Αλκιβιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Μετέπειτα στρατιωτικές επιτυχίες: Αντικαταστάθηκε μία αδοκιμη λέξη με δοκιμη Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Αρκάς (συζήτηση | συνεισφορές) μ διόρθωση error ID: 43 με τη χρήση AWB |
||
Γραμμή 23:
}}
O '''Αλκιβιάδης Κλεινίου Αθηναίος'''<ref>[[Αρχαία ελληνική γλώσσα|α-ε]]: <span lang="grc" dir="ltr">Ἀλκιβιάδης Κλεινίου Αθηναίος</span>, σημαίνει Αλκιβιάδης, γιος του [[Κλεινίας|Κλεινίου]], Σκαμβωνίδης δηλ. δημότης από τον δήμο των [[Σκαμβωνίδες|Σκαμβωνιδών]].</ref> ([[450 π.Χ.]] - [[404 π.Χ.]]) ήταν εξέχων Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός. Ήταν το τελευταίο γνωστό μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των [[Αλκμεωνίδες|Αλκμεωνίδων]]. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο δεύτερο μισό του Πελοποννησιακού πολέμου ως στρατηγικός σύμβουλος, στρατιωτικός και πολιτικός.
Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Αλκιβιάδης άλλαξε τις πολιτικές του συμμαχίες αρκετές φορές. Στην πατρική του Αθήνα, στις αρχές της δεκαετίας του 410 π.Χ, υιοθέτησε μια επιθετική ξένη πολιτική, και ήταν εξέχων υποστηρικτής της [[Εκστρατεία στη Σικελία|εκστρατείας στη Σικελία]], αλλά έφυγε στη [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτη]], όταν οι πολιτικοί του εχθροί υπέβαλαν μήνυση για ιεροσυλία. Στη Σπάρτη, υπηρέτησε ως στρατηγικός σύμβουλος, προτείνοντας ή επιβλέποντας μεγάλες εκστρατείες κατά της Αθήνας. Και στη Σπάρτη, ωστόσο, ο Αλκιβιάδης απέκτησε ισχυρούς εχθρούς και αποστάτησε στην [[Περσία]]. Εκεί υπηρέτησε ως σύμβουλος του σατράπη [[Τισσαφέρνης|Τισσαφέρνη]], μέχρι να του ζητήσουν οι Αθηναίοι να επιστρέψει. Τότε, υπηρέτησε ως Αθηναίος Στρατηγός για αρκετά χρόνια, αλλά οι εχθροί του κατάφεραν να τον εξορίσουν για δεύτερη φορά.
Γραμμή 175:
Για τον Δημοσθένη και τους άλλους ρήτορες, ο Αλκιβιάδης είναι η επιτομή της φιγούρας ενός μεγάλου άνδρα κατά τη διάρκεια των δοξασμένων μερών της [[Αθηναϊκή δημοκρατία|αθηναϊκής δημοκρατίας]] και έγινε ρητορικό σύμβολο.<ref name="Gribble32">D. Gribble, ''Alcibiades and Athens'', 32–3.</ref> Μια από τις ομιλίες του [[Ισοκράτης|Ισοκράτη]], η οποία παραδόθηκε από τον Αλκιβιάδη τον Νεότερο, ισχυρίζεται ότι ο πολιτικός αξίζει την ευγνωμοσύνη των Αθηναίων για τις υπηρεσίες του.<ref name="Isocrates">Ισοκράτης, ''Όσον αφορά την Ομάδα των Αλόγων'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0144;query=section%3D%231750;layout=;loc=16.12 15].</ref> Ο [[Λυσίας]], από την άλλη πλευρά, ισχυρίζεται σε μια από τις δημιουργίες του ότι οι Αθηναίοι πρέπει να θεωρούν τον Αλκιβιάδη ως ένα εχθρό επειδή «πλήρωσε με τραύμα την ανοικτή βοήθεια οποιαδήποτε φίλου του».<ref name="Lysias">Λυσίας, ''Κατά του Αλκιβιάδη 1'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0154%3Aspeech%3D14 1].</ref><ref name="Lysias2">Λυσίας, ''Κατά του Αλκιβιάδη 2'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0154;query=section%3D%23647;layout=;loc=15.9 10].</ref> Στο ''[[Αθηναϊκό Σύνταγμα|Σύνταγμα των Αθηναίων]]'', ο [[Αριστοτέλης]] δεν συμπεριλαμβάνει τον Αλκιβιάδη στον κατάλογο των καλύτερων Αθηναίων πολιτικών, αλλά στο ''[[Αναλυτικά]]'', ισχυρίζεται ότι τα γνωρίσματα ενός υπερήφανου άνδρα όπως ο Αλκιβιάδης είναι «ηρεμία εν μέσω των αντιξοοτήτων της ζωής και ανυπομονησία των ατιμώσεων».<ref name="Con28">Αριστοτέλης, ''Σύνταγμα των Αθηναίων'', 28.</ref><ref name = "Ar13">Αριστοτέλης, ''Αναλυτικά'', ii, 13.</ref> Ο Αλκιβιάδης θεωρείται από τους σύγχρονους του ως απειλή για την ασφάλεια της πολιτικής τάξης.<ref name="Gribble41">D. Gribble, ''Alcibiades and Athens'', 41.