Σλαβομακεδονική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|γλώσσα = ΣλαβομακεδονικάΜακεδονικά

Η '''σλαβομακεδονική''', που αποκαλείται από τους ομιλητές της και σχεδόν όλους τους [[γλωσσολογία|γλωσσολόγους]]<ref>{{cite book|title=A Companion to Ancient Macedonia|first=Loring M.|last=Danforth|publisher=Wiley-Blackwell|isbn=|year=2010|chapter=Ancient Macedonia, Alexander the Great and the Star or Sun of Vergina: National Symbols and the Conflict between Greece and the Republic of Macedonia|editor=Joseph Roisman, Ian Worthington|series=Blackwell Companions to the Ancient World|location=Οξφόρδη|page=581|url=https://books.google.gr/books?id=lkYFVJ3U-BIC&lpg=PA95&vq=macedonian&hl=el&pg=PA581#v=onepage&q&f=false}}</ref> απλώς '''μακεδονική''' (σλαβομακεδονικάμακεδονικά: ''македонски јазик'', {{προφορά|maˈkɛdɔnski ˈjazik|Mk-Makedonski jazik.ogg}}), είναι [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδοευρωπαϊκή]]<ref name="ethnologue">[http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=mkd Αναφορά του Ethnologue για την σλαβομακεδονικήμακεδονική γλώσσα]</ref> γλώσσα της ομάδας των [[Νοτιοσλαβικές γλώσσες|νότιων σλαβικών γλωσσών]]. Σήμερα είναι η επίσημη γλώσσα της [[Βόρεια Μακεδονία|Βόρειας Μακεδονίας]]. Αν και κατά την πλειοψηφία των γλωσσολόγων θεωρείται διακριτή [[γλώσσα]], έχει διατυπωθεί επίσης η άποψη πως πρόκειται για [[διάλεκτος|διάλεκτο]] της [[βουλγαρική γλώσσα|βουλγαρικής]].

Η σλαβομακεδονικήμακεδονική ανήκει στον [[Βαλκανικός γλωσσικός δεσμός|βαλκανικό γλωσσικό δεσμό]] και τις [[Σλαβικές γλώσσες|νότιες σλαβικές γλώσσες]], μαζί με τη [[Βουλγαρική γλώσσα|Βουλγαρική]], τη [[Σερβική γλώσσα|Σερβική]], την [[Κροατική γλώσσα|Κροατική]], τη [[Βοσνιακή γλώσσα|Βοσνιακή]], τη [[Μαυροβουνιακή γλώσσα|Μαυροβουνιακή]] και τη [[Σλοβενική γλώσσα|Σλοβενική]]. Πλησιέστερη σε αυτή θεωρείται η Βουλγαρική<ref> {{citation |last=Levinson |first=David |last2=O'Leary |first2=Timothy |title=Encyclopedia of World Cultures |publisher=G.K. Hall |year =1992 |page=239 |isbn=0-8161-1808-6 }}</ref> με την οποία η σλαβομακεδονικήμακεδονική είναι αμοιβαία κατανοητή<ref name="ucla">[http://www.lmp.ucla.edu/Profile.aspx?menu=004&LangID=42 Language profile Macedonian], Language Materials Project, International Institute, University of California.</ref>.

