Βυζαντινοί Έλληνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ οι Αρμένιοι, οι Ίβηρες (ή Γεωργιανοί), καθώς και αριθμός άλλων λαών διαφωνούν μαζί σας... |
||
Γραμμή 16:
{{Βυζαντινή κουλτούρα}}
Οι '''Βυζαντινοί''' (ή '''Βυζαντινοί Έλληνες''') ήταν οι [[Ρωμαίοι]] υπήκοοι της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) με κυρίαρχο το ελληνικό πολιτισμικό στοιχείο. Η πρωτεύουσα τους ήταν η [[Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη]] και ήταν συγκεντρωμένοι κυρίως στα νότια [[Βαλκάνια]], την [[Κάτω Ιταλία]], τα [[Κατάλογος ελληνικών νησίδων ανά νομό|ελληνικά νησιά]], τη [[Μικρά Ασία]], την [[Κύπρος|Κύπρο]], και στα μεγάλα αστικά κέντρα του [[Λεβάντες|Λεβάντε]] και στην βόρεια [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]]. Κατά τη διάρκεια του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] οι Βυζαντινοί αυτοπροσδιορίζονταν ως '''Ρωμαίοι''' ([[Μεσαιωνική ελληνική γλώσσα|μεσαιωνική ελληνική]]: Ῥωμαῖοι) και ονόμαζαν το κράτος τους βασιλεία των Ρωμαίων
Η κοινωνική δομή των Βυζαντινών βασιζόταν κυρίως σε αγροτική βάση δουλοπαροικίας που αποτελούσαν οι χωρικοί και ένα μικρό μέρος των [[Φτώχεια|απόρων]]. Αυτοί οι χωρικοί ζούσαν σε τρία είδη οικισμών: το ''χωρίον'', ή [[Χωριό|χωριό]], το ''αγρίδιον'', ή μικρό χωριό, και το ''προάστειον'', ή αγροικία<ref>{{cite web|last=Ράγια|first=Έφη|title=Βυζαντινῶν μέτρον τύχης – Προάστειον|website=[[Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών]] / Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών - Τομέας Βυζαντινών Ερευνών|url=http://byzmettyhes.gr/δεδομένα-κειμένου/Προάστειον}}</ref>. Πολλές κοινωνικές αναταραχές κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αποδόθηκαν στις πολιτικές φράξιες μέσα στην Αυτοκρατορία παρά στην ευρύτερη λαϊκή βάση της. Οι στρατιώτες που προέρχονταν από τους Βυζαντινούς στην αρχή στρατολογήθηκαν από τους χωρικούς αγρότες και εκπαιδευόταν ετησίως. Καθώς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία πέρασε στον 11ο αιώνα, οι περισσότεροι στρατιώτες του [[Βυζαντινός στρατός|στρατού]] ήταν είτε επαγγελματίες είτε [[Μισθοφόρος|μισθοφόροι]].
Γραμμή 26:
Οι σχέσεις χειροτέρευσαν παραπέρα με το [[Σχίσμα του 1054|σχίσμα μεταξύ της Καθολικής Δύσης και της Ορθόδοξης Ανατολής]] που οδήγησε στο να χαρακτηρίζονται οι Βυζαντινοί στη Δύση ως [[Αίρεση|αιρετικοί]]. Σε όλη τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ειδικά μετά την στέψη του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]] (βασιλεία ως Βασιλιάς των Φράγκων 768–814) στην Ρώμη το 800, οι Βυζαντινοί δεν θεωρούνταν από τους Δυτικούς Ευρωπαίους ως διάδοχοι και κληρονόμοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά μάλλον μέρος ενός Ανατολικού βασιλείου με ελληνικό πληθυσμό. Όμως, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και συνέχισε την αδιάσπαστη διαδοχή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
Καθώς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία παρήκμασε, οι Βυζαντινοί και τα εδάφη τους περιήλθαν υπό ξένη, κυρίως [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]], κυριαρχία. Ο προσδιορισμός των ελληνόφωνων ελληνορθοδόξων ως Ρωμαίων τόσο από τους ίδιους όσο και από τους Οθωμανούς επικυριάρχους τους συνεχίστηκε ως και τον 20ο αιώνα
==Ορολογία==
| |||