Χρήστης:JonurWiki/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 4:
Τα '''Ιαπωνικά [[Έγκλημα πολέμου|εγκλήματα πολέμου]]''' συνέβησαν σε πολλές χώρες της [[Ασία|Ασίας]] και του [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικού]] κατά τη διάρκεια του «[[Ιαπωνία|Ιαπωνικού]] [[Ιμπεριαλισμός|ιμπεριαλισμού]]», κυρίως κατά τη διάρκεια του [[Δεύτερος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος|Β΄ Σινοϊαπωνικού Πολέμου]] και του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]. Κάποια από τα περιστατικά έχουν επίσης ονομαστεί ως «Ασιατικό Ολοκαύτωμα»<ref>{{cite web|title=The World: Revisiting World War II Atrocities; Comparing the Unspeakable to the Unthinkable|url=http://www.nytimes.com/1999/03/07/weekinreview/world-revisiting-world-war-ii-atrocities-comparing-unspeakable-unthinkable.html|work=[[Τάιμς της Νέας Υόρκης]]|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Ralph Blumenthal|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140221095935/http://www.nytimes.com/1999/03/07/weekinreview/world-revisiting-world-war-ii-atrocities-comparing-unspeakable-unthinkable.html|archivedate=21 Φεβρουαρίου 2014|language=[[Αγγλικά]]|date=7 Μαρτίου 1999}}</ref> και «Ιαπωνικές στρατιωτικές θηριωδίες».<ref>{{cite web|title=Researching Japanese War Crimes|url=http://www.archives.gov/iwg/japanese-war-crimes/introductory-essays.pdf|work=Introductory Essays|publisher=National Archives and Records Administration|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Edward Drea, Greg Bradsher, Robert Hanyok, James Lide, Michael Petersen, Daqing Yang|archiveurl=http://web.archive.org/web/20150325052406/http://www.archives.gov/iwg/japanese-war-crimes/introductory-essays.pdf|archivedate=25 Μαρτίου 2015|location=[[Ουάσινγκτον]]|language=[[Αγγλικά]]|format=PDF}}</ref><ref>{{cite web|title=Japanese Edgy Over Emperor's Visit to China|url=http://www.nytimes.com/1992/10/22/world/japanese-edgy-over-emperor-s-visit-to-china.html|work=[[Τάιμς της Νέας Υόρκης]]|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Daved E. Sanger|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140221095944/http://www.nytimes.com/1992/10/22/world/japanese-edgy-over-emperor-s-visit-to-china.html|archivedate=21 Φεβρουαρίου 2014|language=[[Αγγλικά]]|date=22 Οκτωβρίου 1992}}</ref><ref>{{cite web|title=World Scarred by history: The Rape of Nanking|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_depth/39166.stm|work=[[BBC News]]|accessdate=30 Μαρτίου 2015|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140218232242/http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_depth/39166.stm|archivedate=18 Φεβρουαρίου 2014|language=[[Αγγλικά]]|date=13 Δεκεμβρίου 1997}}</ref> Κάποια από τα εγκλήματα πολέμου διαπράχθηκαν από το [[Στρατός|στρατό ]] της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας στα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], αν και τα περισσότερα διαπράχθηκαν στο πρώτο μέρος της «Εποχής Σόβα» (''<small>[[Ιαπωνικά]]:</small>'' 昭和時代, ''Shōwa jidai''), όπως ονομάστηκε η [[Μοναρχία|βασιλεία]] του [[Χιροχίτο|Αυτοκράτορα Χιροχίτο]], έως την [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος#Η πτώση της Ιαπωνίας|στρατιωτική ήττα της Ιαπωνίας]] το 1945.
