Ιερή θεραπαινίδα του Άμμωνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{Ιερο|''dwꜣt nṯr n ỉmn''<br/>''Ντουατνετζέρ-εν-Αμούν''|<hiero>R8-dwA:t-N35-M17-Y5:N35</hiero>|align=right|era=egypt}} {{Ιερο|''dw3.t nṯr... |
Αρκάς (συζήτηση | συνεισφορές) μ clean up με τη χρήση AWB |
||
Γραμμή 2:
{{Ιερο|''dw3.t nṯr – Ντουατνετζέρ''<br/>Ιερή θεραπαινίδα (σύντομη μορφή)|<hiero>nTr-dwA:t</hiero>|align=right|era=egypt}}
[[File:Amenirdis Med Habou 1 c.jpg|thumb|Η ''ιερή θεραπαινίδα'' [[Αμένιρδις Α΄]] στο [[Ναός του Ραμσή στο Μεντίνετ Χάμπου|Μεντίνετ Χάμπου]].]]
Η '''ιερή θεραπαινίδα του Άμμωνα''' ([[Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα|αρχαία αιγυπτιακά]]: ''dwꜣt nṯr n jmn'') ήταν ο δεύτερος τίτλος – μετά εκείνον της [[Θεϊκή σύζυγος του Άμμωνα|θεϊκής συζύγου του Άμμωνα]] – που δημιουργήθηκε για της αρχιέρειες της [[Αρχαίες αιγυπτιακές θεότητες|αρχαίας αιγυπτιακής θεότητας]] [[Άμμων
Η «θεϊκή σύζυγος του Άμμωνα», τίτλος παρόμοιου αξιώματος για την αρχιέρεια, ξεκίνησε ως τίτλος που κατείχε η κόρη του αρχιερέα του Άμμωνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας της [[Χατσεψούτ]] και συνέχισε ως σημαντικό αξίωμα όσο η πρωτεύουσα της Αιγύπτου παρέμενε στις [[Θήβαι Αιγύπτου|Θήβες]].
Αργότερα, ο επιπρόσθετος τίτλος ιερής θεραπαινίδας του Άμμωνα σηματοδοτεί την αναγέννηση του τίτλου της θεϊκής συζύγου του Άμμωνα, ο οποίος είχε περιπέσει σε αχρηστία. Ο τελευταίος αυτός τίτλος αποβιώθηκε κατά την [[Εικοστή δυναστεία Φαραώ|Εικοστή Δυναστεία]], όταν η Ισέτ, κόρη του [[Ραμσής ΣΤ΄|Ραμσή ΣΤ΄]] , η βασιλεία του οποίου ήταν από το 1145-1137 π.Χ, κατείχε αυτό το αξίωμα, όπως και το επιπρόσθετο της ιερής θεραπαινίδας του Άμμωνα <ref>Ian Shaw, ''The Oxford History of Ancient Egypt'', Oxford University Press 2003, {{ISBN|0-19-280458-8}} p.474</ref>. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και φαίνεται ότι ήταν η πρώτη από τις κατόχους του τίτλου της ιερή θεραπαινίδα που τηρούσαν τον κανόνα της [[Αγαμία (θρησκευτική)|αγαμίας]]. Ο Ραμσής ακολούθησε τη νέα παράδοση κατά την οποία η Ισέτ θα υιοθετούσε την κόρη του επόμενου φαραώ ως διάδοχό τη στο τέλος της βασιλείας του για να διευκολύνει τη μετάβαση στον επόμενο φαραώ<ref>Toby Wilkinson, ''The Thames and Hudson Dictionary of Ancient Egypt'', Thames & Hudson, 2005, p.93</ref>. Γενικά η παράδοση ακολουθήθηκε και μετέπειτα και η θέση της ιερής θεραπαινίδας κατείχε η κόρη του νυν φαραώ, που είχε υιοθετηθεί από την νυν ιερή θεραπαινίδα.
