Ιωάννης Βαρβιτσιώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Robot: Αφαίρεση κατηγοριών έτους γέννησης/θανάτου |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|29|09|2015}}
{{πηγές|29|09|2015}}
{{Πληροφορίες πολιτικού
|όνομα = Ιωάννης Βαρβιτσιώτης
|εικόνα = Ioannis Varvitsiotis1.png
|πλάτος_εικόνας = 230px
|λεζάντα =
|αξίωμα = [[Ευρωβουλευτής]]
|έναρξη = 2004
|λήξη = 2009
|αξίωμα2 = [[Βουλευτής]] του [[Βουλή των Ελλήνων|Ελληνικού Κοινοβουλίου]]
|έναρξη2 = 1961
|λήξη2 = 2000
|αξίωμα3 = [[Αντιπρόεδρος]] της [[Νέα Δημοκρατία|Νέας Δημοκρατίας]]
|έναρξη3 = 1994
|λήξη3 = 1996
|πρόεδρος3 = [[Μιλτιάδης Έβερτ]]
|αξίωμα4 = [[Υπουργείο Δικαιοσύνης (Ελλάδα)|Υπουργός Δικαιοσύνης Ελλάδας]]
|έναρξη4 = 7 Αυγούστου 1992
|λήξη4 = 3 Δεκεμβρίου 1992
|πρωθυπουργός4 = [[Κωνσταντίνος Μητσοτάκης]]
|προκάτοχος4 = [[Μιχάλης Παπακωνσταντίνου]]
|διάδοχος4 = [[Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη]]
|αξίωμα5 = [[Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (Ελλάδα)|Υπουργός Εθνικής Άμυνας Ελλάδας]]
|έναρξη5 = 11 Απριλίου 1990
|λήξη5 = 13 Οκτωβρίου 1993
|πρωθυπουργός5 = [[Κωνσταντίνος Μητσοτάκης]]
|προκάτοχος5 = [[Θεόδωρος Ντεγιάννης]]
|διάδοχος5 = [[Γεράσιμος Αρσένης]]
|αξίωμα6 =
|έναρξη6 = 2 Ιουλίου 1989
|λήξη6 = 12 Οκτωβρίου 1989
|πρωθυπουργός6 = [[Τζαννής Τζαννετάκης]]
|προκάτοχος6 = [[Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος]]
|διάδοχος6 = [[Θεόδωρος Ντεγιάννης]]
|αξίωμα7 = [[Υπουργείο Πολιτισμού|Υπουργός Πολιτισμού Ελλάδας]]
|έναρξη7 = [[8 Ιανουαρίου]] [[2009]]
|λήξη7 = [[6 Οκτωβρίου]] [[2009]]
|πρωθυπουργός7 = [[Κώστας Καραμανλής]]
|προκάτοχος7 = [[Μιχάλης Λιάπης]]
|διάδοχος7 = [[Παύλος Γερουλάνος]]
|ημερομηνία_γέννησης = {{ηγη|1933|8|2}}
|τόπος_γέννησης = [[Αθήνα]], [[Αττική]], [[Ελλάδα]]
|ημερομηνία_θανάτου =
|τόπος_θανάτου =
|εθνικότητα = [[Έλληνας|Ελληνική]]
|πολιτικό_κόμμα = [[Νέα Δημοκρατία]]
|σύζυγος = Σοφία Λαναρά
|παιδιά = 4
|τόπος διαμονής =
|θρήσκευμα = Χριστιανός Ορθόδοξος
|σπουδές =
|επάγγελμα =
|βραβεύσεις = Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικος
|υπογραφή =
|ιστοσελίδα =
}}
Ο '''Ιωάννης Βαρβιτσιώτης''' του [[Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης|Μιλτιάδη]] (2 Αυγούστου 1933) είναι σύγχρονος Έλληνας νομικός και πολιτικός που διετέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής της [[ΕΡΕ]] και της [[ΝΔ|Νέας Δημοκρατίας]], πολλές φορές υπουργός, ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας (1993 - 1997).