Ιστορικοί και [[Κυβέρνηση|κυβερνήσεις]] κάποιων χωρών θεωρούν τις ''Αυτοκρατορικές Ιαπωνικές Στρατιωτικές Δυνάμεις'', πρώην ''Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Στρατό'', το ''Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό'' και την Ιαπωνική Αυτοκρατορική οικογένεια, ειδικά τον Αυτοκράτορα Χιροχίτο, υπεύθυνους για τις δολοφονίες και άλλα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον εκατομμυρίων αμάχων και [[Αιχμάλωτος πολέμου|αιχμάλωτων πολέμου]].<ref>{{cite web|title=Pacific Theater|url=http://wcsc.berkeley.edu/world-war-ii-document-archive/pacific-theater-document-archive/|work=War Crimes Studies Center, University of California Berkeley|accessdate=30 Μαρτίου 2015|archiveurl=http://web.archive.org/web/20150120110554/http://wcsc.berkeley.edu/world-war-ii-document-archive/pacific-theater-document-archive/|archivedate=20 Ιανουαρίου 2015|language=[[Αγγλικά]]}}</ref><ref>{{cite web|title=Bibliography: War Crimes|url=http://www.gwu.edu/~memory/research/bibliography/warcrimes.html|work=Memory and Reconciliation in the Asia-Pacific|accessdate=30 Μαρτίου 2015|archiveurl=http://web.archive.org/web/20141022232257/http://www.gwu.edu/~memory/research/bibliography/warcrimes.html|archivedate=22 Οκτωβρίου 2014|language=[[Αγγλικά]]}}</ref><ref>{{cite web|title=What is a war crime?|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1420133.stm|work=[[BBC News]]|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Tarik Kafala|archiveurl=http://web.archive.org/web/20150324133152/http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1420133.stm|archivedate=24 Μαρτίου 2015|language=[[Αγγλικά]]|date=21 Οκτωβρίου 2009}}</ref><ref>{{cite web|title=Japanese War Crimes|url=http://www.archives.gov/iwg/japanese-war-crimes/|work=National Archives|accessdate=30 Μαρτίου 2015|archiveurl=http://web.archive.org/web/20150316093336/http://archives.gov/iwg/japanese-war-crimes/|archivedate=16 Μαρτίου 2015|language=[[Αγγλικά]]}}</ref><ref>{{cite web|title=Japanese War Criminals World War Two|url=http://webarchive.nationalarchives.gov.uk/+/http://yourarchives.nationalarchives.gov.uk/index.php?title=Japanese_War_Criminals_World_War_Two|work=The National Archives|accessdate=30 Μαρτίου 2015|language=[[Αγγλικά]]}}</ref> Κάποιοι Ιάπωνες στρατιώτες έχουν παραδεχθεί ότι διέπρεξαν αυτά τα εγκλήματα.<ref name=twp-tabuchi>{{cite web|title=Japan's Abe: No Proof of WWII Sex Slaves|url=http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/03/01/AR2007030100578.html|work=[[The Washington Post]]|publisher=The Associated Press|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Hiroko Tabuchi|language=[[Αγγλικά]]|date=1 Μαρτίου 2007}}</ref> Οι αεροπόροι της ''Αυτοκρατορικής Ιαπωνικής Εναέριας Στρατιωτικής Υπηρεσίας'' και της ''Αυτοκρατορικής Ιαπωνικής Ναυτικής Εναέριας Υπηρεσίας'' δεν συμπεριλήφθηκαν ως εγκληματίες πολέμου, καθώς δεν υπήρχε θετικό ή εθιμικό διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο που να απαγορεύει τις παράνομες συμπεριφορές των εναέριων πολεμικών επιχειρήσεων πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ''Αυτοκρατορική Ιαπωνική Εναέρια Στρατιωτική Υπηρεσία'' έλαβε συμμετοχή σε χημικές και βιολογικές επιθέσεις σε εχθρικούς υπηκόους κατά τη διάρκεια του Β΄ Σινοϊαπωνικού Πολέμου και του του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και η χρήση τέτοιων όπλων στον πόλεμο ήταν γενικά απαγορευμένη από τις διεθνείς συμφωνίες που υπογεγραμμένες και από την Ιαπωνία, όπως οι «[[Συμβάσεις της Χάγης]]» των 1899 («Α΄ Συνδιάσκεψις της ειρήνης του 1899») και 1907 («Β΄ Συνδιάσκεψις της ειρήνης του 1907»), οι οποίες απαγόρευσαν τη χρήση του «[[Χημικά όπλα|δηλητηρίου ή δηλητηριασμένων όπλων]]» στον [[Πόλεμος|πόλεμο]].<ref>{{cite web|title=Unit 731 and the Japanese Imperial Army’s Biological Warfare Program|url=http://www.japanfocus.org/-Tsuneishi-Keiichi/2194|work=The Asia-Pacific Journal: Japan Focus|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Tsuneishi Keiichi
