Ικαρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 30:
Η τοπογραφία της παρουσιάζει αντιθέσεις, καθώς εμφανίζει καταπράσινες πλαγιές και γυμνούς απότομους βράχους. Το νησί είναι ορεινό στο μεγαλύτερο μέρος του. Διασχίζεται από την οροσειρά του [[Αθέρας (Ικαρία)|Αθέρα]] (Πράμνος), του οποίου η υψηλότερη κορυφή είναι 1.041 μέτρα. Η πλειονότητα των χωριών χαρακτηρίζονται ορεινά, κάτι που οφείλεται στην ανάγκη προστασίας των κατοίκων από τις πειρατικές επιδρομές στο Μεσαίωνα. Η Ικαρία έχει παράδοση στην παραγωγή ενός δυνατού κόκκινου κρασιού, γνωστού από τον [[Όμηρος|Όμηρο]] ως «Πράμνειος Οίνος». <ref>{{Cite web|url=http://www.nikaria.gr/pages/%CE%A0%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9F%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82.html|title=Πράμνειος Οίνος|last=|first=|ημερομηνία=|website=Nikaria.gr|publisher=|language=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> Το νησί είναι σε μεγάλο κομμάτι του καλυμμένο από βλάστηση, κουμαριές, πρίνους και πευκοδάση. Υπάρχει αφθονία νερού, ενώ έχει χτιστεί και φράγμα στο Πέζι για συγκράτηση των υδάτων και ύδρευση του νησιού. <ref>{{Cite web|url=http://www.minagric.gr/images/stories/docs/agrotis/Egeies_Beltioseis/kataskevasthenta_erga/fragmata_limnodexamenes/fragma_raxon_ikarias.pdf|title=Φράγμα Πέζι Ικαρίας - Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> Στα δυτικά βρίσκεται το δάσος του Ράντη, ένα από τα σπανιότερα χαρακτηριστικά μεσογειακά προϊστορικά δάση. Μέρος του νησιού είχε καταστραφεί από φονική [[Δασική πυρκαγιά στην Ικαρία (1993)|πυρκαγιά το 1993]]. Υπάρχουν σπάνια και μοναδικά είδη ζώων στο νησί, όπως η σαύρα «κορκόφυλας», αλλά και ιδιαίτερη χλωρίδα. <ref>{{Cite web|url=https://www.visitikaria.gr/gr/%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1/%CF%87%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1|title=Χλωρίδα & Πανίδα {{!}} Visit Ikaria|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> Εκτός από συνηθισμένα ζώα, χαρακτηριστικά είναι τα ημιάγρια κατσίκια ελευθέρας βοσκής (τα λεγόμενα «ρασκά» = ορεσκά, ορεσίβια), τα οποία συναντώνται παντού, διαταράσσοντας την χλωρίδα του νησιού με την υπερβόσκηση. Το κλίμα της Ικαρίας υπάγεται στον κλιματικό τύπο του μεσογειακού παράκτιου (Csb κατά Köppen), δηλαδή ξηρό και σχετικά θερμό καλοκαίρι με υγρούς και ήπιους χειμώνες.
=== Ετυμολογικές & Ερμηνευτικές Αναφορές ===
[[Image:Agios Kirykos 1.jpg|thumb|Μνημείο του [[Ίκαρος|Ικάρου]] (λιμένας Αγίου Κηρύκου)|εναλλ.=|303x303px]]Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας του νησιού. Η πρώτη αναφέρει ότι η λέξη Ικαρία προέρχεται από την ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα -καρ, η οποία συναντάται σε λέξεις που δηλώνουν κάτι σκληρό, απότομο. Εν προκειμένω συνδέεται με βραχώδη, απόκρημνα μέρη, όπως αντίστοιχα η γειτονική [[Καρία]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]. Άλλη αρχαία ονομασία που συναντάται για το νησί είναι «Δολίχη» που σημαίνει ''μακριά'' <ref>{{Cite web|url=https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%87%CF%8C%CF%82|title=δολιχός - Βικιλεξικό|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>, λόγω του μακρόστενου σχήματός της. Στο διάβα του χρόνου, το νησί αναφέρεται και με άλλες ονομασίες όπως Οινόη, Ιχθυόεσσα, Ανεμόεσσα και στο Βυζάντιο ως Μάκρη.
 
{{Κύριο|Ο Μύθος του Ίκαρου και του Δαίδαλου}}
Γραμμή 95:
Η Ικαρία, όπως και κάθε τόπος, έχει τα δικά της χαρακτηριστικά γνωρίσματα που συναντώνται σε πολλούς κατοίκους της. Είναι ένα νησί αρκετά μακρυά από την ηπειρωτική Ελλάδα και η απομόνωση του μεσαίωνα συντέλεσε στο να διατηρηθούν πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, όπως η αρχαΐζουσα γλώσσα και άλλα έθιμα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη [[ναυτιλία]], ή με τοπικά επαγγέλματα, οι δεσμοί τους είναι στενοί και φημίζονται για το ότι δε συνηθίζουν να παίρνουν τα πράγματα πολύ σοβαρά.
 
Από τους κατοίκους χρησιμοποιείται η έκφραση «το Ικαριώτικο ραχάτι» (ραχατιλίκι) που σηματοδοτεί τους αργούς ρυθμούς με τους οποίους κυλά η ζωή. Αυτό το γνώρισμα συναντιέται σε πολλές περιοχές της Ικαρίας, από τα καφενεία του Αγίου Κηρύκου μέχρι τα ορεινά χωριά των Ραχών όπου ανοίγουν τα μαγαζιά λίγο μετά τη δύση του ηλίου. Η συνήθεια του νυχτερινού ωραρίου στα εμπορικά μαγαζιά οφείλεται στο ότι παλαιότερα, οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ημέρας ασχολούνταν με τις βιοποριστικές εργασίες τους εργασίες. Εξειδικευμένα επαγγέλματα δεν υπήρχαν, εκτός λίγων εξαιρέσεων (πχ σιδεράς, ξυλουργός), έτσι ο καθένας έπρεπε να φροντίσει τις ανάγκες της οικογένειας μόνος του (γεωργία, κτηνοτροφία, στέγαση κλπ). Χαρακτηριστική ήταν η ανταλλακτική εργασία: όταν κάποιος για παράδειγμα έχτιζε, άλλοι τον βοηθούσαν, με αντάλλαγμα την βοήθεια του αργότερα στις δικές τους ανάγκες («μεταχεριά», ή «αλλαξιά»). Η οικονομία ήταν ανταλλακτική και δεν χρησιμοποιούσε νόμισμα πριν τα τέλη του 19ου αιώνα. Γι΄ αυτό το λόγο οι Ικαριώτες είναι πολύ κοινωνικοί, φιλικοί και φιλόξενοι. Είναι επίσης χαρακτηριστικό το γεγονός της οικειοθελούς συμβολής των κατοίκων για την ανάπλαση της περιοχής τους, όπως για παράδειγμα η κατασκευή σκαλοπατιών σε μία πολυσύχναστη παραλία ή παρεμφερή τεχνικά έργα.
 
Οι Ικαριώτες έχουν βαριά προφορά που θυμίζει αρκετά την κυπριακή. Η διάλεκτος έχει πολλά αρχαϊκά στοιχεία στην γραμματική και το λεξιλόγιο, και συνηθίζουν να κόβουν τα σύμφωνα (έ μ_πάαω = δεν πάω). Τα διπλά σύμφωνα προφέρονται διαφορετικά, όπως και τα μακρά φωνήεντα.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ικαρία"