Θύμιος Δεδούσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 7396817 από τον Mylonakis (Συζήτηση) το αυτοεξόριστος είναι υποτιμητική ποβ αναφορά. Δεν χρειάζεται να έχουμε πολεμική στα λήμματα. Όχι συναισθήματα. Όχι έμμεσες θέσεις. Ετικέτα: Αναίρεση |
Βιογραφικά στοιχεία για τα νεανικά χρόνια. Ερώτημα αναφορικά με τον αριθμό των εκτελεσθέντων ανταρτών και αξιωματικών του 5/42 που προέρχονταν από το λόχο Δεδούση. Στοιχεία αναφορικά με τις συνθήκες θανάτου του και την κηδεία του. |
||
Γραμμή 4:
Γεννήθηκε στην Τριταία (Κολοπετινίτσα) της Φωκίδας το 1911. Σπούδασε στη [[Σχολή Ευελπίδων]] και έφτασε στο βαθμό του Λοχαγού Πυροβολικού. Είχε ειδικευτεί στον αντιαεροπορικό πόλεμο.
Ο συμμαθητής του στο Ελληνικό σχολείο του Γαλαξειδίου στη δεκαετία του1920 και μετέπειτα συνάδελφος του ταξίαρχος ε.α. Αθανάσιος Κούτρας τον περιγράφει στα απομνημονεύματα του (βλ. «Εθνική Αντίσταση 1941-1944») ως επιρρεπή σε διαπληκτισμούς και στη βία από νεαρή ηλικία (σε βαθμό τέτοιο ώστε να τον φοβούνται οι ανώτεροί του στο στράτευμα), πλην όμως ευθύ και ανυπόκριτο.
==Πόλεμος, προσπάθειες για Αντίσταση και Φυλάκιση==
Γραμμή 16:
Μετά από διάφορες αντιμαχίες με τον ΕΛΑΣ, στις 23/2/1944 ο Θύμιος Δεδούσης επικεφαλής ομάδας 68 αξιωματικών του 5/42 αποκήρυξαν την πολιτική οργάνωση Ε.Κ.Κ.Α καί ζήτησαν να λαμβάνουν διαταγές από την [[Κυβέρνηση του Καΐρου|κυβέρνηση της Μ.Ανατολής]] και τον Βασιλιά: <small>''Οι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και αντάρτες του 5/42 συντάγματος Ευζώνων διακηρύσσουν προς όλα τα σημεία ότι δεν εννοούν να γίνουν όργανα οιασδήποτε, οθενδήποτε προερχόμενης πολιτικής εκμεταλλεύσεως και συνεπώς αποκηρύσσουν κάθε οργάνωσιν που εμφανίζεται κηδεμονεύουσα το 5/42 αλλά αντιλαμβάνονται το Σύνταγμα 5/42 και συνεπώς και εαυτούς ως όργανα μόνον των στρατιωτικών απελευθερωτικών συμφερόντων, ως αυτά θα τα καθορίσει το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, ο Βασιλεύς και η κυβέρνησίς του, ζητούν δε, αναφερόμενοι εις το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής εις τον Βασιλέα και την κυβέρνησίν του, όπως τεθεί αμέσως το Σύνταγμα 5/42 εις άμεσον εξάρτησιν εκ του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Τέλος, αποκηρύσσουν την λεγόμενην οργάνωσιν ΕΚΚΑ, προς την οποίαν και τους σκοπούς της ουδέν συνδέει τους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και αντάρτας, αφοσιωμένους στρατιωτικώς μόνον και μόνον εις το Στρατηγείον Μέσης Ανατολής, τον Βασιλέα και την κυβέρνησίν του.''</small> Στο υστερόγραφο του υπομνήματος του έδειχνε ως κύριο υπεύθυνο της κατάστασης τον αντισυνταγματάρχη [[Κωνσταντίνος Λαγγουράνης|Κωνσταντίνο Λαγγουράνη]]. Επίσης δεν υπάκουε στις διαταγές του συνταγματάρχη Ψαρρού και τον προσέβαλε δημόσια. Η αποκήρυξη της Ε.Κ.Κ.Α (εμμέσως πλην σαφώς και του Ψαρρού) θεωρήθηκε ως εσωτερικό πραξικόπημα. <ref>Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα, Τόμος Γ', Μέρος Β' Κατοχή - Αντίσταση, 2007, εκδόσεις Βιβλιόραμα σελ 45</ref> Οι μικροσυγκρούσεις με τον ΕΛΑΣ συνεχίστηκαν με αποκορύφωμα την εκτέλεση του Κωνσταντίνου Βάρσου υπεύθυνου του Εφεδρικού ΕΛΑΣ στην περιοχή Κροκυλίου από το τμήμα Δεδούση. (Σύμφωνα με την Βασιλική Κομπιλάκου στο βιβλίο της «''Το χαμένο χειρόγραφο, ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Νικηφόρος μέσα από τα μονοπάτια της προφορικής και συναισθηματικής ιστορίας''», φυσικός αυτουργός της δολοφονίας του Βάρσου ήταν ο υπολοχαγός του 5/42 και στενός συνεργάτης του Δεδούση Θεόδωρος Καλλικάτζαρος.) Η κατάσταση δυναμιτίστηκε και ο ΕΛΑΣ ζήτησε την παράδοση του Θύμιου Δεδούση για να δικαστεί από στρατοδικείο κάτι που δεν έγινε αποδεκτό γιατί έτσι και αλλιώς ο Ψαρρός δεν ήλεγχε το σύνταγμα του και δεν μπορούσε να συλλάβει τον Δεδούση. Επιπρόσθετα, μετά από μικροσυγκρούσεις αφοπλίστηκαν και άλλοι εφεδροελασίτες που είχανε ένα νεκρό <ref>Χαριτόπουλος Διονύσης (2003). Άρης ο αρχηγός των ατάκτων, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, σελ 521</ref>, ενώ ο Ταγματάρχης Καπεντζώνης του 5/42 προέβη σε δολιοφθορές τηλεφωνικών καλωδίων του ΕΛΑΣ.
