Σύμβαση Ασφάλειας Ζωής στη Θάλασσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Trikos (συζήτηση | συνεισφορές)
Νέα σελίδα: Η '''σύμβαση για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα''' (αγγλικά: ''Safety of Life at Sea'') είναι μία διεθνής να...
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 20:12, 1 Φεβρουαρίου 2019

Η σύμβαση για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα (αγγλικά: Safety of Life at Sea) είναι μία διεθνής ναυτιλιακή σύμβαση που ορίζει τα ελάχιστα πρότυπα ασφαλείας για την κατασκευή, τον εξοπλισμό και τη λειτουργία των εμπορικών πλοίων. Η σύμβαση απαιτεί από όσα κράτη την έχουν υπογράψει, τα πλοία που φέρουν την σημαία τους να τηρούν αυτά τα ελάχιστα πρότυπα.

Η σημερινή έκδοση της SOLAS είναι η έκδοση του 1974, γνωστή και ως SOLAS 1974, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 25 Μαΐου 1980.[1] Από τον Νοέμβριο του 2018, η SOLAS 1974 είχε 164 συμβαλλόμενα κράτη, που αντιπροσωπεύουν το 99%των εμπορικών πλοίων σε όλο τον κόσμο σε ολική χωρητικότητα.[1]

Η σύμβαση αυτή θεωρείται η πιο σημαντική από όλες τις διεθνείς συμβάσεις που αφορούν την ασφάλεια των εμπορικών πλοίων.[2][3]

Κεφάλαια

Η SOLAS 1974 απαιτεί από τα κράτη να συμμορφώνονται με τα ελάχιστα πρότυπα ασφαλείας για την κατασκευή, τον εξοπλισμό και τη λειτουργία των εμπορικών πλοίων. Η συνθήκη περιλαμβάνει άρθρα που καθορίζουν γενικές υποχρεώσεις κ.λπ., ακολουθούμενη από ένα παράρτημα που χωρίζεται σε δεκατέσσερα κεφάλαια. Από αυτά, το κεφάλαιο πέντε (συχνά αποκαλούμενο ως «SOLAS V») είναι το μόνο που ισχύει για όλα τα πλοία στη θάλασσα, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών σκαφών αναψυχής και των μικρών σκαφών σε τοπικά ταξίδια, καθώς και στα εμπορικά πλοία που εκτελούν διεθνείς μεταφορές. Πολλές χώρες έχουν μετατρέψει τις απαιτήσεις του κεφαλαίου πέντε σε εθνικούς νόμους, έτσι ώστε όποιος τον παραβιάσει, να έρχεται αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη.[4]

