Μάχη του Δομοκού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 19:
| σημειώσεις =
}}
[[Image:Greek Soldiers during battle of Domokos.jpg|right|200 px|thumb|Έλληνες στρατιώτες σε κάποια ανάπαυλα της μάχης του Δομοκού]]▼
Η '''μάχη του Δομοκού''' ([[5 Μαΐου]] [[1897]]) ήταν το τελευταίο επεισόδιο του [[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897]] στο μέτωπο της Θεσσαλίας. Έληξε με νίκη του τουρκικού στρατού, γεγονός που επιτάχυνε την επίτευξη [[ανακωχή]]ς μεταξύ των δυο εμπολέμων πλευρών.
Μετά την ήττα στα Φάρσαλα και την υποχώρηση του στρατού, οι ελληνικές δυνάμεις (κουρασμένοι από τις μάχες και την πεζοπορία στρατιώτες που στην διάρκεια της διαδρομής πέταξαν τους σάκους με τις αποσκευές τους (γυλιούς) για να ελαττώσουν το βάρος που μετέφεραν) έφτασαν στον Δομοκό, το πρωί της 24ης Απριλίου 1897. <ref>https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B7+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85+1897</ref>
Ο Δομοκός, φύσει αμυντική τοποθεσία, θα μπορούσε να οχυρωθεί πολύ καλύτερα, δεδομένου και του χρόνου που είχε το ελληνικό επιτελείο για αυτό, μια που οι Τούρκοι, δεν έκαναν την επίθεσή τους παρά στις 5 του Μάη.
▲[[Image:Greek Soldiers during battle of Domokos.jpg|right|200 px|thumb|Έλληνες στρατιώτες σε κάποια ανάπαυλα της μάχης του Δομοκού]]
Όταν τα χαράματα της 5ης Μαΐου φάνηκαν οι τουρκικές φάλαγγες που πλησίαζαν από τον κεντρικό δρόμο Φαρσάλων - Δομοκού η ελληνική διάταξη είχε ως εξής:
2η Ταξιαρχία υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Πυροβολικού Χρήστου Μαστραπά στην τοποθεσία Ναρθάκιο Κασιδιάρη όρος (γραμμή Πετρωτό – Κιτίκι – Αγ. Αντώνιος), 4η Ταξιαρχία υπό τον συνταγματάρχη Αντωνιάδη Μάρκο εκατέρωθεν της διαβάσεως Δομοκού , ειδική ταξιαρχία (νεοσύστατη) τοποθεσία Βελεσιώτες και το απόσπασμα Τερτίπη στην τοποθεσία Λεονταρίου. Εφεδρεία η 1η ταξιαρχία στο Δομοκό. Η 3η Ταξιαρχία του συνταγματάρχη Σμολένσκη κρατήθηκε στην περιοχή Αλμυρού – Σούρπης, χωρίς να πάρει μέρος στη μάχη.
Η 3η υπό τον αντιστράτηγο Μερντού Πασά και η 6η τουρκική -αντιστράτηγος Χαμντί Πασάς μεραρχία επιτέθηκαν στο Νορθάκιο όρος με σκοπό να υπερκεράσουν την δεξιά πλευρά της ελληνικής παράταξης, ενώ η 1η - αντιστράτηγος Χαϊρί Πασάς και η 2η μεραρχία - αντιστράτηγος Νεσάτ Πασάς επιτέθηκαν κατά μέτωπο.
Στις 15:00 οι προφυλακές του ελληνικού κεντρικού μετώπου δεν άντεχαν πλέον την επίθεση και υποχώρησαν. Η μόνη επιτυχία του στρατεύματος επιτεύχθηκε από την Λεγεώνα των Φιλελλήνων ή Τάγμα Ερυθροχιτώνων που την διοικούσε ο στρατηγός Ριτσιότι Γκαριμπάλντι, που είχε καταφέρει να καθηλώσει το αριστερό τμήμα των Τούρκων για αρκετές ώρες.
Την νύχτα της 5ης προς 6η Μάη, ο Διάδοχος βλέποντας τον κίνδυνο να υπερφαλαγγιστεί η δεξιά πλευρά αποφάσισε την υποχώρηση των στρατευμάτων και την ανασύνταξη στην διάβαση Δερβέν Φούρκα (σημ. Καλαμάκι) στις πλαγιές της Όθρυος. Εκατέρωθεν της διαβάσεως τάχτηκαν η 1η και η 2η ταξιαρχία. Ούτε όμως και σε αυτή τη μάχη που έγινε το πρωί της 6ης Μάη οι ελληνικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα τουρκικά στρατεύματα. Έτσι, την επομένη, 7 Μαΐου, άρχισε η άτακτη φυγή των στρατευμάτων προς τη Λαμία, ενώ ο Διάδοχος προσπαθούσε να ανασυντάξει το στρατό στα στενά των Θερμοπυλών. Εκείνη τη μέρα, και ενώ μερικοί λόχοι είχαν φτάσει στην τοποθεσία Ταράτσα της Λαμίας, ο Διάδοχος έλαβε τηλεγράφημα από την κυβέρνηση των Αθηνών που τον πληροφορούσε για την συμφωνία ανακωχής που είχε πραγματοποιηθεί. Οι πολεμικές συγκρούσεις σταμάτησαν οριστικά στις 15:00 το μεσημέρι, και την επομένη , 8 Μαΐου υπογράφηκε στην Ταράτσα η ανακωχή.<ref>https://stratistoria.wordpress.com/1454-1900/18970405-ellinotourkikos/</ref>
==Πηγές==
* Δημήτρη Β. Καρέλη: «Η γη που γεννήθηκε ο Έλληνας – Η ιστορία της Βόρεια Φθιώτιδας και του Δομοκού» [http://www.mirmidones.gr/%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B7-%CE%B4%CE%AD%CE%B7/]
| |||