Το νέο αξίωμα έφτασε στο απόγειο της πολιτικής εξουσίας που ασκούσε κατά τη διάρκεια της [[Τρίτη μεταβατική περίοδος (αρχαία Αίγυπτος)|Τρίτης μεταβατικής περιόδου]] όταν η [[Σεπενουπέτ Α΄]], κόρη του [[Οζορκών Γ΄ ]], ήταν η πρώτη που πήρε τη θέση αυτή στις Θήβες. Ο Νούβιος βασιλιάς Κάστα με τη σειρά του, διόρισε την κόρη του [[Αμένιρδις Α΄|Αμένιρδι Α΄]] ως διάδοχό της. Το υψηλό στάτους του αξιώματος αντικατοπτρίζεται στον τάφο της Αμένιρδις στο [[Μεντίνετ Χάμπου]].
Προς του τέλος της Τρίτης μεταβατικής περιόδου, οι βασιλείς της [[Νάπατα]] του [[Βασίλειο του Κους|Βασιλείου του Κους]], που βασίλεψαν ως η [[Εικοστή πέμπτη δυναστεία Φαραώ|Εικοστή πέμπτη Δυναστεία]], επέκτειναν το βασίλειό τους στην [[Άνω Αίγυπτος|Άνω Αίγυπτο]]. Η τότε ιερή θεραπαινίδα του Άμμωνα [[Σεπενουπέτ Β΄]] πείστηκε να υιοθετήσει την Αμένιρδις , κόρη του φαραώ Κάστα του Κους ως διάδοχό της. Ο τρόπος αυτός διαδοχής ακολουθήθηκε σε όλη τη διάρκεια της 25ης Δυναστείας μέχρι την κατάκτηση της Αιγύπτου από το Σαϊτικό βασιλιά [[Ψαμμήτιχος Α΄ της Αιγύπτου|Ψαμμήτιχο Α΄]], ο οποίος ίδρυσε την [[Εικοστή έκτη δυναστεία Φαραώ|Εικοστή έκτη Δυναστεία]], και του οποίου η κόρη [[Νίτωκρις Α΄]] υιοθετήθηκε από την [[Αμένιρδις Β΄]]. Η Στήλη της Υιοθεσίας της Νίτωκρις αποτυπώνει αυτή την τελετή όπως και το κύρος του ρόλου.
{{quote|Έδωσα την κόρη μου σε εκείνον για να γίνει Σύζυγος του Θεού και την προίκισα καλύτερα από τις προκατόχους της. Σίγουρα θα ευαρεστηθεί με τη λατρεία της και θα προστατέψει τη γη που του έδωσε<ref>J. H. Breasted, ''Ancient Records of Egypt'', Part Four, Chicago 1906, §§ 935-958</ref>.}}
Την περίοδο εκείνοι η ηγεμόνες της δυναστείας είχαν τη βάση του στην περιοχή του Δέλτα του Νείλου, και το αξίωμα της Θείας Λάτριδος ήταν ένα μέσο για τη διατήρηση ειρηνικών σχέσεων με την περιοχή των Θηβών όπου ήταν το κέντρο της λατρείας του Άμμωνα. Αρκετές Θεϊκές Σύζυγοι του Άμμωνα είχαν ταφικούς ναΐσκους στη δυτική όχθη του ποταμού, κυρίως δίπλα στο [[Ταφικός ναός|ταφικό ναό]] του [[Ραμσής Γ΄|Ραμσή Γ’]] στο Μεντίνετ Χάμπου.
Λόγω της εξουσίας και του κύρους που συνόδευε αυτά τα αξιώματα, η τελετή υιοθεσίας από την κάτοχο της θέσης χρησιμοποιούταν ως ένας τρόπος για του ηγεμόνες της περιοχής του Δέλτα να προβάλουν την εξουσία τους στη νότια Αίγυπτο. Με τον ίδιο τρόπο, χρησιμοποιήθηκε από τους βασιλείς της Νάπατα για να προβάλουν την εξουσία τους στη βόρεια, καθεαυτό Αίγυπτο. Η εξουσία της Θείας Λάτριδος του Άμμωνα ήταν περιορισμένη στην περιοχή γύρω από τις Θήβες στην Άνω Αίγυπτο, όπου ήταν το κέντρο της λατρείας του Άμμωνα.
{| class="wikitable"
Γραμμή 66:
* Kuhrt, Amelie. The Ancient Middle East – Vol. II, 1995, Routledge, London
[[
| |||