Από τη [[Δεκαετία 1950|δεκαετία του ΄50]], ανώτεροι αξιωματούχοι της Ιαπωνικής κυβέρνησης έχουν εκφράσει πολυάριθμες απολογίες για τα εγκλήματα πολέμου της χώρας τους. Το [[Υπουργός Εξωτερικών|Υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων]] της Ιαπωνίας αναφέρει ότι η χώρα αναγνωρίζει το ρόλο της στην πρόκληση «τεράστιων καταστροφών και δεινών» κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ιδίως σε σχέση με την είσοδο του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού στην πόλη [[Ναντσίνγκ]], κατά τη διάρκεια της οποίας οι Ιάπωνες στρατιώτες [[Σφαγή της Ναντσίνγκ|σκότωσαν ένα μεγάλο αριθμό αμάχων και άσκησαν λεηλασίες και βιασμούς]].<ref>{{cite web|title=What is the view of the Government of Japan on the incident known as the "Nanjing Massacre"?|url=http://www.mofa.go.jp/policy/q_a/faq16.html#q8|work=Ministry of Foreign Affairs of Japan|accessdate=30 Μαρτίου 2015|archiveurl=http://web.archive.org/web/20141213205234/http://www.mofa.go.jp/policy/q_a/faq16.html|archivedate=13 Δεκεμβρίου 2014|language=[[Αγγλικά]]}}</ref> Κάποια μέλη του Ιαπωνικού ''Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος'' (''<small>[[Ιαπωνικά]]:</small>'' 自由民主党, ''Jiyū-Minshutō'') στην Ιαπωνική κυβέρνηση, όπως ο [[Πρωθυπουργός της Ιαπωνίας|πρώην πρωθυπουργός]] Γιουνισίρο Κοϊζούμι και ο νυν πρωθυπουργός [[Σίνζο Άμπε]] έχουν προσευχηθεί στο ''Βωμό Γιασουκούνι'' (''<small>[[Ιαπωνικά]]:</small>'' 靖国神社 ή 靖國神社, ''Yasukuni Jinja''), ο οποίος περιλαμβάνει στους τιμώμενους πεσόντες πολέμου και καταδικασμένους εγκληματίες πολέμου Α΄ κλάσης. Σε κάποια σχολικά βιβλία Ιστορίας στην Ιαπωνία υπάρχουν μόνο σύντομες αναφορές στα διάφορα εγκλήματα πολέμου,<ref>{{cite web|title=Reconciling Narratives of the Nanjing Massacre in Japanese and Chinese Textbooks|url=http://www.usip.org/sites/default/files/file/kasahara.pdf|work=Tsuru Bunka University|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Tokushi Kasahara|archiveurl=http://web.archive.org/web/20131231183120/http://www.usip.org/sites/default/files/file/kasahara.pdf|archivedate=31 Δεκεμβρίου 2013|language=[[Αγγλικά]]|format=PDF|date=5 Μαρτίου 2010}}</ref> ενώ μέλη του ''Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος'', όπως ο Σίνζο Άμπε, έχουν αρνηθεί κάποιες από τις φρικαλεότητες, όπως τη συμμετοχή της κυβέρνησης στην απαγωγή γυναικών για να χρησιμοποιηθούν ως «γυναίκες ανακούφισης» (ακούσια πόρνες).<ref name=twp-tabuchi /><ref name=tnyt-kotler>{{cite web|title=The Comfort Women and Japan’s War on Truth|url=http://www.nytimes.com/2014/11/15/opinion/comfort-women-and-japans-war-on-truth.html|work=[[Τάιμς της Νέας Υόρκης]]|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Mindy Kotler|archiveurl=http://web.archive.org/web/20150131172323/http://www.nytimes.com/2014/11/15/opinion/comfort-women-and-japans-war-on-truth.html|archivedate=31 Ιανουαρίου 2015|language=[[Αγγλικά]]|date=14 Νοεμβρίου 2014|quote=Mr. Abe’s administration denies that imperial Japan ran a system of human trafficking and coerced prostitution, implying that comfort women were simply camp-following prostitutes.}}</ref> Εκτός από το ιαπωνικό στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό, οι Αρχές των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Συμμάχων]] διαπίστωσαν επίσης ότι Κορεάτες και Ταϊβανέζοι, που υπηρετούσαν στις δυνάμεις της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας διαπράξαν εγκλήματα πολέμου.
