Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ατεκμηρίωτο (ένα άρθρο εφημερίδας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αξιόπιστη πηγή για τέτοιο θέμα) περιεχόμενο και ιδιαίτερα POV ως προς το ύφος του + αναπαραγωγή συγκεκριμένης μη ουδέτερης ιστορικά άποψης... Ετικέτα: Αναίρεση |
|||
Γραμμή 19:
}}
Η '''Άλωση της Κωνσταντινούπολης''' υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορες ήταν ο [[Αλέξιος Δ' ]], ο [[Αλέξιος Ε' Μούρτζουφλος]] και ο [[Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης|Θεόδωρος Α']], από την [[Δ' Σταυροφορία]], με επικεφαλής τον [[Ερρίκος Δάνδολος|Ερρίκο Δάνδολο]], τον [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός|Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό]] και τον [[Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνο Α']]. Η σταυροφορία διήρκεσε μέχρι
==Οι Σταυροφόροι φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη==
Γραμμή 28:
Ο Αλέξιος Γ΄, που δεν είχε ούτε τη θέληση ούτε τη δύναμη να αντισταθεί, εγκατέλειψε την πόλη και διέφυγε παίρνοντας μαζί του το δημόσιο θησαυροφυλάκιο. Ο [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος]] απελευθερώθηκε από τη φυλακή και επανήλθε στον θρόνο, ενώ ο γιος του Αλέξιος που είχε φτάσει μαζί με τους Σταυροφόρους ανακηρύχθηκε συν-αυτοκράτορας (Αλέξιος Δ΄). Η πρώτη αυτή πολιορκία και κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους έγινε με σκοπό την αποκατάσταση του Ισαακίου Β΄ στον θρόνο.
O Aλέξιος Δ’ αναδείχθηκε αυτοκράτορας έχοντας την υποστήριξη των Σταυροφόρων, στους οποίους υποσχέθηκε χρήματα και υλικά αγαθά. Για να πληρώσει τους Σταυροφόρους αύξησε τη φορολογία, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει εξέγερση που οδήγησε στην ανατροπή και δολοφονία του, με τον [[Αλέξιος Ε' Μούρτζουφλος|Αλέξιος Ε' Μούρτζουφλο]] να ανακηρύσσεται νέος αυτοκράτορας.
Η ανατροπή του Αλεξίου Δ’ εξόργισε τους Σταυροφόρους, εκτός των άλλων γιατί δε θα λάμβαναν την πληρωμή που τους υποσχέθηκε ο Αλέξιος Δ’, με συνέπεια την Άλωση και οριστική κατάληψη της Κωνσταντινούπολης στις 12-13 Απριλίου 1204.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης είχε ως αποτέλεσμα πρωτοφανείς σε έκταση λεηλασίες, με τις πηγές να αναφέρουν τον πολύ μεγάλο δημόσιο πλούτο που είχε συγκεντρωθεί στην Κωνσταντινούπολη και ότι μετά τη λεηλάτησή του η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν επανέκαμψε ποτέ στην προηγούμενη δύναμή της <ref>{{Cite web|url=https://www.protothema.gr/stories/article/718120/i-eshati-anorthosi-tou-vuzadiou/|title=H άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους (1204) και η απελευθέρωσή της (1261)|ημερομηνία=2017-09-30|website=ProtoThema|language=el|accessdate=2019-02-09}}</ref>, παραμένοντας ένα μικρό βασίλειο μέχρι την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)]] από τους Τούρκους.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης είχε τις εξής συνέπειες<ref>{{Cite web|url=http://www.myriobiblos.gr/afieromata/1204/edwin_pears_gr.html|title=ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ : Κεντρική Σελίδα Αφιερώματος "1204: Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους - Κείμενο"|website=www.myriobiblos.gr|accessdate=2019-02-09}}</ref>:
• Την εγκαθίδρυση Λατινικής Αυτοκρατορίας με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, με Λατίνο αυτοκράτορα και Λατίνο πατριάρχη <ref>{{Cite web|url=http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-B107/371/2481,9515/|title=Ιστορία (Β Γυμνασίου): Ηλεκτρονικό Βιβλίο|website=ebooks.edu.gr|accessdate=2019-02-09}}</ref>.
• Τον διαμοιρασμό της Πόλης ανάμεσα στους ηγέτες των Σταυροφόρων, με τους Βενετούς να είναι οι πιο ισχυροί και να λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος.
• Τον διαμελισμό μεγάλου μέρους Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σε μικρά κράτη και τη διανομή τους στους ηγέτες των Σταυροφόρων.
Όσο για τους Έλληνες, κατά τη διάρκεια της Άλωσης ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον [[Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης|Θεόδωρο Α΄ Λάσκαρη]], ο οποίος μετέφερε την πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους στη Νίκαια, η οποία παρέμεινε πρωτεύουσά του μέχρι το 1261 και την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης<ref>{{Cite web|url=http://vizantinonistorika.blogspot.com/2013/07/1261.html|title=ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Η ανακατάληψη της Πόλης από την αυτοκρατορία της Νίκαιας --1261--|last=Daskalothanasis|first=Thanos|ημερομηνία=Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2013|website=ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ|accessdate=2019-02-09}}</ref>.
Ιδρύθηκαν επίσης άλλα δύο Βασίλεια από Βυζαντινούς ευγενείς, το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] και η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, με πρωτεύουσα την Άρτα και την Τραπεζούντα αντίστοιχα, από τον [[Μιχαήλ Α΄ Δούκας|Μιχαήλ Α΄ Δούκα]] και τον [[Αλέξιος Α΄ Μέγας Κομνηνός|Αλέξιο Α΄ Μέγα Κομνηνός]] <ref>{{Cite web|url=http://eranistis.net/wordpress/2018/05/07/%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba/|title=Η Ελληνική αυτοκρατορία της Νίκαιας και το δεσποτάτο της Ηπείρου|ημερομηνία=2018-05-07|website=Ερανιστής|language=el|accessdate=2019-02-09}}</ref>.
Τα 3 αυτά βασίλεια εκτείνονταν κυρίως στα εδάφη γύρω από τις πρωτεύουσές τους, αλλά κατά καιρούς κατέλαβαν μεγαλύτερες εκτάσεις, σε ανταγωνισμό μεταξύ τους αλλά και με ξένα κράτη. Ισχυρίζονταν τα ελληνικά αυτά κράτη ότι ήταν διάδοχα κράτη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ότι είχαν στόχο την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης, πράγμα που έπραξε η [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]] το 1261, συνεχίζοντας την παράδοση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
==Παραπομπές==
| |||