Κεφάλαιο Ι – Γενικές διατάξεις
Ανίχνευση των διαφόρων τύπων πλοίων και πιστοποίηση ότι πληρούν τις απαιτήσεις της σύμβασης.[2]
Κεφάλαιο ΙΙ-1 – Κατασκευές - Τμηματοποίηση και σταθερότητα, μηχανήματα και ηλεκτρικές εγκαταστάσεις
Η τμηματοποίηση των επιβατηγών πλοίων σε υδατοστεγή διαμερίσματα, έτσι ώστε μετά από βλάβη στο κύτος, το πλοίο να είναι ακόμα σε θέση να επιπλέει.[2]
Κεφάλαιο II-2 – Πυρασφάλεια, ανίχνευση πυρκαγιάς και κατάσβεση πυρκαγιάς
Συστήματα πυρασφάλειας για όλα τα πλοία (Κωδικός FFS).[2]
Κεφάλαιο III – Διάφορα σωστικά μέσα
Κάθε πλοίο πρέπει να φέρει σωστικά μέσα. Υπάρχουν διάφορες απαιτήσεις για τα σωσίβια και τις λέμβους, ανάλογα με τον τύπο του πλοίου.[2] Οι ειδικές τεχνικές απαιτήσεις παρέχονται από τον Διεθνή κώδικα ασφάλειας ζωής (LSA).[2]
Κεφάλαιο IV – Ραδιοεπικοινωνίες
Το Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Σύστημα Κινδύνου και Ασφάλειας (GMDSS) απαιτεί από τα επιβατηγά και φορτηγά πλοία που εκτελούν διεθνή δρομολόγια να μεταφέρουν ραδιοεξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων δορυφορικών ραδιοφωνικών σημείων (EPIRB) και αναναμεταδοτών αναζήτησης και διάσωσης (SART).[2]
Κεφάλαιο V – Ασφάλεια της ναυσιπλοΐας
Το κεφάλαιο αυτό απαιτεί από τις κυβερνήσεις να εξασφαλίσουν ότι όλα τα σκάφη είναι επαρκώς και αποτελεσματικά επανδρωμένα από άποψη ασφάλειας. Ορίζει τις απαιτήσεις σε όλα τα σκάφη όσον αφορά τον προγραμματισμό του ταξιδιού και ελλιμενισμού, κάνοντας προσεκτική αξιολόγηση όλων των προτεινόμενων διαδρομών. Κάθε ναυτικός πρέπει να λαμβάνει υπόψη του διάφορους παράγοντες, όπως τους πιθανούς κινδύνους για τη ναυσιπλοΐα, τις καιρικές προβλέψεις, τις παλιρροϊκές προβλέψεις και την ικανότητα του πληρώματος.[4] Αναφέρει επίσης την υποχρέωση για όλους τους πλοιάρχους να προσφέρουν βοήθεια σε όσους βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου, καθώς και να διαχειρίζονται τα μηνύματα διάσωσης με συγκεκριμένες απαιτήσεις. Είναι διαφορετικό από τα άλλα κεφάλαια, καθώς οι απαιτήσεις αυτές ισχύουν για όλα τα σκάφη και τα πληρώματά τους, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών σκαφών, για όλα τα ταξίδια.[2]
Κεφάλαιο VI – Μεταφορά φορτίων
Οι απαιτήσεις σχετικά με την μεταφορά και το στοίβαγμα όλων των ειδών φορτίου, καθώς και των κοντέινερ. Εξαιρούνται τα υγρά και αέρια φορτία.[2]
Κεφάλαιο VII – Μεταφορά επικίνδυνων φορτίων
Οι απαιτήσεις σχετικά με τη μεταφορά κάθε είδους επικίνδυνων φορτίων, ώστε να συμμορφώνονται με το [[Διεθνής Κώδικας Χύδην Χημικών|Διεθνή κώδικα χύδην χημικών[5] (Κώδικας IBC), το\ Διεθνή κώδικα σχετικά με την κατασκευή και τον εξοπλισμό των πλοίων που μεταφέρουν χύδην χημικά (Κώδικας IGC)[6] και το Διεθνή κώδικα θαλάσσιων επικίνδυνων εμπορευμάτων (κώδικας IMDG).[2]
Κεφάλαιο VIII – Πυρηνοκίνητα πλοία
Τα πυρηνοκίνητα πλοία πρέπει να συμμορφώνονται με τον Κώδικα Ασφάλειας Πυρηνικών Εμπορικών Πλοίων.[2]
Κεφάλαιο IX – Διαχείριση για την ασφαλή λειτουργία των πλοίων
Κάθε πλοιοκτήτης και κάθε ναυτιλιακή εταιρία που διαχειρίζεται ένα πλοίο πρέπει να συμμορφώνονται με τον Διεθνή κανόνα ασφαλούς διαχείρισης (ISM).[2]
Κεφάλαιο X – Μέτρα ασφάλειας για τα ταχύπλοα
Τα ταχύπλοα πρέπει να συμμορφώνονται με το Διεθνή κώδικα ασφάλειας για ταχύπλοα (Κώδικας HSC)
Κεφάλαιο XI-1 – Ειδικά μέτρα για την ενίσχυση της ασφάλειας στη θάλασσα

Οι απαιτήσεις σχετικά με τους οργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τη διεξαγωγή ερευνών και επιθεωρήσεων, καθώς και για αναγνώριση αριθμού πλοίου και επιχειρησιακές απαιτήσεις.

Κεφάλαιο XI-2 – Ειδικά μέτρα για την ενίσχυση της ασφάλειας στη θάλασσα
Περιλαμβάνει το Διεθνή κώδικα ασφάλειας πλοίων και λιμένων (Κώδικας ISPS).[7]
Κεφάλαιο XII – Πρόσθετα μέτρα ασφαλείας για μπαλκ κάριερς
Ειδικές κατασκευαστικές απαιτήσεις για μπαλκ κάριερς μήκους άνω των 150 μέτρων.[2]
Κεφάλαιο XIII - Επαλήθευση της συμμόρφωσης
Καθιστά υποχρεωτικό από 1η Ιανουαρίου 2016 το σύστημα ελέγχου των κρατών μελών του Διεθνή Οργανισμού Ναυσιπλοΐας.
Κεφάλαιο XIV - Μέτρα ασφαλείας για πλοία που λειτουργούν σε πολικά ύδατα
Καθιστά υποχρεωτικό από 1η Ιανουαρίου 2017 την συμμόρφωση των πλοίων που λειτουργούν σε πολικά ύδατα στην Εισαγωγή και στο τμήμα ΙΑ του Διεθνή κώδικα για πλοία που λειτουργούν σε πολικά ύδατα (Πολικός κώδικας).

