Στέφανος Ούρος Ε΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 10:
===Απειλές κατά του βασιλείου του===
Σύντομα μετά το τέλος του Δουσάν, απεβίωσε ο Γρηγόριος Πρέλιουμπ διοικητής της Θεσσαλίας. Την άνοιξη του 1356 ο [[Νικηφόρος Β΄ Ορσίνι]], που είχε χάσει το δεσποτάτο του της Ηπείρου, αποβίβασε ένα σώμα στρατού στις ακτές της Θεσσαλίας και σύντομα υπερίσχυσε. Συνέχισε με τον εκτοπισμό του [[Συμεών Ούρεσης Παλαιολόγος|Συμεών-Ούρου]], αδελφού του Δουσάν, από την Αιτωλοακαρνανία. Προχώρησε στη δυτική Μακεδονία και κατέλαβε την Καστοριά (Κόστουρ)· αυτοανακηρύχθηκε τσάρος με σκοπό να συγκυβερνήσει με τον Στέφανο-Ούρο Ε΄ ή και να τον αντικαταστήσει στον θρόνο της Σερβίας. Δεν έγινε όμως ευρέως αποδεκτός, παρά μόνο στις νότιες περιοχές. Το Συμβούλιο του κράτους (Σάμπορ) συγκλήθηκε στα Σκόπια και δεν αποδέχθηκε τους ισχυρισμούς του
[[File:Loza Nemanjica Decani c 2.jpg|thumb|left|200px|Ο νεαρός Στέφανος-Ούρος Ε΄ από τη μονή του Βισόκι Ντεκάνι.]]
Υπάρχει μία ενέργεια, στην αρχή της βασιλείας του, που διαψεύδει την γενική εικόνα του ως αδύναμου: το 1356 ο [[Ματθαίος Καντακουζηνός]], διεκδικητής του Ρωμαϊκού θρόνου, με 5.000 Τούρκους βάδισε εναντίον των Σερρών, την πρωτεύουσα του Σέρβου [[Ούγκλιεσα Μρνιάφτσεβιτς|Γιόβαν-Ούγκλιεσα]]. Τότε ο Στέφανος-Ούρος Ε΄, που η μητέρα του διοικούσε από τις Σέρρες, άρχισε να συγκεντρώνει στρατό για την υπεράσπιση της μητέρας του. Όταν το 1357 ο Ματθαίος επιτέθηκε, ήλθε εναντίον τους ο Βοζίνα της Δράμας και τους νίκησε. Ο Ματθαίος αιχμαλωτίστηκε, ώσπου ο [[Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος]] Αυτοκράτορας των Ρωμαίων πλήρωσε λύτρα για την απελευθέρωσή του. ▼
▲Υπάρχει μία ενέργεια, στην αρχή της βασιλείας του, που διαψεύδει την γενική εικόνα του ως αδύναμου: το 1356 ο [[Ματθαίος Καντακουζηνός]], διεκδικητής του Ρωμαϊκού θρόνου, με 5.000 Τούρκους βάδισε εναντίον των Σερρών,
Τα επόμενα έτη η Σερβική επικράτεια κατατμήθηκε βαθμιαία σε ένα συνονθύλευμα πριγκιπάτων, μερικά από τα οποία δεν αναγνώριζαν ούτε τυπικά την επικυριαρχία του Στεφάνου-Ούρου Ε΄. Η μητέρα του δεν τον βοήθησε σε αυτό, καθώς άρχισε να διοικεί αυτόνομα από τις Σέρρες σε συμμαχία με τον Γιόβαν-Ούγκλιεσα. Παρόμοια αυτόνομη στάση κράτησαν οι Οίκοι των Ντεγιάνοβιτς, Μπάλσιτς, ▼
===Η κατάτμηση του βασιλείου του===
▲Τα επόμενα έτη η Σερβική επικράτεια κατατμήθηκε βαθμιαία σε ένα συνονθύλευμα πριγκιπάτων, μερικά από τα οποία δεν αναγνώριζαν ούτε τυπικά την επικυριαρχία του Στεφάνου-Ούρου Ε΄. Η μητέρα του δεν τον βοήθησε σε αυτό, καθώς άρχισε να διοικεί αυτόνομα από τις Σέρρες, σε συμμαχία με τον
[[File:Serbia 1360 en.png|thumb|right|200p|Μετά το 1360 η Σερβική αυτοκρατορία του Δουσάν διαιρέθηκε σε 15 πριγκιπάτα.]]
