Οδυσσέας Ανδρούτσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 7408702 από τον 37.6.0.143 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 7:
|εικόνα = Odysseas-androutsos.jpg
|μέγεθος εικόνας = 305px
|λεζάντα εικόνας =Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος
|τόπος γέννησης = [[Ιθάκη]], [[Ιόνιο Πέλαγος]], [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Δημοκρατία της Βενετίας]]
|τόπος θανάτου = [[Αθήνα]], [[Αττική]], επαναστατημένα εδάφη της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] υπό τον έλεγχο της [[Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος|Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος]]
Γραμμή 27:
[[Αρχείο:Gravia Androutsos PC070260.JPG|thumb|right|Το μνημείο του Οδυσσέα Ανδρούτσου στη Γραβιά|250px|right]]
[[Αρχείο:Gavia HaniPC070250.JPG|thumb|right|Το Χάνι της Γραβιάς|250px]]
Ο '''Οδυσσέας Ανδρούτσος''' ( [[Ιθάκη]], [[1788]] — [[Αθήνα]], [[5 Ιουνίου]] [[1825]]) (γεννημένος ως '''Οδυσσέας Βερούσης''' ή κατά άλλους '''Οδυσσέας Μουτσανάς''') ήταν επιφανής αγωνιστής οπλαρχηγός της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]]. Πολέμησε μέχρι το [[1820]] για λογαριασμό του [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]] και στη συνέχεια αγωνίστηκε για την επανάσταση. Φυλακίστηκε το [[1825]], κατηγορούμενος για συνεργασία με τους Τούρκους, στην [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολη των Αθηνών]], όπου και δολοφονήθηκε πριν δικαστεί, στις [[5 Ιουνίου]] του ίδιου χρόνου.<ref>Kωνσταντίνος Καλαντζής: Αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας, συνέντευξη στην Εφημερίδα "Οι Καιροί", Αθήναι 1898</ref><ref name="ReferenceA">Πέτρος Μπίκος: «Ανδρούτσος, ο θρύλος της Γραβιάς» εκδόσεις Στρατίκη, Αθήνα, 1996</ref>
 
== Γέννηση ==
Από τον γάμο του Αρβανίτη [[Ανδρέας Βερούσης|Ανδρέα Βερούση]] (από τις Λιβανάτες) με την Πρεβεζάνα [[Ακριβή Τσαρλαμπά]], ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε το 1788 ή το 1789 στην [[Πρέβεζα]]<ref>ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 151, Μάρτιος 2009, σελ. 12</ref><ref>Κανδηλώρος Τ.: «Ανδρούτσος Οδυσσεύς», εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 2, Αθήνα 1950</ref><ref>Xαράλαμπος Γκούβας: ''Η Ιστορία του Νομού Πρέβεζας'', A έκδοση, ISBN 978-960-87328-2-7</ref><ref>Λάζαρος Συνέσιος: ''Σταγόνες Ιστορίας της Πρέβεζας'', έκδοση Νομαρχίας Πρέβεζας, 1994</ref> ή στην [[Ιθάκη]]<ref name="Goudas">Αναστάσιος Ν. Γούδας, ''Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών'', H΄, σ. 122.</ref> εξ ού και το όνομα [[Οδυσσέας]]<ref name="ReferenceA"/>. Ως προς το έτος γεννήσεως, υπάρχουν διαφωνίες. Κατ’ άλλους, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε μεταξύ των ετών [[1788]]-[[1789]]<ref>Παναγιώτης Στάθης, ιστορικός, ''[[Ελευθεροτυπία]]'' «Ιστορικά», Μάρτιος 2009, σελ. 142</ref>. Νονοί του ήταν η [[Μαρία Σοφιανού]], σύζυγος του [[Λάμπρος Κατσώνης|Λάμπρου Κατσώνη]], κόρη προύχοντα από την [[Κέα]], και ο [[Ιωάννης Ζαβός]] άρχοντας της [[Ιθάκη]]ς.
 
== Παιδικά χρόνια (Πρέβεζα, Ιθάκη, Λευκάδα) ==
Γραμμή 36:
 
