήφια για το βραβείο. Βραβεύτηκε επίσης με βραβείο Τόνι το [[1953]] για την ερμηνεία της στο μιούζικαλ ''Wonderful Town'', βασισμένο στην ταινία ''My Sister Eileen'', στην οποία είχε πρωταγωνιστήσει το [[1942]]. Προτάθηκε τέσσερις φορές για [[Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου]], αλλά δεν κέρδισε ποτέ το βραβείο.
 
Πέρα από τις ικανότητές της ως κομεντιέν, η Ράσελ ήταν καλή κι ως καρατερίστα, ιδιαίτερα σε ρόλους πλουσίων και καθωσπρέπει γυναικών. Η καριέρα της κράτησε σαράντα χρόνια, από τη δεκαετία του '30 εώς και το θάνατό της από καρκίνο του μαστού στα μέσα της δεκαετίας του '70. Σημαντική θέση στην φιλμογραφία της έχουν η ταινίες: ''Γκρεμισμένα Είδωλα (The Citadel, 1938)'', ''[[Γυναίκες (ταινία 1939)|Γυναίκες]] (Women, 1939)'', ''Σίστερ Κέννυ (Sister Kenny, 1946)'', ''[[Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα (ταινία)|Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα]] (Mourning Becomes Electra, 1947)'', ''[[Πικ-νικ (ταινία, 1955)|Πικ-νικ]] (Picnic, 1955)'' και ''Η Πλειοψηφία του Ενός (A Majority of One, 1961)''.