Γραμμή 7 ⟶ 70 :
==Βιογραφία==
Είναι γόνος σημαντικής πολιτικής οικογένειας, με απώτερη καταγωγή από τη [[Βαρβίτσα Λακωνίας]] (από κει και το επώνυμο Βαρβιτσιώτης), που έχει εκπροσώπους στη [[Βουλή των Ελλήνων]] από τις πρώτες δεκαετίες της ιστορίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Είναι γόνος σημαντικής πολιτικής οικογένειας, με απώτερη καταγωγή από τη [[Βαρβίτσα Λακωνίας]] (από κει και το επώνυμο Βαρβιτσιώτης), που έχει εκπροσώπους στη [[Βουλή των Ελλήνων]] από τις πρώτες δεκαετίες της ιστορίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] στις [[2 Αυγούστου]] του [[1933]]. Σπούδασε νομικά στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]] και στη συνέχεια στο [[Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ]] της τότε Δυτικής Γερμανίας, με ειδίκευση στο Εταιρικό Δίκαιο. Με την επιστροφή του στην Αθήνα άρχισε να δικηγορεί και το 1960 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατόπιν εισηγήσεως του καθηγητή [[Κωνσταντίνος Ρόκας|Κωνσταντίνου Ρόκα]]. Την εποχή εκείνη γνωρίζεται τυχαία με τον [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]], γνώριμο του πατέρα του [[Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης|Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη]], που είχε διατελέσει βουλευτής του [[Λαϊκό Κόμμα|Λαϊκού Κόμματος]], ο οποίος και του ανέθεσε να συντάξει σχετικές εισηγήσεις προς κυβερνητικούς παράγοντες, ενώ λίγο αργότερα τον ορίζει υποψήφιο βουλευτή της [[ΕΡΕ]] στη Β΄ Περιφέρεια Αθηνών. Έτσι με τη βοήθεια και του οικογενειακού φίλου [[Γεώργιος Ράλλης|Γεωργίου Ράλλη]], στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|εκλογές του 1961]] εκλέχθηκε αμέσως με την πρώτη φορά βουλευτής, επανεκλεγείς και στις εκλογές του 1963, του 1964 και στις υπόλοιπες που ακολούθησαν (στη Β΄ Αθηνών από το 1974 ως και το 1996 και Επικρατείας το 2000).<ref>[http://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/?MpId=cb5ca2c0-a720-44ab-b008-45ad9194d9c8 Θητεία στο Κοινοβούλιο από το 1974], ιστοσελίδα Βουλής των Ελλήνων, ανάκτηση 2-8-2016.</ref>▼
Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] στις [[2 Αυγούστου]] του [[1933]].
Την περίοδο της Δικτατορίας, και συγκεκριμένα ένα χρόνο μετά την επιβολή της, τον Ιούλιο του 1968, μαζί με άλλους βουλευτές, αρχίζει να προσυπογράφει ανακοινώσεις περί επανόδου της χώρας στη δημοκρατική ομαλότητα. Οι Αρχές του απαγορεύουν την έξοδο από τη χώρα, οπότε σε συνεννόηση με τους Γ. Ράλλη και Π. Παπαληγούρα συνδέεται με κλιμάκιο της οργάνωσης «Ελεύθεροι Έλληνες». Η σύνδεση όμως αυτή αποκαλύφθηκε και στις 9 Οκτωβρίου συνελήφθη. Μετά από ανάκριση που ακολούθησε στο ΕΑΤ/ΕΣΑ περιορίστηκε επί ένα πεντάμηνο σε πλήρη απομόνωση.▼