Ο ΕΛΑΣ εξαπέλυσε την τελική του επίθεση κατά του 5/42 τις πρώτες ώρες της 17ης Απριλίου 1944 στο Κλήμα της Δωρίδας. Παρών ήταν και ο 'Αρης Βελουχιώτης που ενώ είχε διαταγές να περάσει από τη Ρούμελη στην Πελοπόννησο μέσω άλλης διαδρομής, λοξοδρόμησε και αναμίχθηκε (ως αρχηγός) στη σύγκρουση. Ο 4ος Λόχος που διοικούσε ο Δεδούσης δέχτηκε το μεγαλύτερο βάρος της επίθεσης του ΕΛΑΣ και διαλύθηκε γρήγορα καθώς ο όμορος λόχος του ομοιδέατη του Καπεντζώνη δεν του προσέφερε στήριξη. Ο Δεδούσης με ομάδα περίπου 30 ανταρτών του (κυρίως χωροφυλάκων) αρχικά διέφυγε προς τη Σκάλα Καραΐσκου όπου φαίνεται ότι συναντήθηκε περίπου στις 9 το πρωί με τον Ψαρρό, πριν ο τελευταίος παραδοθεί στον ΕΛΑΣ. Στη συνέχεια διαχωρίστηκε από την πλειονότητα των ανταρτών του (πολλοί από τους οποίους συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν από τον ΕΛΑΣ) και μετά από πορεία με ελάχιστους συνοδοιπόρους προς ανατολάς, κατάφερε να φθάσει στην Αθήνα. Είναι άγνωστο πόσοι από τους εκτελεσθέντες του 5/42 από τον ΕΛΑΣ ανήκαν στο λόχο του Δεδούση. Ορισμένες αναφορές προερχόμενες από εχθρικές προς αυτόν πηγές αναφέρουν ότι συμμετείχε για ένα διάστημα σε τάγμα ασφαλείας <ref> Άρης Βελουχιώτης: Το χαμένο αρχείο, άγνωστα κείμενα Η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ απέναντι στον Άρη Βελουχιώτη, 1941-1945 Γρηγόρη Φαράκου, Ελληνικά Γράμματα, 1998</ref>, κάτι το οποίο είναι αναληθές καθώς συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά από τους Γερμανούς στα τέλη Αυγούστου 1944 στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, όπου και βασανίστηκε <ref>LSE June 21, 2003 Title “The Special Operations Executive in Greece 1941-1944: The case of the 5/42 Regiment of Evzones” By Argyrios Mamarelis page 221</ref>. Συνελήφθη από τους Γερμανούς ενώ προσπαθούσε να διαφύγει με καΐκι στη Μέση Ανατολή.
==Δεκεμβριανά και Εμφύλιος πόλεμος==
Συμμετείχε στα [[Δεκεμβριανά]] ως διοικητής του 3ου Λόχου του 144 Τάγματος Εθνοφυλακής. Στις εκλογές του [[1946]] παραιτήθηκε από αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού για να πολιτευτεί και τελικά εκλέχθηκε βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος με το Λαϊκό κόμμα. Με το ξέσπασμα του Ελληνικού Εμφυλίου, ζήτησε να πολεμήσει τον [[ΔΣΕ]] συγκροτώντας ένοπλο σώμα εκατό παρακρατικών Μ.Α.Υ. και χωροφυλάκων. Στις 2 Απριλίου [[1947]] σκοτώθηκε σε ένοπλη σύγκρουση στο Λιδωρίκι από τμήμα του ΔΣΕ υπό τον [[Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής)|Περικλή]] <ref>Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011,σελ 87</ref>, το οποίο τον αιφνιδίασε καθώς τον βρήκε ακάλυπτο και σε μικρή απόσταση. Σύμφωνα με τον Περικλή, στο βιβλίο του «Ο Δρόμος είναι Άσωτος», το αντάρτικο τμήμα του ενημερώθηκε από περαστικούς λίγα λεπτά πριν τη σύγκρουση για την παρουσία στρατιωτικού αποσπάσματος στα νώτα του και δεν γνώριζε ότι ο επικεφαλής ήταν ο Δεδούσης. Είναι άγνωστο ποιός έριξε τη σφαίρα που τον σκότωσε, καθώς το τμήμα του Περικλή έβαλλε σύσσωμο κατά του στρατιωτικού αποσπάσματος και οι πρώτες ριπές χτύπησαν τον «ακάλυπτο
Προτομή του βρίσκεται στην παραλιακή ζώνη της Ιτέας.
| |||