Η μεγάλη πλειοψηφία των [[Γλωσσολογία|γλωσσολόγων]], μεταξύ των οποίων οι Βίκτορ Φρίντμαν (Victor Friedman) και Όλγα Τόμιτς (Olga Mišeska Tomić) θεωρούν τη σλαβομακεδονικήμακεδονική διακριτή γλώσσα, στενό συγγενή της Βουλγαρικής.<ref>Chris Kostov, ''Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996'', Peter Lang, 2010, ISBN 3-034-30196-0, σελ. 9</ref> Σε δημοσίευση της, η γλωσσολόγος Σλαβικής Α. Ιωαννίδου αναφέρει ότι στην Ελλάδα συνήθως εκφράζονται και από επίσημα πρόσωπα παράλογες απόψεις για το ζήτημα της ύπαρξης της σλαβομακεδονικήςμακεδονικής ως χωριστής γλώσσας λόγω της σχετικά πρόσφατης γλωσσικής κανονικοποίησης της (δεκαετία 1950), μεταξύ των οποίων ο διαδεδομένος μύθος ότι πρόκειται απλώς για μια [[διάλεκτος|διάλεκτο]] και όχι για [[πρότυπη γλώσσα]], θέση που είχαν εκφράσει παλαιότερα Έλληνες γλωσσολόγοι, όπως ο [[Νικόλαος Ανδριώτης]], και εξακολουθεί να αναπαράγεται κυρίως από πολιτικούς. Με ανάλογο τρόπο χαρακτηρίζουν και τη θέση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών πως η σλαβομακεδονικήμακεδονική αποτελεί απλώς γραπτή κανονικοποίηση μιας τοπικής βουλγαρικής διαλέκτου.<ref>{{cite book|last=Ioannidou|first=Alexandra|chapter=Blaže Koneski, his successors and the peculiar narrative of a "late standardization" in the Balkans|title=Romanica et Balcanica: Wolfgang Dahmen zum 65. Geburtstag|editor=Thede Kahl, Johannes Kramer, Elton Prifti|location=Μόναχο|publisher=Akademische Verlagsgemeinschaft Muenchen|year=2015|series=Jenaer Beitraege zur Romanistik|volume=7|url=https://books.google.com/books?id=wJgtDwAAQBAJ&pg=PA368|page=368}}</ref>

Άλλοι διακεκριμένοι γλωσσολόγοι όπως οι Όττο Κρονστάινερ (Otto Kronsteiner), [[Βιτόρε Πιζάνι]], Μάικλ Κλάιν (Michael Clyne), πιστεύουν ότι η σλαβομακεδονικήμακεδονική αποτελεί διάλεκτο της Βουλγαρικής η οποία αναδείχθηκε ως γλώσσα κυρίως για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες <ref>Kronsteiner, Otto, ''Der Zerfall Jugoslawiens und die Zukunft der makedonischen Literatursprache: Der späte Fall von Glottotomie?'' Herausgeber Schriftenreihe Die slawischen Sprachen, Erscheinungsjahr 1992, σσελ. 142-171</ref><ref>Αναφέρονται στο Chris Kostov, ''Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996'', Peter Lang, 2010, ISBN 3-034-30196-0, σελ. 9:<br />

β) Michael Clyne (ed.), ''Pluricentric languages: Differing Norms in Different Nations'', Berli-New york 1992, σελ. 438</ref><ref>[http://www.scribd.com/doc/206094783/%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%B9 Κωνσταντίνος Δ. Ντίνας, Επίκουρος Καθηγητής Γλωσσολογίας, Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Τμήματος Νηπιαγωγών Φλώρινας, ''Γλώσσα ή διάλεκτος; Ιδού το ερώτημα'']</ref>, με την εισαγωγή σερβικών στοιχείων και την κωδικοποίησή της μετά τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], στα πλαίσια της κομμουνιστικής [[Γιουγκοσλαβία]]ς. Άλλοι, όπως οι Πίτερ Τράτζιλ (Peter Trudgil), Ρίτσαρντ Χάντσον (Richard A. Hudson), [[Έρικ Χομπσμπάουμ|Έρικ Χόμπσμπαουμ]], διατείνονται πως γενικά το πρόβλημα της διάκρισης μεταξύ εθνικών γλωσσών και διαλέκτων δεν μπορεί να λυθεί με γλωσσολογικά κριτήρια<ref>Kamusella T. ''The Politics of Language and Nationalism in Modern Central Europe'', Springer, 2008, ISBN 0-230-58347-4, σελ. 149</ref>. Ο [[Γεώργιος Μπαμπινιώτης]] έχει χαρακτηρίσει τη σλαβομακεδονικήμακεδονική ως ψευδώνυμη γλώσσα.<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=190288|title=tovima.gr - Γλωσσικές παραχαράξεις|last=Μπαμπινιώτης|first=Γεώργιος|date=|website=tovima.gr|publisher=Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-01-31}}</ref>

Οι πρώτες μελέτες επιστημόνων που διέκριναν τη σλαβομακεδονικήμακεδονική γλώσσα από τη βουλγαρική ανάγονται στα μέσα του 19ου αιώνα, όμως ο γλωσσολόγος που εργάστηκε περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση ήταν ο [[Κρίστε Μισίρκωφ]] (Krste Misirkov) στις αρχές του 20ού αιώνα.