Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Εκτεταμένες προσθήκες |
||
Γραμμή 19:
}}
Η '''Άλωση της Κωνσταντινούπολης''' υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορες ήταν ο [[Αλέξιος Γ΄ Άγγελος|Αλέξιος Γ΄]]', ο[[Αλέξιος Δ' ]], ο [[Αλέξιος Ε' Μούρτζουφλος]] και ο [[Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης|Θεόδωρος Α']], από την [[Δ' Σταυροφορία]], με επικεφαλής τον δόγη [[Ερρίκος Δάνδολος|Ερρίκο Δάνδολο]], τον [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός|Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό]] και τον [[Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνο Α']]. Η σταυροφορία διήρκεσε μέχρι τις 12-13 Απριλίου [[1204]], όταν τελικά η [[Κωνσταντινούπολη]] αλώθηκε.
H Άλωση του 1204 είναι γνωστή για την πρωτοφανή σε έκταση λεηλάτηση του δημοσίου πλούτου, με αποτέλεσμα το Βυζαντινό κράτος να χάσει το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής του σε πλούτο και να μην επανακάμψει ποτέ από τότε στην προηγούμενη ισχύ του.
Γραμμή 33:
Ο Αλέξιος Γ΄, που δεν είχε ούτε τη θέληση ούτε τη δύναμη να αντισταθεί, εγκατέλειψε την πόλη και διέφυγε παίρνοντας μαζί του το δημόσιο θησαυροφυλάκιο. Ο [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος]] απελευθερώθηκε από τη φυλακή και επανήλθε στον θρόνο, ενώ ο γιος του Αλέξιος που είχε φτάσει μαζί με τους Σταυροφόρους ανακηρύχθηκε συν-αυτοκράτορας (Αλέξιος Δ΄). Η πρώτη αυτή πολιορκία και κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους έγινε με σκοπό την αποκατάσταση του Ισαακίου Β΄ στον θρόνο.
Ο [[Αλέξιος Δ']] αναδείχθηκε αυτοκράτορας έχοντας την υποστήριξη των Σταυροφόρων, στους οποίους υποσχέθηκε χρήματα και υλικά αγαθά, κάτι που εξόργισε τους Βυζαντινούς λόγω της υψηλής φορολόγησης, ενώ οι αυλικοί του τον εκθρόνισαν σκοτώνοντάς τον, αντικαθιστώντας τον με τον πρωτοβεστιάριο Αλέξιο Ε' Μούρτζουφλο.
Η θανάτωση του
Οι πηγές αναφέρουν ότι στην Πόλη υπήρχε ασύλληπτος πλούτος που λεηλατήθηκε σε μεγάλο βαθμό, ενώ πολλοί πολίτες δολοφονήθηκαν και έγιναν ανυπολόγιστες καταστροφές.
Κατά την Άλωση ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας ο [[Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης]], ο οποίος αφού έχασε πλέον την Κωνσταντινούπολη διέφυγε και μετέφερε την πρωτεύουσα στη [[Νίκαια]], που αποτέλεσε τη νέα πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους μέχρι το 1261 που η [[Κωνσταντινούπολη]] επανακτήθηκε.
Εκτός από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας, ιδρύθηκαν από άλλους Βυζαντινούς ευγενείς άλλες δύο Ελληνικές Αυτοκρατορίες, το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] με έδρα την Άρτα και η [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας]], με έδρα την Τραπεζούντα.
Στο διάστημα 1204-1261 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη Λατινική Αυτοκρατορία, με Λατίνο Πατριάρχη, η οποία ήταν σε παρακμή στο μεγαλύτερο διάστημα, ενώ η Ελλάδα διαμελίστηκε σε πολλά φέουδα, που μοιράστηκαν σε Λατίνους ηγεμόνες, εξέλιξη που σημάδεψε καθοριστικά την τύχη της Ελλάδας για πολλούς αιώνες, έτσι που η Άλωση του 1204 θεωρείται από τους ιστορικούς την έναρξη της Νέας Ελληνικής Ιστορίας.
==Παραπομπές==
| |||