Μετά την μεταπολίτευση, συμμετείχε ως υφυπουργός Εσωτερικών στη [[Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974]] και στις εκλογές του ίδιου έτους εκλεγείς και πάλι, με την [[Νέα Δημοκρατία]] ανέλαβε ακολούθως υφυπουργός Εξωτερικών (1974 – 1975), υπουργός Εμπορίου (1975 – 1977),υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1977-1980),υπουργός Εθνικής Αμύνης (Κυβέρνηση Συνεργασίας, 1989), Εμπορίου (Οικουμενική Κυβέρνηση, 1989), Εθνικής Άμυνας (1990-1993), Δικαιοσύνης (1992). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (1985-1996) και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας (1994-1997). Το 1989 τάχθηκε κατά της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου.▼
▲
Στην πολιτική του καριέρα επέδειξε αξιόλογη κοινοβουλευτική δράση όπως γραμματέας του προεδρείου της Βουλής (1961-1963), γραμματέας της επιτροπής αναθεώρησης του Συντάγματος (1963), και κοσμήτορας της Βουλής (1965-1967). Υπήρξε επίσης μόνιμο μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στις εργασίες σύνδεσης Ελλάδας με την ΕΟΚ την περίοδο 1962-1967, λαμβάνοντας επίσης μέρος σε κοινοβουλευτικές ομάδες του [[ΝΑΤΟ]]. Επίσης από τον Ιανουάριο του 1998 μέχρι τον Αύγουστο του 2010 διετέλεσε πρόεδρος του «Ινστιτούτου Κ. Καραμανλής», ενώ ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 2009 εγκατέλειψε την πολιτική μετά από 48 χρόνια πολιτικής καριέρας.▼
Έτσι με τη βοήθεια και του οικογενειακού φίλου [[Γεώργιος Ράλλης|Γεωργίου Ράλλη]], στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|εκλογές του 1961]] εκλέχθηκε αμέσως με την πρώτη φορά βουλευτής, επανεκλεγείς και στις εκλογές του 1963, του 1964 και στις υπόλοιπες που ακολούθησαν (στη Β΄ Αθηνών από το 1974 ως και το 1996 και Επικρατείας το 2000).<ref>[http://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/?MpId=cb5ca2c0-a720-44ab-b008-45ad9194d9c8 Θητεία στο Κοινοβούλιο από το 1974], ιστοσελίδα Βουλής των Ελλήνων, ανάκτηση 2-8-2016.</ref>
▲Την περίοδο της Δικτατορίας, και συγκεκριμένα ένα χρόνο μετά την επιβολή της, τον Ιούλιο του 1968, μαζί με άλλους βουλευτές, αρχίζει να προσυπογράφει ανακοινώσεις περί επανόδου της χώρας στη δημοκρατική ομαλότητα. Οι Αρχές του απαγορεύουν την έξοδο από τη χώρα, οπότε σε συνεννόηση με τους Γ. Ράλλη και Π. Παπαληγούρα συνδέεται με κλιμάκιο της οργάνωσης «Ελεύθεροι Έλληνες». Η σύνδεση όμως αυτή αποκαλύφθηκε και στις 9 Οκτωβρίου συνελήφθη. Μετά από ανάκριση που ακολούθησε στο ΕΑΤ/ΕΣΑ περιορίστηκε επί ένα πεντάμηνο σε πλήρη απομόνωση.
[[File:Βαρβιτσιώτης.JPG|thumb|left|Ψηφοδέλτιο του Ι. Βαρβιτσιώτη και της ΕΡΕ, δεκαετία 1960.]]
▲Μετά την μεταπολίτευση, συμμετείχε ως υφυπουργός Εσωτερικών στη [[Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974]] και στις εκλογές του ίδιου έτους εκλεγείς και πάλι, με την [[Νέα Δημοκρατία]] ανέλαβε ακολούθως υφυπουργός Εξωτερικών (1974 – 1975), υπουργός Εμπορίου (1975 – 1977),υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1977-1980),υπουργός Εθνικής Αμύνης (Κυβέρνηση Συνεργασίας, 1989), Εμπορίου (Οικουμενική Κυβέρνηση, 1989), Εθνικής Άμυνας (1990-1993), Δικαιοσύνης (1992).