Γραμμή 20:
=== Ιστορική και γεωγραφική επέκταση ===
Έξω από την Ιαπωνία, διαφορετικές κοινωνίες χρησιμοποιούν ευρέως διαφορετικά χρονοδιαγράμματα για τον καθορισμό των ιαπωνικών εγκλημάτων πολέμου. Για παράδειγμα, η προσάρτηση της Κορέας από την Ιαπωνία το 1910 («Συνθήκη Ιαπωνίας-Κορέας» του 1910 ή «Συνθήκη Προσάρτησης Ιαπωνίας Κορέας» του 1910)<ref>{{cite web|title=Ιαπωνικό «συγγνώμη» για την κατοχή της Κορέας|url=http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=191689|work=Ελευθεροτυπία|accessdate=31 Μαρτίου 2015|date=10 Αυγούστου 2010}}</ref> επιβλήθηκε από τον ''Ιαπωνικό Στρατό'' και η κοινωνία της ''Κορεάτικης Δυναστείας Γι'' μετέβη στο πολιτικό σύστημα της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας. Έτσι, η [[Βόρεια Κορέα|Βόρεια]] και η [[Νότια Κορέα]] αναφέρουν ως «ιαπωνικά εγκλήματα πολέμου» τα γεγονότα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της περιόδου της Κορέας υπό ιαπωνική κυριαρχία. Συγκριτικά, η Δύση δεν ενεπλάκη πολεμικά με την Ιαπωνία μέχρι το 1941. Έτσι, οι [[Βόρεια Αμερική|βορειοαμερικανοί]], οι [[Αυστραλία|Αυστραλοί]], οι κάτοικοι της [[Νοτιοανατολική Ασία|Νοτιοανατολικής Ασίας]] και οι [[Ευρώπη|ευροπαίοι]] αναφέρουν ως «ιαπωνικά εγκλήματα πολέμου», γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της περιόδου 1941-1945.<ref>{{cite web|title=War, Politics, and Grand Strategy in the Pacific, 1941-1945|url=http://www.airpower.maxwell.af.mil/airchronicles/aureview/1979/nov-dec/symonds.html|work=United States Naval Academy Annapolis, Maryland|accessdate=2 Απριλίου 2015|author=Dr. Craig Symonds|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140520215937/http://www.airpower.maxwell.af.mil/airchronicles/aureview/1979/nov-dec/symonds.html|archivedate=20 Μαΐου 2014|language=[[Αγγλικά]]|date=
Τα ιαπωνικά εγκλήματα πολέμου δεν πράττονταν πάντοτε από ιαπωνικό εθνικό προσωπικό. Μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων σε κάθε χώρα της Ασίας και του Ειρηνικού, στην οποία εισέβαλε ή καταλάμβανε η Ιαπωνία συνεργαζόταν με τον ιαπωνικό στρατό, ή ακόμα και υπηρέτησε σε αυτό, για διάφορους λόγους, όπως η οικονομική δυσπραγία, ο εξαναγκασμός, ή η αντιπάθεια προς άλλες [[Ιμπεριαλισμός|ιμπεριαλιστικές]] δυνάμεις.<ref>{{cite book|last=de Jong|first=Loe|title=The collapse of a colonial society. The Dutch in Indonesia during the Second World War|year=2002|publisher=Koninklyk Instituut Voor Taal Land|location=[[Λέιντεν]], [[Ολλανδία]]|isbn=978-9067182034|pages=40, 42, 45, 203-204, 305-307, 311-312, 328, 373-374, 386, 391, 393, 429, 488|coauthors=μετάφραση από τους J. Kilian, C. Kist και J. Rudge, εισαγωγή από τον J. Kemperman|language=[[Αγγλικά]]|series=Verhandelingen Van Het Koninklijk Instituut Voor Taal-, Land- En Volkenkunde (Book 206)}}</ref>