</ref> Ο [[Ανδοκίδης]] λέει για αυτόν ότι «αντί να συμμετέχει όπως το απαιτούσε ο νόμος της πόλης, προτίμησε να συμμορφωθεί με τον δικό του τρόπο ζωής».<ref name="Andocides19">Ανδοκίδης, ''Κατά του Αλκιβιάδη'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus:text:1999.01.0018&query=section%3D%23238 19].</ref> Βασικό στοιχείο για την απεικόνιση του Αθηναίου πολιτικού είναι η γνωστή φράση του Κορνήλιου Νέπου ότι ο Αλκιβιάδης «ξεπέρασε όλους τους Αθηναίους στο μεγαλείο και στη μεγαλοπρέπεια της ζωής».<ref name="NeposXI">Κορνήλιος Νέπως, ''Αλκιβιάδης'', [http://www.thelatinlibrary.com/nepos/nepos.alc.shtml XI].</ref>
Ακόμα και σήμερα, ο Αλκιβιάδης προκαλεί πολλές διαφωνίες μεταξύ των μελετητών. Για τον Μάλκομ Φ. ΜακΓκρέγκορ, πρώην επικεφαλής του Τμήματος των Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, ο Αλκιβιάδης ήταν έξυπνος παίκτης παρά οπορτουνιστής.<ref name="McGregor27-50">M.F. McGregor, ''The Genius of Alkibiades'', 27–50.</ref> Ο Ευάγγελος Π. Φωτιάδης, ένας εξέχων Έλληνας φιλόλογος, θεωρεί ότι ο Αλκιβιάδης ήταν «διπλωμάτης πρώτης τάξεως» και είχε «μεγάλα προσόντα». Παρ´όλα αυτά, οι πνευματικές του δυνάμεις δεν αντισταθμίστηκαν με το εξαιρετικό μυαλό του και είχε τη σκληρή τύχη να οδηγήσει ένα λαό ευαίσθητο στη δημαγωγία.<ref name="the Helios" /> Ο μεγάλος Έλληνας ιστορικός [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος]], υπογραμμίζει τις «πνευματικές αρετές» του και τον συγκρίνει με τον [[Θεμιστοκλής|Θεμιστοκλή]], αλλά τότε ισχυρίζεται ότι όλα αυτά τα δώρα δημιούργησαν ένα «προδότη, τολμηρό και άσεβη άνθρωπο».<ref name="Paparrigopoulos264-268">Κ. Παπαρρηγόπουλος, ''Ιστορία του Ελληνικόυ Έθνους'', Αβ, 264–8.</ref> Ο Βάλτερ Έλλις πιστεύει ότι οι πράξεις του ήταν εξωφρενικές, αλλά πραγματοποιήθηκαν με καμάρι.<ref>W. Ellis, ''Alcibiades'', 18.</ref> Ο Νταβίντ Γκρίμπλ ισχυρίζεται ότι οι ενέργειες του Αλκιβιάδη κατά της πόλης του ήταν ακατανόητες και πιστεύει ότι «η ένταση που οδήγησε στη διάσπαση του Αλκιβιάδη με την πόλη ήταν μεταξύ καθαρά προσωπικών και πολιτικών αξιών».<ref name="Gribble55">D. Gribble, ''Alcibiades and Athens'', 55 &c.</ref> Ο [[Ρουσσέλ Μέιγγς]], ένας Βρετανός αρχαίος ιστορικός, ισχυρίζεται ότι ο Αθηναίος πολιτικός ήταν απόλυτα αδίστακτος παρά το μεγάλο γόητρο του και τις εξαιρετικές ικανότητες του. Σύμφωνα με τον Μέιγγς, οι ενέργειες του υπαγορεύθηκαν από εγωιστικά κίνητρα και η διαμάχη του με τον [[Κλέων
=== Στρατιωτικά επιτεύγματα ===
Γραμμή 290:
* {{cite book|last=Smith|first=Willian|title=A New Classical Dictionary of Greek and Roman Biography, Mythology and Geography|year=1851|publisher=Harper & brothers}}
* {{cite book|last=Strauss|first=Leo|title=The City and Man|year=1978|publisher=University of Chicago Press|isbn=0-226-77701-4}}
* {{cite book |last=Συκουτρής|first=Ιωάννης|title=Πλάτωνος Συμπόσιον - Κείμενον, μετάφρασις και ερμηνεία | publisher=Εστία | year=1934}}
* Vlachos, Angelos (1974). ''Thucydides' Bias''. Estia (in Greek).
* {{cite book|last=Wolpert|first=Andrew|title=Remembering Defeat: Civil War and Civic Memory in Ancient Athens|year=2002|publisher=Johns Hopkins University Press|isbn=0-8018-6790-8}}
Γραμμή 379:
}}
* {{cite web|title=Alcibiades, Athens, and the Human Condition in Thucydides’ History|last=|first=|date=|work=Warren, Brian|publisher=|url=http://13classicswithallaker.pbworks.com/f/Alcibiades+info.doc|archiveurl=https://web.archive.org/web/20100326110901/http://www.apaclassics.org/AnnualMeeting/03mtg/abstracts/warren.html|archivedate=26/3/2010|accessdate=5 August 2006}}
{{Authority control}}
{{Πλούταρχος}}
[[Κατηγορία:Αρχαία ιστορία]]
| |||