Ιστορία

Πρώτες εκδόσεις

Η πρώτη έκδοση της σύμβασης SOLAS παρουσιάστηκε το 1914, έπειτα από τη βύθιση του Τιτανικού και προέβλεπε τον αριθμό των σωσίβιων λέμβων, καθώς και άλλων σωστικών μέσων, τις διαδικασίες ασφαλείας και τις ραδιοεπικοινωνίες.[8] Δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ, καθώς ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Βγήκαν άλλες εκδόσεις SOLAS το 1929 και το 1948[2][9]

Έκδοση 1960

Η σύμβαση του 1960 εγκρίθηκε στις 17 Ιουνίου 1960 και τέθηκε σε ισχύ στις 26 Μαΐου 1965. Ήταν η τέταρτη σύμβαση SOLAS και ήταν το πρώτο σημαντικό επίτευγμα για τον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας. Αποτελούσε ένα σημαντικό βήμα προόδου στον εκσυγχρονισμό των κανονισμών και στην τήρηση των τεχνικών εξελίξεων στη ναυτιλιακή βιομηχανία..[10]

Έκδοση 1974

Το 1974 υιοθετήθηκε μια εντελώς νέα σύμβαση SOLAS, η οποία μπορεί να αναθεωρείται και να εφαρμόζεται μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, καθώς οι προηγούμενες συμβάσεις αποδείχθηκαν πολύ αργές. Με τη SOLAS 1960, χρειαζόντουσαν αρκετά χρόνια για να τεθούν κάποιες τροποποιήσεις σε ισχύ. Τότε έπρεπε τα κράτη-μέλη του Διεθνή Οργανισμού Ναυσιπλοΐας να δηλώσουν ότι συμφωνούσαν με τις αλλαγές αυτές και αν ξεπερνιόταν ένας συγκεκριμένος αριθμός χωρών και συνολικής χωρητικότητας, τότε τεθόντουσαν σε ισχύ. Πλέον, με τη SOLAS 1974 οι τροποποιήσεις γίνονται αποδεκτές αυτόματα.

Η SOLAS 1974 τέθηκε σε ισχύ στις 25 Μαΐου 1980,[1] 12 μήνες μετά την επικύρωσή της από τουλάχιστον 50 χώρες με τουλάχιστον 50% της ολικής χωρητικότητας. Έχει ενημερωθεί και τροποποιηθεί επανειλημμένα από τότε.[2][10]

Έκδοση 1988

Το 1988 η SOLAS τροποποιήθηκε σχετικά με τις ραδιοεπικοινωνίες. Συγκεκριμένα το Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Σύστημα Κινδύνου και Ασφάλειας αντικατέστησε τον κώδικα Μορς.

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 Καταστατικό των πολυμερών συμβάσεων (Αγγλικά)
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 «Διεθνής σύμβαση για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα». Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας (IMO). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019. 
  3. Επιπτώσεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού, Μελέτη από τη Γραμματεία του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας, Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας, 19 Ιανουαρίου 2012, σελ. 11, http://www.imo.org/ourwork/legal/documents/implications%20of%20unclos%20for%20imo.pdf, ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019 
  4. 4,0 4,1 «Κανονισμοί SOLAS V». Royal Yachting Association. 15 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2019. 
  5. «Κώδικας IBC». www.imo.org. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2019. 
  6. «Κώδικας IGC». www.imo.org. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2019. 
  7. «Κώδικας ISPS». www.imo.org. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2019. 
  8. Κείμενο από την σύμβαση SOLAS, Λονδίνο, 20 Ιανουαρίου 1914, Λονδίνο: His Majesty's Stationery Office by Harrison and Sons, 1914, https://archive.org/details/textofconvention00inte 
  9. Σύμβαση SOLAS 1948, Λονδίνο, 10 Ιουνίου 1948, Λονδίνο: Her Majesty's Stationery Office, Ιανουάριος 1953, http://www.imo.org/KnowledgeCentre/ReferencesAndArchives/HistoryofSOLAS/Documents/SOLAS%201948%20UK%20Treaty%20Series.pdf 
  10. 10,0 10,1 New amendments into force from 1st July 2014 for SOLAS Convention

Εξωτερικοί σύνδεσμοι