Γραμμή 51:
[[Αρχείο:The USS Arizona (BB-39) burning after the Japanese attack on Pearl Harbor - NARA 195617 - Edit.jpg|thumb|right|260px|<center>[[Περλ Χάρμπορ]], 7 Δεκεμβρίου 1941</center>Το [[Θωρηκτό]] «[[Αριζόνα (θωρηκτό)|Αριζόνα]]» φλέγεται κατά τη διάρκεια της Ιαπωνικής [[Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ|αεροπορικής επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ]].]]
[[Αρχείο:USS West Virginia;014824.jpg|thumb|right|260px|<center>[[Περλ Χάρμπορ]], 7 Δεκεμβρίου 1941</center>Το [[Θωρηκτό]] «Γουέστ Βιρτζίνια» βαριά κτυπημένο κατά τη διάρκεια της Ιαπωνικής [[Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ|αεροπορικής επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ]]. Θα βυθιστεί λίγο αργότερα.]]
Το «Άρθρο 1» της «Σύμβασης της Χάγης» του 1907, «3. Η Έναρξη των Εχθροπραξιών» (''<small>[[Αγγλικά]]:</small>'' «III – The Opening of Hostilities»), απαγόρευε την έναρξη των εχθροπραξιών εναντίον ουδέτερων δυνάμεων «χωρίς να προηγείται ρητή προειδοποίηση, με τη μορφή είτε της αιτιολογημένης δήλωσης πολέμου ή τελεσίγραφο με όρους κήρυξης πολέμου» και το «Άρθρο 2» ανέφερε επίσης ότι «[η] ύπαρξη της κατάστασης πολέμου πρέπει να κοινοποιείται στις ουδέτερες Δυνάμεις, χωρίς καθυστέρηση, και δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί με αυτές έως ότου ληφθεί γνωστοποίηση, η οποία μπορεί να δοθεί τηλεγραφικά». Οι Ιάπωνες διπλωμάτες ήθελαν να παραδώσουν την ειδοποίηση προς τις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] τριάντα λεπτά πριν από την [[Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ|επίθεση στο Περλ Χάρμπορ]] στις 7 Δεκεμβρίου 1941, αλλά παραδόθηκε στην Κυβέρνηση των Η.Π.Α. μια ώρα μετά το τέλος της επίθεσης. Το Τόκιο μετέδοσε την ειδοποίηση των 5.000 λέξεων (γνωστή ως το «Μήνυμα των 14 Μερών», ''<small>[[Αγγλικά]]:</small>'' «14-Part Message») σε δυο τμήματα στην Ιαπωνική Πρεσβεία στην [[Ουάσινγκτον]], αλλά η καταγραφή του μηνύματος πήρε πάρα πολύ χρόνο και ο Ιάπωνας Πρέσβης δεν μπόρεσε να το παραδώσει νωρίς.<ref>{{cite book|title=Infamy: Pearl Harbor and Its Aftermath|year=1991|publisher=Berkley Publishing Group|isbn=978-0425090404|url=http://www.amazon.co.uk/Infamy-Pearl-Harbor-Its-Aftermath/dp/042509040X|author=John Toland|language=[[Αγγλικά]]}}</ref> Το «Μήνυμα των 14 Μερών» σχετιζόταν στην πραγματικότητα με την αποστολή ενός μηνύματος σε αμερικανούς αξιωματούχους ότι οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ιαπωνίας και των Η.Π.Α. ήταν πιθανό να τερματιστούν, και δεν ήταν κήρυξη πολέμου. Στην πραγματικότητα, οι Ιάπωνες αξιωματούχοι γνώριζαν πολύ καλά ότι το μήνυμα δεν ήταν μια σωστή δήλωση πολέμου, όπως απαιτούνταν από τη «Σύμβαση της Χάγης» του 1907, ''«3. Η Έναρξη των Εχθροπραξιών»''. Αποφάσισαν να μην εκδώσουν κατάλληλη κήρυξη πολέμου, καθώς φοβούνταν ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πιθανή διαρροή πληροφοριών της μυστικής επιχείρησης στους Αμερικανούς.