Λιοντάρι των σπηλαίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''λιοντάριΛιοντάρι των σπηλαίων''' (''Panthera leo spelaea - Πάνθηρ ο λέων ο σπήλαιος''), γνωστό επίσης ως '''ευρωπαϊκό''' ή '''ευρασιατικό λιοντάρι των σπηλαίωνσπηλαίω'''ν είναι ένα εξαφανισμένο υποείδος λιονταριού,γνωστό από απολιθώματα και από [[προϊστορική τέχνη]].

Το υποείδος αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λιοντάρια.Ένας [[σκελετός]] ενήλικου αρσενικού που βρέθηκε το 1985 στο Siegsdrof της [[Γερμανία]]ς είχε ύψος μέχρι τον ώμο 1,2 μέτρα,και μήκος ως το κεφάλι χωρίς την [[ουρά]] 2,1 μέτρα και ζύγιζε 300 κιλά. Αυτό το μέγεθος αντιστοιχεί σε ένα πολύ μεγάλο σημερινό λιοντάρι. Το μέγεθος αυτού του δείγματος έχει ξεπεραστεί από άλλα δείγματα,αλλά και από άλλα υποείδη. Πάντως το υποείδος αυτό πρέπει να ήτανε 8-10% μεγαλύτερο από τα σημερινά [[λιοντάρι]]α,αλλά μικρότερα από το προηγούμενο υποείδος [[Panthera leo fossilis|''Panthera leo fossilis'']] και από το τεράστιο [[αμερικανικόΑμερικανικό λιοντάρι]] (Panthera leo atrox).

Το λιοντάρι των σπηλαίων είναι γνωστό από ζωγραφιές της Παλαιολιθικής εποχής, γλυπτά από ελεφαντόδοντο και πήλινα φιγουρίνιααγαλματίδια. Αυτές οι αναπαραστάσεις αποδεικνύουν ότι τα λιοντάρια αυτά είχανε στργγυλεμέναστρογγυλεμένα,προεξέχοντα αυτιά, φουντωτές ουρές, πιθανόν αδρό ριγωτό τρίχωμα,και κάποια αρσενικά είχανε μικρές τούφες χαίτης γύρω από το λαιμό.

Το λιοντάρι των σπηλαίων έλαβε την ονομασία του εξαιτίας των καταλοίπων του που βρέθηκαν σε σπηλιές,αλλά είναι αμφιλεγόμενο αν πράγματι ζούσε εκεί. Άντεχε σε πολλά είδη περιβάλλοντος,αλλά προτιμούσε περισσότερο τα κωνοφόρα δάση και τα λειβάδια,όπου υπήρχαν μετρίου μεγέθους χορτοφάγα. Απολιθωμένα αποτυπώματα λιονταριών που βρέθηκαν μαζί με ταράνδων φανερώνουν ότι τα λιοντάρια αυτά ζούσαν και σεστην υποπολικέςυποαρκτική ζώνεςζώνη. [[Αρχείο:Hoehlenloewe CaveLion hharder.jpg|thumb|Εικονογράφηση από τον Henrich Harder|εναλλ.=|300x300εσ]]
Η παρουσία ολόκληρων σκελετών σε φωλιές από [[αρκούδα των σπηλαίων|αρκούδες των σπηλαίων]] αποδεικνύει ότι τα λιοντάρια των σπηλαίων τρέφονταν περιστασιακά και με τέτοιες αρκούδες που είχαν πέσει σε χειμερία νάρκη,άμα όμως οι αρκούδες ξύπναγαν,γινόταν άγρια μάχη,που δεν κατέληγε πάναταπάντα με νίκη των λιονταριών. Αυτά τα δραστήρια σαρκοφάγα συνήθως τρέφονταν με χορτοφάγα ζώα,όπως [[Άλογο|άλογα]], [[Ελάφι|ελάφια]],βίσωνες [[Βίσονας|βίσονες]], ακόμα και με μαμαούθ[[μαμούθ]],μόνο όμως με άρρωστα,νεαρά ή γέρικα άτομα. Μερικές σπηλαιογραφίες δείχνουν αρκετά από αυτά να κυνηγούν με στρατηγική παρόμοια με αυτή που έχουν οι σημερινές λιονταρίνες. Τα τελευταία λιοντάρια των σπηλαίων είχαν επικεντρωθεί σε νεαρές αρκούδες των σπηλαίων και σε ταράνδους,μέχρι την τοπική [[εξαφάνιση]] των δύο τελευταίων. Τα μικρά θηράματα θανατώνονταν με ένα χτύπημα του ποδιού,και αν αυτό δεν επέφερε ακαριαία το θάνατο,τότε δούλευαν τα δοντιαδόντια στο σβέρκο ή στο στήθος.

Ένα λιοντάρι των σπηλαίων συνήθως ήταν πιο αργό από το θύμα του,αλλά μπορούσε εύκολα να πηδήξει στη ράχη του,ανατρέποντας την ισορροπία του και βυθίζοντάς του τα δόντια του στο λαιμό. Ήταν ο πιο κοινός θηρευτής στην ευρωπαϊκή ζώνη ύστερα από την ύαινα των σπηλαίων. Η εξαφάνισή του έχει σχέση με την ΤέταρτηΤεταρτογενής Μεγάλη εξαφάνιση,που έδιωξε τα θηράματα από τις περιοχές όπου ζούσε. Σπηλαιογραφίες και κατάλοιπα από προϊστορικούς οικισμούς δείχνουν ότι τα λιοντάρια κυνηγούντανκυνηγιόνταν από τους ανθρώπους,αλλά και οι άνθρωποι βρίσκονταν στο διαιτολόγιο των λιονταριών.