Δημήτρης Δημητρίου (Νικηφόρος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις 4 Μαρτίου 1944 ο Νικηφόρος αφαίρεσε στρατιωτικά είδη (μπότες) μαχητών του 5/42<ref>Χαριτόπουλος Διονύσης (2003). Άρης ο αρχηγός των ατάκτων, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, σελ 520-1</ref>, οι οποίοι πριν είχαν εγκαταλείψει τις κοινές θέσεις άμυνας με τμήματα του ΕΛΑΣ στο 51ο χιλόμετρο (θέση στην διαδρομή Γραβιάς-Άμφισσας), ενώ ο [[Θύμιος Δεδούσης]] με αφορμή αυτό το περιστατικό ανταπάντησε με την εκτέλεση του ελασίτη αγωνιστή Κωνσταντίνου Βάρσου στο Κροκύλιο και στη συνέχεια με κήρυξη στρατιωτικού νόμου στην περιοχή, και άρχισε αλυσίδα προκλήσεων. Ο Νικηφόρος με το τάγμα του συμμετείχε στις συγκρούσεις που ακολούθησαν, και με την άφιξη μικρής μονάδας υπό τον Άρη Βελουχιώτη, υποστήριξε την τελική επίθεση και διάλυση της αντιστασιακής ομάδας του 5/42 του συνταγματάρχη [[Δημήτριος Ψαρρός|Δημήτριου Ψαρρού]] στις 17 Απριλίου 1944. Η επίθεση του επικεντρώθηκε στον 4ο λόχο του 5/42 τον οποίο διοικούσε ο Δεδούσης. Ο συνταγματάρχης Ψαρρός μετά την διάλυση του συντάγματος του δεν διέφυγε, όπως έκανε ο αξιωματικός Γεώργιος Καπεντζώνης που μαζί με άλλους 100 πέρασαν στην Πελοπόννησο και κατετάγησαν στα Τάγματα Ασφαλείας του Κουρκουλάκου, αλλά και ο Δεδούσης ο οποίος διέφυγε με ελάχιστους συνοδοιπόρους στην Αθήνα, αλλά παρέμεινε στο πεδίο των συγκρούσεων σε μια απελπισμένη προσπάθεια να περισώσει ότι μπορούσε, και παραδόθηκε στον ΕΛΑΣ στη Σκάλα Καραΐσκου. Κατά επιθυμία του οδηγήθηκε στον Νικηφόρο, και στη συνέχεια ο συνταγματάρχης Ψαρρός, συνοδεία μικρού αποσπάσματος ελασιτών από το τάγμα του Νικηφόρου με επικεφαλής τον αντάρτη από την Παρνασσίδα Κώστα Βελέντζα (ή Ψυχοβγάλτη), κατευθύνθηκε αιχμάλωτος προς τον Σταθμό Διοίκησης στο λόφο του Άη Λιά για να παραδοθεί στον αρχηγό της τοπικής μεραρχίας του ΕΛΑΣ αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Ρήγο. Πρίν όμως φτάσει στον Σταθμό Διοίκησης, η ομάδα συναντήθηκε με τον ταγματάρχη Ευθύμιο Ζούλα, προσωπικό εχθρό του Ψαρρού, ο οποίος κατηφόριζε από το αρχηγείο. Σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες μαρτυρίες [Β. Κομπιλάκου [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/29235#page/1/mode/2up ''Η εθνική αντίσταση στην περιοχή της ορεινής Παρνασσίδας μέσα από τις προφορικές μαρτυρίες και τις πρωτογενείς πηγές'']], ο Ζούλας πρώτα εξύβρισε και μετά εξετέλεσε με το ατομικό του περίστροφο τον αιχμάλωτο συνταγματάρχη. Ο Ζούλας ουδέποτε τιμωρήθηκε για τη συγκεκριμένη πράξη ενώ, με έκθεση του προς το ΚΚΕ το 1951 από τη Ρουμανία, στην οποία είχε καταφύγει ως πολιτικός πρόσφυγας, ισχυρίστηκε πως εξετέλεσε τον Ψαρρό «όπως είχε συμφωνήσει με τον Άρη» [''Δ. Χαριτόπουλος Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων'']. Παραμένει άγνωστο αν η συγκεκριμένη έκθεση συντάχθηκε για να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες της εποχής, ή αποδίδει την αλήθεια στη βάση της προσπάθειας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ για την αποφυγή της επανασυγκρότησης του 5/42 συντάγματος. Σύμφωνα με προφορική μαρτυρία του παλαίμαχου αντάρτη του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Δημητρίου Ζωμένου από την Άμφισσα το 2017{{πηγή}}, ο Νικηφόρος του εξομολογήθηκε δεκαετίες μετά τα γεγονότα, ότι τον βάραιναν τύψεις («ακόμα δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ») για τον τραγικό θάνατο του Ψαρρού.

Στους εορτασμούς της επετείου του σαμποτάζ στον Γοργοπόταμο, τοστις 29 Νοεμβρίου 1964, ήταν παρών μαζί με άλλους αξιωματικούς του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ όταν εξερράγη νάρκη, ενώ από την έκρηξη σκοτώθηκε η αδερφή του Ασημούλα Ραχιώτη, μητέρα 3 παιδιών, σε ηλικία 37 ετών <ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=39537&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=AAiASSASJASYASNAScASJASVAAgASVASRASSASPASeASkASZASXASaAAi&CropPDF=0 Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Φύλλο: 1/12/1964, Σελίδα: 3 ]</ref>. Ο Νικηφόρος διώχθηκε από τις αρχές μαζί με άλλους παλαίμαχους του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ για "αντίσταση κατά των αρχών" <ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=124&pageid=40618&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=AAiASSASJASYASNAScASJASVAAgASVASRASSASPASeASkASZASXASaAAi&CropPDF=0 εφημερίδα Μακεδονία Φύλλο: 26/5/1965, Σελίδα: 1]</ref>, αθωώθηκε όμως στο δικαστήριο που ακολούθησε <ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=124&pageid=46968&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=AAiASSASJASYASNAScASJASVAAgASVASRASSASPASeASkASZASXASaAAi&CropPDF=0 εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Φύλλο: 30/7/1966, Σελίδα: 7]</ref>.

Ήταν ο πρωτότοκος από τα έξι παιδιά του δασκάλου Νικολάου Ι. Δημητρίου και της Μάρθας Κόντου. Επίσης ήταν αδερφός της μητέρας του [[Γρηγόρης Ψαριανός|Γρηγόρη Ψαριανoύ]], Κατίνας Δημητρίου - Ψαριανού. Το 1982 με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, του απονεμήθηκε ο βαθμός του συνταγματάρχη ε.α. Ο [[Θρασύβουλος Τσακαλώτος]] σε πρόταση νόμου ζήτησε να του χορηγηθεί ο βαθμός του αντιστράτηγου ε.α. Υπήρξε πολυγραφότατος συγγραφέας ιστορικών και λογοτεχνικών έργων, και μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. 'Ηταν παντρεμένος με την Αφροδίτη (Ντίντα) Νέτσου από τη Λαμία, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Ο Δημήτρης Δημητρίου πέθανε στη Νέα Σμύρνη στις 27 Φεβρουαρίου 2000 και κηδεύτηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Άνω Αγόριανη Παρνασσίδας. Τον Δεκέμβριο του 2017 και μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Δελφών και τη στήριξη της Κοινότητας Επταλόφου, η κεντρική οδός της Άνω Αγόριανης ονομάστηκε «οδός Δημήτρη Ν Δημητρίου - Καπετάν Νικηφόρου».