<ref>{{cite web|title=Japan’s Military Stopped Warning of Pearl Harbor Attack, Says Iguchi|url=http://www.law.virginia.edu/html/news/2006_fall/iguchi.htm|work=University of Virginia School of Law|accessdate=28 Αυγούστου 2015|author=Hannah Woolf
Ταυτόχρονα με το βομβαρισμό του Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941, η Ιαπωνία εισέβαλλε στις [[Βρετανική Αυτοκρατορία|Βρετανικές αποικίες]] της Μαλάγια (Μαλαισία) και βομβάρισε τη Σιγκαπούρη και το [[Χονγκ Κονγκ]], χωρίς κήρυξη πολέμου ή αποστολή τελεσίγραφου. Τόσο οι Η.Π.Α., όσο και η Βρετανία ήταν ουδέτερες όταν η Ιαπωνία επιτέθηκε στα εδάφη τους χωρίς ρητή προειδοποίηση κατάστασης πολέμου.<ref>{{cite book|title=Britain, Japan and Pearl Harbour: Avoiding War in East Asia, 1936–1941|year=2014|publisher=Routledge|isbn=978-0415867795|url=http://www.amazon.co.uk/Britain-Japan-Pearl-Harbour-1936-1941/dp/0415867797|author=Antony Best|language=[[Αγγλικά]]|date=16 Ιανουαρίου 2014}}</ref><ref>{{cite journal|title=Μελέτη "Riposte"|journal=Study "Riposte" Annex.|date=12 Απριλίου 1964|year=1964|series=Αφοπλισμός|url=http://oai.dtic.mil/oai/oai?verb=getRecord&metadataPrefix=html&identifier=AD0612689|author=Historical Evaluation and Research Organization, United States. Arms Control and Disarmament Agency|location=[[Ουάσινγκτον]]|language=[[Αγγλικά]]|id=AD0612689|quote=The role of public opinion, by R. Ernest Dupuy Public opinion: its definition, formation, stimulation, and analysis, by R. Ernest Dupuy Public opinion in the Soviet Union, by Wlodzimierz Onacewicz Public opinion and the problems of arms control, by Theodore Ropp Special factors in negotiation and enforcement of agree ments with Communist nations, by Francis H. Heller Patterns of treaty violation, by Raymond G. O'Connor A group of treaty violations in depth: The Treaty of Versailles, by Stefan T. Possony Patterns of responses to treaty violations, by Albert J. Espain and Gay M. Hammerman.}}</ref>
Γραμμή 74:
Κατά τη διάρκεια του [[Δεύτερος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος|Β΄ Σινοϊαπωνικού Πολέμου]] οι Ιάπωνες ακολούθησαν αυτό που ήταν γνωστό ως «πολιτική θανάτωσης», συμπεριλαμβανομένης και κατά των μειονοτήτων, όπως των [[Μουσουλμάνος|μουσουλμάνων]] Χούι της Κίνας. Σύμφωνα με τον Γουάν Λέι, «σε ένα σύμπλεγμα Χούι στο χωριό της κομητείας Γκάοτσενγκ της Χεμπέι, οι Ιάπωνες συνέλαβαν είκοσι Χούι άνδρες, μεταξύ των οποίων άφησαν μόνο δύο νεαρούς άνδρες ελεύθερους, μέσω της 'εξαγοράς', και έθαψαν ζωντανούς τους υπόλοιπους δεκαοκτώ. Στο χωριό Μένγκουν της Χεμπέι, οι Ιάπωνες σκότωσαν περισσότερους από 1.300 Χούι εντός τριών ετών από την άφιξή τους στην περιοχή». Οι Ιάπωνες βεβήλωσαν και κατέστρεψαν [[Τζαμί|τζαμιά]] και νεκροταφεία των Χούι.