Ιδεαλισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ιδεαλισμός ξεκινάει στην [[αρχαία Ελλάδα]] με κορυφαίο εκπρόσωπο τον [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] γόνο αριστοκρατικής οικογένειας της Αθήνας, μαθητή του Σωκράτη και ιδρυτή της Ακαδημίας, φιλοσοφικής σχολής που λειτούργησε στην Αθήνα από το 387-529 π.Χ. Για τον Πλάτωνα πραγματικός κόσμος είναι ο υπεραισθητός κόσμος των ιδεών, ενώ ο υλικός κόσμος είναι για αυτόν κόσμος σκιών, χλωμή αντανάκλαση των ιδεών. (βλ. ''[[Αλληγορία του Σπηλαίου]]''). Στη [[Μεσαίωνας|μεσαιωνική εποχή]] ο σχολαστικός θρησκευτικός ιδεαλισμός επιδιώκει τη συμφιλίωση της φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε στους Κλασσικούς χρόνους με τη Μεσαιωνική Θεολογία, όπου όμως η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον Σχολαστικισμό στην παρακμή. Με την παρακμή του φεουδαρχικού συστήματος και την ανάπτυξη της [[Υλισμός|Υλιστικής]] φιλοσοφίας ο [[Υποκειμενικός Ιδεαλισμός]] του [[Τζορτζ Μπέρκλεϊ|Μπέρκλεϊ]] και ο [[Σκεπτικισμός]] του [[Ντέιβιντ Χιουμ|Χιουμ]] αποτελούν αντίδραση στις υλιστικές θεωρίες των [[Αγγλία|Άγγλων]] φιλοσόφων: [[Φράνσις Μπέηκον]], [[Μπαρούχ Σπινόζα]], [[Τόμας Χομπς]] κ.α. και του Ολλανδού [[Μπαρούχ Σπινόζα]]. Ο [[Γερμανικός Ιδεαλισμός]] του 18ου και 19ου αιώνα με εκφραστές τους [[Ιμμάνουελ Καντ|Καντ]], [[Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε|Φίχτε]], [[Φρήντριχ Βίλχελμ Γιόζεφ Σέλινγκ|Σέλινγκ]] και [[Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ|Χέγκελ]] αποτελεί την αντίδραση που ξεσήκωσε η Γαλλική επανάσταση και οι φιλόσοφοι της εποχής [[Ζιλιέν Οφρουά ντε Λα Μετρί|Λα Μετρί]], [[Βαρόνος του Χόλμπαχ|Χόλμπαχ]], [[Ντενί Ντιντερό|Ντιντερό]], [[Κλοντ Αντριέν Ελβέτιος|Ελβέτιος]] κ.α. Στο τέλος του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου επικρατεί ο [[Εμπειριοκριτικισμός]] του [[Έρνστ Μαχ|Μαχ]] και του [[Ριχάρδος Αβενάριος|Αβενάριους]] που ανανεώνει τη φιλοσοφία του [[Τζορτζ Μπέρκλεϊ|Μπέρκλεϊ]].