== Στην αυλή του Αλή Πασά Τεπελενλή ==
Το έτος [[1806]] ο [[Αλή πασάς|Αλή Πασάς Τεπελενλής]], ενθυμούμενος την προσωπική φιλία που είχε ο ίδιος με τον εκλιπόντα πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου, τον αναζήτησε και τον πήρε στην αυλή του στα [[Ιωάννινα]], ή κατά δεύτερη εκδοχή τον πήγε εκεί με αίτημα η μητέρα του. Εκεί ο Οδυσσέας Ανδρούτσος φοίτησε στη στρατιωτική σχολή του [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]] και είχε έναν ταραχώδη βίο, όμως σχεδόν πάντα ο Αλή Πασάς του συγχωρούσε κάθε παράπτωμα. Δεκαπενταετής κατατάχτηκε από τον Αλή Πασά στην προσωπική σωματοφυλακή του και σύντομα κατάφερε να γίνει αρχηγός της προσωπικής φρουράς του. Επίσης φαίνεται ότι προσήλθε, (άγνωστο εάν ήταν επιφανειακά ή συνειδητά,) στην [[Αλεβισμός|αλεβιτική]] θρησκεία των [[Μπεκτασήδες δερβίσηδες|Μπεκτασήδων]], στην οποία ανήκε και ο προστάτης του. Το [[1818]] μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] και το [[1819]] διορίστηκε [[δερβέναγας]] στην ανατολική [[Στερεά Ελλάδα|Στερεά]].
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος πήρε μέρος στις μάχες του Βερατίου, Αργυροκάστρου και Γαρδικίου, και ο Αλή Πασάς του έδωσε την οπλαρχηγία της Λειβαδιάς. Το [[1820]] όταν και επήλθε η ρήξη του [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]] με την Πύλη, εγκατέλειψε την Λιβαδειά, αφού πρώτα μύησε τον Αθανάσιο Διάκο στην Φιλική εταιρεία και του εμπιστεύθηκε την εξουσία της οπλαρχηγίας του αφήνοντάς τον ως πρωτοπαλίκαρο.<ref>Έφη Αλλαμανή, «Έναρξη της επαναστάσεως στην περιοχή Λιβαδιάς. Μάχη της Λιβαδιάς και απελευθέρωσή της. Απελευθέρωση του Ταλαντίου», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ.ΙΒ, 1975, σελ.98</ref> Ο ίδιος κατέφυγε στην [[Αράχωβα]] όπου προσπάθησε μαζί με άλλους επιφανείς [[Έλληνες]] που όλοι είχαν μεταξύ τους κοινό την θητεία τους στην αυλή του [[Αλή πασάς|Αλή]], να δημιουργήσει μια ελληνοαλβανική συμμαχία πάντα σύμφωνα με τα σχέδια της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]]. Το εγχείρημα αυτό όμως απέτυχε καθώς ο [[Ομέρ Βρυώνης]] αρνήθηκε να συμμετάσχει. Μετά από αυτή την εξέλιξη ο [[Ανδρούτσος]] κατέφυγε δια μέσου της Ακαρνανίας στα [[Επτάνησα]], στην [[Λευκάδα]]. Εκεί συναντήθηκε στις αρχές του [[1821]] με τους Καραϊσκάκη, [[Γεώργιος Βαρνακιώτης|Γεώργιο Βαρνακιώτη]], Ζόγγα, Μακρή, [[Κυριακούλης Μαυρομιχάλης|Κυριακούλη Μαυρομιχάλη]] και άλλους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Στη σύσκεψη που έγινε στην αγγλοκρατούμενη [[Αγία Λαύρα]] στα τέλη του [[Ιανουάριος|Ιανουαρίου]] του έτους αυτού, συμμετείχε και ο Ανδρούτσος. Το θέμα της ήταν οι προετοιμασίες που έπρεπε να γίνουν για να ξεσηκωθεί η [[Στερεά Ελλάδα|Στερέα Ελλάδα]]. Αποφασίστηκε η ανάθεση της εξέγερσης της Ανατολικής Στερεάς στον Ανδρούτσο και στον [[Πανουργιάς|Πανουργιά]]. Οι αποφάσεις της σύσκεψης μπήκαν αμέσως σε εφαρμογή: ο Ανδρούτσος επιτέθηκε με ομάδα ανδρών του στη γέφυρα της Τατάρνας (αρχές γ΄δεκαημέρου του [[Μάρτιος|Μαρτίου]]) , μαζί με τον ηγούμενο της εκεί μονής Κυπριανό, σε 60 Τούρκους, οι οποίοι με αρχηγό τον Δερβέναγα Χασάν Μπέη Γκέκα, συνόδευαν μεγάλη χρηματαποστολή. Μετά την επιτυχή επιχείρηση έφυγαν αφήνοντας άθικτα τα χρήματα για να φανεί έτσι πως η επίθεση ήταν καθαρά επαναστατική πράξη.<ref>Έφη Αλλαμανή, «Η Σύσκεψη της Λευκάδος και προεπαναστικά γεγονότα στη Δυτική Ελλαδα», ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους''', Εκδοτική Αθηνών, τόμ. ΙΒ΄, 1975, σελ. 79-80</ref>
Χαρακτηριστική για την έναρξη της επαναστάσεως στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα είναι η επιστολή που στις 22 [[Μάρτιος|Μαρτίου]] έστειλε ο Ανδρούτσος στους [[Γαλαξείδι|Γαλαξειδιώτες]]: ''Εγώ είμαι στο ποδάρι με τα παλληκάρια μου'', τους γράφει και τους προτρέπει να πάρουν και εκείνοι αμέσως τα άρματα.<ref>Έφη Αλλαμανή, «Έναρξη της επαναστάσεως στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και οι πρώτες πολεμικές συγκρούσεις», ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τόμ. ΙΒ΄, 1975, σελ. 96</ref>