<ref>{{cite web|title=The Chinese Islamic “Goodwill Mission to the Middle East”|url=http://www.academia.edu/4427135/The_Chinese_Islamic_Goodwill_Mission_to_the_Middle_East_-_Japonyaya_Karsi_Savasta_Cinli_Muslumanlarin_Orta_Dogu_iyi_Niyet_Heyeti_-_Wan_LEI|work=Japonya’ya Karşı Savaşta Çinli Müslümanların “Orta Doğu ıyi Niyet Heyeti”|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|author=Wan Lei|archiveurl=http://web.archive.org/web/20151018024342/http://www.academia.edu/4427135/The_Chinese_Islamic_Goodwill_Mission_to_the_Middle_East_-_Japonyaya_Karsi_Savasta_Cinli_Muslumanlarin_Orta_Dogu_iyi_Niyet_Heyeti_-_Wan_LEI|archivedate=18 Οκτωβρίου 2015|language=[[Αγγλικά]]}}</ref> Πολλοί Κινέζοι μουσουλμάνοι Χούι, στο Δεύτερο Σινοϊαπωνικό Πόλεμο, [[Κινέζοι Μουσουλμάνοι στο Δεύτερο Σινοϊαπωνικό Πόλεμο|πολέμησαν εναντίον της Ιαπωνίας]].
Στη [[Νοτιοανατολική Ασία]], η «[[Σφαγή της Μανίλα]]» το Φεβρουάριο του 1945 είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 100.000 [[Φιλιππίνες|Φιλιππινέζων]] αμάχων. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον ένας στους 20 Φιλιππινέζους πέθαναν στα χέρια των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια της κατοχής.<ref>{{cite web|title=American Involvement in the Filipino Resistance on Mindanao During the Japanese Occupation, 1942–1945|url=http://www.dtic.mil/cgi-bin/GetTRDoc?AD=ADB068659&Location=U2&doc=GetTRDoc.pdf|work=M.S. Thesis|publisher=U.S. Army Command and General Staff College|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|author=Larry Schmidt|archiveurl=http://web.archive.org/web/20151005012402/http://www.dtic.mil/cgi-bin/GetTRDoc?AD=ADB068659&Location=U2&doc=GetTRDoc.pdf|archivedate=5 Οκτωβρίου 2015|page=36|language=[[Αγγλικά]]|date=1982}}</ref><ref>{{cite book|last=Ramsey|first=Edwin|title=Lieutenant Ramsey's War|year=1990|publisher=Knightsbridge Publishing Co.|location=[[Νέα Υόρκη]]|isbn=B000IC3PDE|pages=329-330|coauthors=Stephen Rivele|language=[[Αγγλικά]]}}</ref> Στη [[Σιγκαπούρη]] κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου και Μαρτίου 1942, η «[[Σφαγή του Σουκ Τσινγκ]]» ήταν μια συστηματική εξόντωση όσων ήταν αντιληπτοί ως εχθρικά στοιχεία μεταξύ του εκεί κινεζικού πληθυσμού. Ο πρώην-Πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης, Λι Κουάν Γιού, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο [[National Geographic Society|National Geographic]] ότι υπήρξαν απώλειες μεταξύ των 50.000 και 90.000,<ref>{{cite web|title=Transcript Of Minister Mentor Lee Kuan Yew’s