Μενέλαος Λουντέμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο χωριό Αγία Κυριακή της Γιάλοβας Αιγιαλού στη [[Μικρά Ασία]] το 1912 και ήταν το μοναδικό αγόρι από τα πέντε παιδιά του Γρηγόρη Μπαλάσογλου (που με την εγκατάσταση του στην [[Ελλάδα]] έγινε Βαλασιάδης) και της Δόμνας Τσουφλίδη. Το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο το εμπνεύστηκε απ' τον ποταμό [[Λουδίας|Λουδία]] της μετέπειτα πατρίδας του. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα σε πολύ νεαρή ηλικία, δημοσιεύοντας ποιητικές συλλογές στην «''Αγροτική Ιδέα''» της [[Έδεσσα]]ς το [[1927]] και το [[1928]], τις οποίες υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα (Τάκης Βαλασιάδης). Γύρω στο [[1930]] δημοσιεύει [[ποίημα|ποιήματα]] και διηγήματα του στο περιοδικό «''Νέα Εστία''». Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο του ήταν το [[1934]] στο διήγημα «''Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια''». Τιμήθηκε με το [[Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία (προπολεμικά)|Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας]] το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων του. ''Τα πλοία δεν άραξαν'' και με τη ''Χρυσή Δάφνη Πανευρώπης'' στο [[Παρίσι]] το [[1951]]. Επίσης τιμήθηκε και με το βραβείο «Μενέλαου Λουντέμη» που το καθιέρωσε προς τιμήν του η Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών και απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο πεζογράφημα του προηγούμενου έτους. Προς τιμήν του, στο [[Βουκουρέστι]] δόθηκε το όνομα του σε δημόσιο κτίριο (''Λουντέμειο Μέγαρο''). Σύμφωνα με τον [[Βασίλης Βασιλικός|Βασίλη Βασιλικό]], «''θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας έπειτα από τον [[Νίκος Καζαντζάκης|Νίκο Καζαντζάκη]]''».{{ref|3}}

 

 

Μέσα από μια οδύσσεια συνεχών μετακινήσεων, από την [[Έδεσσα]] σε ένα οικοτροφείο της [[Κοζάνη]]ς κι από εκεί στο [[Βόλος|Βόλο]], ακολουθώντας κάποιο περιφερόμενο ''«μπουλούκι»'' της εποχής, φτάνει τελικά στην [[Αθήνα]] και συνδέεται στενά με τους [[Κώστας Βάρναλης|Κώστα Βάρναλη]], [[Άγγελος Σικελιανός|Άγγελο Σικελιανό]] και [[Μιλτιάδης Μαλακάσης|Μιλτιάδη Μαλακάση]]. Ο τελευταίος θα τον βοηθήσει να διοριστεί βιβλιοθηκάριος της «''Αθηναϊκής Λέσχης''» το [[1938]] και να ανασάνει κάπως οικονομικά.{{ref|5}} Την ίδια εποχή, η φιλία του με τον καθηγητή της Φιλοσοφικής Νικόλαο Βέη, θα τον βοηθήσει να παρακολουθήσει ως ακροατής μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Θα ακολουθήσουν αρκετές συγγραφικές επιτυχίες και θα γίνει μέλος της [[Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών|Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών]], με πρόεδρο τότε τον [[Νίκος Καζαντζάκης|Nίκο Kαζαντζάκη]].

 

===Κατοχή και Εμφύλιος===

 

===Εκπατρισμός στη Ρουμανία===