Έγραψε πολλές μελέτες νομικού και πολιτικού περιεχομένου, οι κυριότερες των οποίων είναι: «''Η ονομαστική μετοχή''» (1960), «''Η ΕΟΚ και το Εταιρικόν Δίκαιον''» (1970), «''Η αλλαγή στο εδώλιο''» (1984), «''Αποκατάσταση Ιστορικών Αληθειών''» (1985),«''Η αλήθεια για το παρελθόν πυξίδα για το μέλλον''» (1989), «''Συνταγματικοί Προβληματισμοί''» (1993),"Η Ελλάδα Μπροστά στο 2000:Ένα Νέο Συνταγματικό Πλαίσιο"(1998), "Η Βουλευτική Ασυλία" (2000), "Οι Τρεις Απειλές του Αιώνα" (2002), «''Πολιτι(στι)κή φωτογραμμετρία''» (2005), "Η Μεταναστευτική Πολιτική της Ευρώπης" (2006), "Η Αναγκαία Αναθεώρηση" (2006),«''Τυφλοί στρατοί-Η Δύση και η Απειλή του Ισλαμικου Φονταμενταλισμού''» (2008), «''Αναζητώντας την Τέχνη''» (2008)και τη δίγλωσση έκδοση «''5 Χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2004-2009 ''» (2009)καθώς και πολλά άρθρα πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Επισκέφθηκε, επίσημα προσκεκλημένος, την [[Αγγλία]], τη [[Δυτική Γερμανία]] και τις [[ΗΠΑ]]. Πρόσφατα τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος, λόγω της μακράς πολιτικής του δράσης, καθώς και με άλλα ανώτερα παράσημα διαφόρων κρατών.▼
Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (1985-1996) και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας (1994-1997). Το 1989 τάχθηκε κατά της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου.
▲Στην πολιτική του καριέρα επέδειξε αξιόλογη κοινοβουλευτική δράση όπως γραμματέας του προεδρείου της Βουλής (1961-1963), γραμματέας της επιτροπής αναθεώρησης του Συντάγματος (1963), και κοσμήτορας της Βουλής (1965-1967). Υπήρξε επίσης μόνιμο μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στις εργασίες σύνδεσης Ελλάδας με την ΕΟΚ την περίοδο 1962-1967, λαμβάνοντας επίσης μέρος σε κοινοβουλευτικές ομάδες του [[ΝΑΤΟ]].
Επίσης από τον Ιανουάριο του 1998 μέχρι τον Αύγουστο του 2010 διετέλεσε πρόεδρος του «Ινστιτούτου Κ. Καραμανλής», ενώ ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 2009 εγκατέλειψε την πολιτική μετά από 48 χρόνια πολιτικής καριέρας.
▲Έγραψε πολλές μελέτες νομικού και πολιτικού περιεχομένου, οι κυριότερες των οποίων είναι: «''Η ονομαστική μετοχή''» (1960), «''Η ΕΟΚ και το Εταιρικόν Δίκαιον''» (1970), «''Η αλλαγή στο εδώλιο''» (1984), «''Αποκατάσταση Ιστορικών Αληθειών''» (1985),«''Η αλήθεια για το παρελθόν πυξίδα για το μέλλον''» (1989), «''Συνταγματικοί Προβληματισμοί''» (1993),"Η Ελλάδα Μπροστά στο 2000:Ένα Νέο Συνταγματικό Πλαίσιο"(1998), "Η Βουλευτική Ασυλία" (2000), "Οι Τρεις Απειλές του Αιώνα" (2002), «''Πολιτι(στι)κή φωτογραμμετρία''» (2005), "Η Μεταναστευτική Πολιτική της Ευρώπης" (2006), "Η Αναγκαία Αναθεώρηση" (2006),«''Τυφλοί στρατοί-Η Δύση και η Απειλή του Ισλαμικου Φονταμενταλισμού''» (2008), «''Αναζητώντας την Τέχνη''» (2008)και τη δίγλωσση έκδοση «''5 Χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2004-2009 ''» (2009)καθώς και πολλά άρθρα πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Επισκέφθηκε, επίσημα προσκεκλημένος, την [[Αγγλία]], τη [[Δυτική Γερμανία]] και τις [[ΗΠΑ]].
Τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος, λόγω της μακράς πολιτικής του δράσης, καθώς και με άλλα ανώτερα παράσημα διαφόρων κρατών.
Ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης είναι παντρεμένος (Νοέμβριος 1967), με την Σοφία Θ. Λαναρά με την οποία και απέκτησε τέσσερα παιδιά, τρεις γιους και μία κόρη. Είναι μόνιμος κάτοικος Αθήνας. Γιος του είναι ο επίσης πολιτικός και βουλευτής [[Μιλτιάδης Ι. Βαρβιτσιώτης]].
| |||