Ενετοκρατία στην Κρήτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Κατά την διάρκεια των δύο πρώτων αιώνων της ενετικής διοίκησης τα επεισόδια και οι συγκρούσεις από τους ορθόδοξους κρητικούς ήταν συχνές έναντι των καθολικών Ενετών. Η βοήθεια των κρητικών από την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας ]]<nowiki/>ήταν συχνή. Δεκατέσσερις συγκρούσεις αριθμούνται μεταξύ του 1207 και την τελευταία κύρια σύγκρουση της [[Δημοκρατία του Αγίου Τίτου|Δημοκρατίας του Αγίου Τίτου]] το 1360.Έκτοτε και παρ' όλες τις συχνές επιδρομές των Τούρκων το νησί δέχτηκε τον ενετικό ζυγό και άνοιξε την πόρτα για την Ιταλική [[Αναγέννηση]]. Ως αποτέλεσμα προκλήθηκε μια καλλιτεχνική και λογοτεχνική αναγέννηση στην Κρήτη που αποτυπώνεται με την ίδρυση της [[Κρητική Σχολή|Κρητικής Σχολής]],που αποκορυφώθηκε με τα έργα του [[Ελ Γκρέκο]], καθώς και με τα λογοτεχνικά αριστουργήματα [[Ερωτόκριτος]] του [[Βιτσέντζος Κορνάρος|Βιτσέντζου Κορνάρου]] και [[Ερωφίλη ]]<nowiki/>του [[Γεώργιος Χορτάτσης|Γεωργίου Χορτάτση]] γραμμένα με χρήση του τοπικού ιδιώματος. Επίσης σημαντικοί επιστήμονες και μελετητές ανεδείχθησαν όπως ο [[Μάρκος Μουσούρος]], ο [[Φραγκίσκος Μπαρόκιος]], ο [[Νικόλαος Καλλιάκης|Νικόλαος Καλιάκης]], o [[Ανδρέας Μουσάλος]] και άλλοι.

 

Μετά την οθωμανική κατάληψη της Κύπρου το 1571 η Κρήτη ήταν η μοναδική θαλάσσια ενετική κτήση.Η στρατιωτική αδυναμία της Βενετίας σε συνδυασμό με τον πλούτο και την σημαντική γεωπολιτική θέση της Κρήτης στην Ανατολική Μεσόγειο προσέλκυσε το ενδιαφέρον της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Στον καταστρεπτικό [[Μεγάλος Κρητικός Πόλεμος|Μεγάλο Κρητικό Πόλεμο]] οι δύο αυτές πλευρές πολέμησαν για τον έλεγχο της Κρήτης. Οι Οθωμανοί γρήγορα περικύκλωσαν την Κρήτη αλλά απέτυχαν να καταλάβουν την Κάντια λόγω της ναυτικής υπεροχής των Ενετών αλλά και άλλα θέματα που ξέσπασαν στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας μέχρι το 1669 που η πρωτεύουσα του νησιού έπεσε υπό οθωμανικό ζυγό. Μόνο τρία φρούρια,εκείνα της [[Σούδα Κρήτης (νησί)|Σούδας]], της [[Γραμβούσα Χανίων|Γραμβούσας ]]<nowiki/>και της [[Σπιναλόγκα|Σπιναλόγκας]] παρέμειναν υπό ενετική κυριαρχία. Προσπάθειες ανακατάληψης του νησιού από τους Ενετούς κατά την διάρκεια του [[Έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|Έκτου Βενετοτουρκικού πολέμου]] απέτυχαν και τα τελευταία ενετικά κτίσματα καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς το 1715 κατά την διάρκεια του [[Έβδομος Βενετοτουρκικός πόλεμος|Έβδομου Βενετοτουρκικού πολέμου]].