Εκστρατεία του Καυκάσου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Την 1η Νοεμβρίου 1914, με την [[Επίθεση του Μπέργκμαν]], οι Ρώσοι πέρασαν πρώτοι τα σύνορα. Σχεδίαζαν να καταλάβουν το [[Ντογιουμπεηαζίτ]] και το [[Κιοπρούκιοϊ]].<ref name="Pollard"/> Η επίσημη ρωσική κήρυξη πολέμου στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] ήρθε στις 2 Νοεμβρίου 1914. Η δύναμη η οποία διατέθηκε για την επίτευξη του στόχου αυτού ήταν 25 τάγματα πεζικού, 37 μονάδες ιππικού και 120 πυροβόλα όπλα (όπλα πυροβολικού). Αναπτύχθηκε σε δύο πτέρυγες. Στη δεξιά πτέρυγα, το Α’ Ρωσικό Σώμα (Ι Ρωσικό Σώμα ή 1ο Ρωσικό Σώμα) διέσχισε τα σύνορα και μετακινήθηκε από το [[Σαρίκαμις]] προς την κατεύθυνση του [[Κιοπρούκιοϊ]],<ref>“[http://tvxs.gr/news/biblio/imerologio-enos-stratioti-1918-1922 Η ιστορία ενός στρατιώτη (1918-1922)]”, 16/10/2014, απόσπασμα από το βιβλίο του Χρήστου Καραγιάννη, “Η ιστορία ενός στρατιώτη (1918-1922). Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τις ελληνικές εκστρατείες”, επιμέλεια - σχολιασμός: Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής, εκδόσεις: “Κέδρος“, Αθήνα 2013, στην ιστοσελίδα tvxs.gr</ref><ref>“[http://archive.apan.gr/gr/data/Archived-Item/1528 Γέφυρα του Τσομπάν κοντά στο Πασινλέρ]”, από την ιστοσελίδα: archive.apan.gr</ref> όπου και έφτασε στις 4 Νοεμβρίου. Από την αριστερή πλευρά, το Δ’ Ρωσικό Σώμα (IV Ρωσικό Σώμα ή 4ο Ρωσικό Σώμα) μεταφέρθηκε από το [[ΓιερεβάνΓερεβάν]] προς τις πεδιάδες του [[Πασινλέρ]] (Pasinler Plains). Ο διοικητής της [[Τρίτη στρατιά (Οθωμανική Αυτοκρατορία)|3ης Οθωμανικής Στρατιάς]], ο [[Χασάν Ιζέτ Πασάς]] (Hasan Izzet Pasha) ήταν κατά μιας επιθετικής ενέργειας μέσα στις σκληρές συνθήκες του χειμώνα. Το σχέδιο του ήταν να παραμείνει σε άμυνα και να ξεκινήσει μια αντεπίθεση σε σωστότερο χρόνο. Παρακάμφθηκε, όμως, από τον Υπουργό Πολέμου Ενβέρ Πασά. Έτσι στις 7 Νοεμβρίου, η [[Τρίτη στρατιά (Οθωμανική Αυτοκρατορία)|3η Οθωμανική Στρατιά]] άρχισε την επίθεσή της, με τη συμμετοχή του ΙΑ’ Οθωμανικού Σώματος (XI Οθωμανικό Σώμα ή 11ο Οθωμανικό Σώμα) και μονάδες ιππικού. Η οθωμανική δύναμη αυτή υποστηριζόταν από ένα κουρδικό σύνταγμα. Το οθωμανικό ιππικό απέτυχε να εκτελέσει την κύκλωση των ρωσικών δυνάμεων ενώ και το κουρδικό σύνταγμα αποδείχθηκε αναξιόπιστο. Οι Ρώσοι κέρδισαν έδαφος μετά την απόσυρση των 18ης και 30ης Οθωμανικών Μεραρχιών. Παρόλα αυτά οι οθωμανικές δυνάμεις κατάφεραν να διατηρήσουν τις θέσεις τους στο [[Κιοπρούκιοϊ]]. Έως τις 12 Νοεμβρίου, το Θ’ Οθωμανικό Σώμα ( IX Οθωμανικό Σώμα ή 9ο Οθωμανικό Σώμα) με επικεφαλής τον [[Αχμέτ Φεβζί Πασάς|Αχμέτ Φεβζί Πασά]] (Ahmet Fevzi Big Pasha) θα ενισχύσει το ΙΑ’ Οθωμανικό Σώμα (XI Οθωμανικό Σώμα ή 11ο Οθωμανικό Σώμα) στην αριστερή πλευρά του. Η [[Τρίτη στρατιά (Οθωμανική Αυτοκρατορία)|3η Οθωμανική Στρατιά]] άρχισε να απωθεί τους Ρώσους προς τα πίσω με την υποστήριξη του ιππικού. Το 3ο Σύνταγμα Πεζικού κατάφερε να εισβάλει στο [[Κιοπρούκιοϊ]] μετά την [[Επίθεση των Αζάπ]] (Azap Offensive, [[Αζάπ]], Azap, ή Asappes ή Asappi) μεταξύ 17-20 Νοεμβρίου. Μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου, το μέτωπο είχε σταθεροποιηθεί με τους Ρώσους να παραμένουν προσκολλημένοι σε έναν εξέχοντα άξονα κατά μήκους 25 χιλιομέτρων στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μεταξύ του Ερζερούμ και του Σαρίκαμις. Η ρωσική επιτυχία οφειλόταν και στο επώμισμα της επίθεσης, προς τα νότια, στους Αρμένιους εθελοντές που υπήρξαν αποτελεσματικοί και κατέλαβαν το [[Καρακιοσέ]] ή [[Άγκρι]] (Karaköse ή Ağrı) και [[Ντογιουμπεηαζίτ]],<ref name="Erikson54">{{cite book |last=Erickson |first=Edward J. |year=2001 |title=[[Ordered to Die: A History of the Ottoman Army in the First World War]] |location=Westport |publisher=[[Greenwood Publishing Group|Greenwood]] |isbn=0-313-31516-7 |page=54 }}</ref> το οποίο γειτνίαζε στα βόρεια με την επαρχία του Βαν. Οι οθωμανικές απώλειες ήταν μεγάλες: 9.000 άνδρες σκοτώθηκαν, 3.000 αιχμαλωτίσθηκαν ενώ υπήρξαν και 2.800 λιποτάκτες.

Την 1η Ιανουαρίου 1918, το ενωτικό Ιτιχάντ (Ittihad, Unionist), κινήθηκε για να κερδίσει τη φιλία των Μπολσεβίκων. Τώρα που ο ρωσικός στρατός είχε αποχωρήσει, τεράστιες εκτάσεις στα νότια εδάφη της Ρωσίας ήταν ουσιαστικά αφύλακτες. Μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου, οι μεραρχίες του Ναζαρμπεκιάν κατέλαβαν τα σημαντικότερα σημεία ελέγχου, από το [[ΓιερεβάνΓερεβάν]] προς το [[Βαν (Τουρκία)|Βαν]] και το [[Ερτζινκάν]]. Ο [[Βεχίπ Πασάς]] αντιμετώπιζε πλέον τις [[Αρμενικό Εθνικό Κογκρέσο (1917)|Αρμενικές εθνικές ένοπλες δυνάμεις]].

Στις 23 Οκτωβρίου 1921, το τέλος των εχθροπραξιών ήρθε με τη [[Συνθήκη του Καρς]] (Treaty of Kars). Ήταν μια διάδοχη συνθήκη, μετά την προηγούμενη [[Συνθήκη της Μόσχας (1921)|Συνθήκη της Μόσχας]] (Treaty of Moscow) τον Μάρτιο του 1921,<ref name="kars=text" /> και επικυρώθηκε στο [[ΓιερεβάνΓερεβάν]], στις 11 Σεπτεμβρίου του 1922.<ref name="english" />