Interview With Mark Jacobson From National Geographic On 6 July 2009 (for National Geographic Magazine Jan 2010 Edition)|url=http://www.news.gov.sg/public/sgpc/en/media_releases/agencies/pmo/transcript/T-20091228-1|work=SG Press Centre - Transcripts|publisher=Government of Singapore|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|location=[[Σιγκαπούρη]]|language=[[Αγγλικά]]}}</ref> ενώ σύμφωνα με τον Ιάπωνα [[Υποστράτηγος|Υποστράτηγο]] Καγουαμούρα Σάμπουρο, οι απώλειες ήταν συνολικά 5.000.<ref>{{cite web|title=Japanese Treatment of Chinese Prisoners, 1931-1945|url=http://www.geocities.jp/hhhirofumi/eng01.htm|work=Nature-People-Society: Science and the Humanities|publisher=The Society of Liberal Arts, Kanto Gakuin University|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|author=Hayashi Hirofumi|archiveurl=http://web.archive.org/web/20151125222612/http://www.geocities.jp/hhhirofumi/eng01.htm|archivedate=25 Νοεμβρίου 2015|language=[[Αγγλικά]]
Υπήρξαν κι άλλες σφαγές αμάχων, για παράδειγμα η «[[Σφαγή του Κάλαγκονγκ]]». Στη Νοτιοανατολική Ασία κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι απόδημοι Κινέζοι και [[Ευρώπη|Ευρωπαίοι]] αποτελούσαν εξειδικευμένους στόχους της Ιαπωνικής κατάχρησης. Από τη μία, οι σφαγές υποκινούνταν από ένα σύνδρομο κατωτερότητας λόγω της ιστορικής εξάπλωσης και επιρροής του κινεζικού πολιτισμού, που δεν υπήρχε ανάλογος από τις υπόλοιπες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, και από την άλλη, από το [[Ρατσισμός|ρατσιστικό]] Παν-ασιανισμό και την επιθυμία να δείξουν στα πρώην αποικιακά άτομα, την ανικανότητα των Δυτικών αφεντικων τους.<ref>{{cite book|title=Pan-Asianism and Japan's War 1931-1945 (Palgrave Macmillan Transnational History Series)|year=2013|publisher=Palgrave US|isbn=978-1137270351|pages=201|url=http://www.amazon.co.uk/Pan-Asianism-1931-1945-Palgrave-Macmillan-Transnational/dp/1137270357|author=Eri Hotta|language=[[Αγγλικά]]|date=4 Απριλίου 2013}}</ref> Οι Ιάπωνες εκτέλεσαν όλους τους [[Μαλαισία|Μαλαισιανούς]] [[Σουλτάνος|Σουλτάνους]] στο [[Βόρνεο|Καλιμαντάν]] και εξολόθρευσαν την μαλαισιανή ελίτ στα «[[Περιστατικά του Ποντιανάκ]]». Στην «[[Εξέγερση του Τζέσσελτον]]» στο Κότα Κιναμπάλου στο Βόρνεο, οι Ιάπωνες σφάγιασαν χιλιάδες των ιθαγενών πολιτών κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής του Βρετανικού Βόρνεο και σχεδόν αφάνισαν το συνολικό πληθυσμό των Μουσουλμάων Σουλούκ των παράκτιων νησιών. Κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής των Φιλιππίνων, όταν ένας Μουσουλμάνος [[Μόρο]] [[Ξιφομαχία|ξιφομάχος]] [[Χουραμεντάδο]] πραγματοποιούσε μια επίθεση αυτοκτονίας εναντίον των Ιαπώνων, οι Ιάπωνες θα σφάγιαζαν ολόκληρη την οικογένεια ή τους κατοίκους του χωριού του άνδρα.
| |||