Ούστασε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 68:
==Ιστορία==
Οι Ούστασε συνεργάστηκαν με τις ιταλικές και γερμανικές δυνάμεις κατοχής στη Γιουγκοσλαβία για την αντιμετώπιση των αντιστασιακών δυνάμεων, των παρτιζάνων, οι οποίοι αναγνωρίστηκαν στα τέλη Νοεμβρίου 1943 ως [[Συμμαχικές δυνάμεις (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος)|συμμαχικός στρατός]] του γιουγκοσλαβικού κράτους. Όταν γερμανικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από τη Γιουγκοσλαβία το 1944/1945, οι Ούστασε οργάνωσε μαζική έξοδο από τη χώρα, η οποία φέρεται ότι οδήγησε στους [[επαναπατρισμοί του Μπλάιμπουργκ|επαναπατρισμούς του Μπλάιμπουργκ]].
===Πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο===
Τον Οκτώβριο του 1928, μετά τη δολοφονία του Κροάτη πολιτικού ηγέτη [[Στιέπαν Ράντιτς]], Πρόεδρου του Κροατικού Αγροτικού Κόμματος στη [[Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας|Γιουγκοσλαβική Εθνοσυνέλευση]], από το ριζοσπάστη Μαυροβούνιο πολιτικό Πούνισα Ράσιτς, ιδρύθηκε από το Μπράνιμιρ Γέλιτς στο [[Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ]] μια νεολαιίστικη οργάνωση με την ονομασία Κροατικό Κίνημα Νεολαίας. Ένα χρόνο αργότερα ο [[Άντε Πάβελιτς]] προσκλήθηκε από τον 21χρονο Γέλιτς στην οργάνωση ως νέο μέλος. Ένα συγγενές κίνημα, το ''Domobranski Pokret'' - που ήταν το όνομα του νόμιμου Κροατικού στρατού της [[Αυστροουγγαρία]]ς - ξεκίνησε τη δημοσίευση της ''Hrvatski Domobran'', εφημερίδας αφιερωμένης στα κροατικά εθνικά θέματα. Οι Ούστασε έστελναν τη ''Hrvatski Domobran'' στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] για να λάβουν την υποστήριξή των Κροατοαμερικανών.<ref>Kivisto, Peter. The Ethnic enigma: the salience of ethnicity for European-origin groups. Cranbury, NJ/London, UK/Mississauga, Canada: Associated University Press, 1989. p. 107 ISBN 9780944190036</ref> Η οργάνωση μέσω του ''Domobran'' προσπάθησε να διεισδύσει στους μετριοπαθείς Κροάτες και να τους ριζοσπαστικοποιήσει, χρησιμοποιώντας τη δολοφονία του Ράντιτς για να διεγείρει το συναίσθημά τους μέσα στη διαιρεμένη χώρα. Το 1929 είχαν διαμορφωθεί δύο αποκλίνοντα κροατικά πολιτικά ρεύματα: εκείνοι που υποστήριζαν την άποψη του Πάβελιτς ότι μόνο η βία θα μπορούσε να εξασφαλίσει τα εθνικά συμφέροντα της Κροατίας και το Κροατικό Αγροτικό Κόμμα, υπό το Βλάτκο Μάτσεκ, διάδοχο τουΣτιέπαν Ράντιτς,<ref>Đilas, Aleksa. The contested country: Yugoslav unity and communist revolution, 1919–1953, Harvard University Press, 1991, pp. 114–115, 129. ISBN 9780674166981 </ref>που είχε πολύ μεγαλύτερη υποστήριξη μεταξύ των Κροατών.
Διάφορα μέλη του Κροατικού Κόμματος των Δικαιωμάτων συμμετείχαν στη συγγραφή του ''Domobran'', μέχρι τα Χριστούγεννα το 1928, όταν η εφημερίδα απαγορεύτηκε από τις αρχές του [[Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας|Βασίλειου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων]]. Τον Ιανουάριο του 1929 ο βασιλιάς απαγόρευσε όλα τα εθνικά κόμματα<ref>Jović, Dejan. Yugoslavia: a state that withered away, p. 51 </ref>και η ριζοσπαστική πτέρυγα του Κόμματος των Δικαιωμάτων εξορίστηκε, συμπεριλαμβανομένων των Πάβελιτς, Γέλιτς και Γκούσταβ Πέρτσετς. Σε αυτή την ομάδα συμμετείχαν αργότερα αρκετοί άλλοι εξόριστοι Κροάτες. Στις 20 Απριλίου 1929 ο Πάβελιτς και άλλοι συνυπέγραψαν μια διακήρυξη στη [[Σόφια|Σόφια της Βουλγαρία]]ς με μέλη της [[Βούλγαροι Μακεδόνες|Μακεδονικής Εθνικής Επιτροπής]], υποστηρίζοντας ότι θα ασκούσαν «τις νόμιμες τους δραστηριότητες για την εδραίωση των ανθρωπίνων και εθνικών δικαιωμάτων, την πολιτική ελευθερία και την πλήρη ανεξαρτησία τόσο της Κροατίας όσο και της Μακεδονίας ". Το Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας στο [[Βελιγράδι]] καταδίκασε τον Πάβελιτς και τον Πέρτσετς σε θάνατο στις 17 Ιουλίου 1929.
Οι εξόριστοι άρχισαν να οργανώνουν την υποστήριξη της υπόθεσής τους μεταξύ της Κροατικής διασποράς στην Ευρώπη, καθώς και στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική. Τον Ιανουάριο του 1932 ονόμασαν την επαναστατική τους οργάνωση ''"Ούστασα"''. Οι Ούστασε πραγματοποιούσαν τρομοκρατικές πράξεις, για να προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά στη Γιουγκοσλαβία. Από τα στρατόπεδα εκπαίδευσής τους στη φασιστική Ιταλία και την Ουγγαρία, τοποθετούσαν ωρολογιακές βόμβες σε διεθνή τρένα με προορισμό τη Γιουγκοσλαβία, προκαλώντας θανάτους και υλικές ζημιές<ref>Tomasevich 2001, pp. 33</ref>. Το Νοέμβριο του 1932 δέκα Ούστασε, υπό τον Αντριγια Αρτούκοβιτς και υποστηριζόμενοι από τέσσερις ντόπιους συμπαθούντες, επιτέθηκαν σε φυλακή στο Μπρούσανι στην περιοχή Λίκα / [[Βέλεμπιτ]], σε προφανή προσπάθεια εκφοβισμού των Γιουγκοσλαβικών αρχών. Το περιστατικό αναφέρεται και ως "εξέγερση του Βέλεμπιτ".
==Παραπομπές-σημειώσεις==
| |||