Τον Δεκέμβριο του 1371 απεβίωσε ο Στέφαν-Ούρος Ε΄, έπειτα από την καταστροφή των περισσότερων ευγενών από τους Τούρκους, τον Σεπτέμβριο στη μάχη του ποταμού Μαρίτσα (Έβρου). Η ακριβής αιτία του τέλους του στη σχετικά νέα ηλικία των 35 ετών παραμένει άγνωστη. Τον διαδέχθηκε ο Μάρκο Μρνγιάβτσεβιτς, αλλά αληθινή εξουσία στη βόρειο Σερβία ασκούσε ο [[Λάζαρ της Σερβίας]] από τον Οίκο των Λαζάρεβιτς. Αυτός δεν ανέλαβε τον βασιλικό ή αυτοκρατορικό τίτλο, που κατείχαν οι Νεμάνιτς, αλλά το 1377 αποδέχθηκε τον [[Τβρτκο Α΄ της Βοσνίας]], δισεγγονό του [[Στέφανος Ντραγκούτιν|Στεφάνου]] ''Δραγούτιν'' της Σερβίας, ως τιτουλάριο βασιλιά της Σερβίας. Το 1390 η κυρίως Σερβία έγινε υποτελής των Οθωμανών και έμεινε ουσιαστικά υπό την ηγεσία των Λαζάρεβιτς και των διαδόχων τους Μπράνκοβιτς, ως την πτώση του Σμεντέρεβο το 1459.
Έπειτα από τις μεγάλες κατακτήσεις του πατέρα του, ο Στέφανος-Ούρος Ε΄ έγινε θύμα των ευγενών, των πολέμων και των λεηλασιών. Η διατήρηση της τάξης και των μηχανισμών του κράτους ήταν αδύνατη, διότι η υποδομή μεταξύ των παλαιών και των νέων εδαφών ήταν ισχνή ή ανύπαρκτη. Η εξαιρετική μετριοπάθεια και η ανεκτικότητα αυτού του ηγεμόνα ήταν η κύρια αιτία, που αποκλήθηκε ''ασθενής'' και που 211 έτη μετά το τέλος του αγιοποιήθηκε. Η ανακήρυξή του σε άγιο έγινε από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία· η σορός του βρίσκεται στη μονή Γιάζακ στο όρος Φρούσκα Γκόρα.
[[File:Car Uros.JPG|thumb|left|200px|Ο θυρεός του Στέφανου-Ούρος Ε΄: 1.Μακεδονία, 2. Βοσνία, 3.Δαλματία, 4.Κροατία, 6.Βουλγαρία, 7.Σερβία, 8.Ρασκία.]]
==Η υστεροφημία του==
Ο Στέφανος-Ούρος Ε΄, συγκρινόμενος με τον ικανό και με ισχυρή θέληση πατέρα του, φαίνεται ανεπαρκής και αναποφάσιστος, ανίκανος να κρατήσει τους ευγενείς υπό έλεγχο· η ασθενής και μετριόφρονα προσωπικότητά του συνέβαλε μεγάλως στην πτώση της αυτοκρατορίας του και την τελική καταστροφή του Σερβικού κράτους από τους Οθωμανούς. Στη λαϊκή παράδοση και τα επικά ποιήματα, περιγράφεται συχνά ως δίκαιος, με καλές προθέσεις ηγεμόνας με ευχάριστη εμφάνιση, ασθενή όμως χαρακτήρα. Αυτή είναι και η επικρατούσα γνώμη μεταξύ των ιστορικών. Ωστόσο ορισμένοι έχουν την άποψη, ότι δεν ήταν ιδιαίτερα ανίκανος στον ρόλο του ως αυτοκράτορα της Σερβίας και πως η παρακμή της δεν ήταν τόσο θεαματική, αλλά ξεκίνησε στη βασιλεία του πιο μετά, από ο,τι η δημόσια γνώμη θεωρεί. Για πολύ χρόνο εθεωρείτο ιστορικό γεγονός, το ότι φονεύτηκε από τον συγκυρίαρχό του Βουκασίν Μρνιάβτσεβιτς· τελικά αποδείχθηκε, ότι ο Βουκασίν απεβίωσε πριν από τον αυτοκράτορα.
Το 1825 ο Σέρβος συγγραφέας Στέφαν Στεφάνοβιτς που ζούσε στην Αυστρία, συνέθεσε το δράμα ''Η τελευτή του Ούρος Ε¨'', εμπνεόμενος από τα ιστορικά γεγονότα και την παράδοση, συμπεριλαμβανομένης και άποψης ότι είχε σκοτωθεί από τον Βουκασίν.
[[File:Uros nejaki civot.jpg|thumb|right|200px|Η θήκη με τη σορό του Ούρος Ε΄ στη μονή Γιάζακ.]]
| |||