Άιφελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
προσθήκη στην ενότητα της Γεωγραφίας
προσθήκη υποενότητας ''Ηφαιστειότητα''
Γραμμή 41:
Από την εποχή της αναδίπλωσής του, ο Άιφελ παρέμεινε τμήμα της ηπειρωτικής χώρας. Κατά τη διάρκεια της [[Πέρμια περίοδος|Πέρμιας περιόδου]], μετά το τέλος της ανύψωσης, τα βαρισκιανά όρη υπέστησαν έντονη διάβρωση, αφήνοντας μόνο μια σχετικά επίπεδη, περικομμένη ορεινή έκταση. Για μικρό χρονικό διάστημα, και μόνο εν μέρει, αυτή η έκταση πλημμύρισε αργότερα από τη θάλασσα. Αποθέσεις από τις περιόδους της [[Τριαδική περίοδος|Τριασικής περιόδου]] και της [[Ιουράσια περίοδος|Ιουράσιας περιόδου]] έχουν επιβιώσει στη λεγόμενη Βορειο-νότια ζώνη του Άιφελ. Αυτή είναι μια περιοχή υποχώρησης του εδάφους, η οποία εκτείνεται από την λεκάνη της Τριρ στα νότια, έως την λεκάνη του Κάτω Ρήνου στα βόρεια. Μέσα από αυτή τη ζώνη υπήρχε κάποτε μια θαλάσσια σύνδεση μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κεντρικής Ευρώπης. Τα υπολείμματα των ιζημάτων εκείνης της εποχής τα συναντάμε σε μεγαλύτερη έκταση στο Τριασικό τρίγωνο [[Μάουμπαχ]]-[[Μίχερνιχ]] στο βόρειο τμήμα και στην Τριασική τεκτονική τάφρο Όμπερμπετινγκεν, στην περιοχή γύρω από το [[Χίλεσχαϊμ]] και το [[Όμπερμπετινγκεν]]. Στην Ύστερη [[Κρητιδική περίοδος|Κρητιδική περίοδο]] και στις αρχές του [[Καινοζωικός αιώνας|Καινοζωικού αιώνα]] ο Άιφελ πλημμύρισε κυρίως από τα βόρεια. Υπολείμματα κρητιδικών πετρωμάτων έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή Hohes Venn. Διάσπαρτες μεμονωμένες [[Ολόκαινος εποχή|ολοκαινικές]] αποθέσεις μπορούν να βρεθούν εκεί, όπως και στον δυτικό Άιφελ. Από την [[Πλειστόκαινος|Πλειστόκαινο εποχή]] και μετά, ο παραρρήνιος ορεινός όγκος, συμπεριλαμβανομένου του Άιφελ, γνώρισε μια ανύψωση. Αυτό οδήγησε τα ρέματα και τα ποτάμια να χαράξουν το τοπίο έτσι ώστε να έχουμε την παρούσα εμφάνιση μιας χαμηλής οροσειράς με επίπεδα οροπέδια και βαθιές κοιλάδες.
 
===Ηφαιστειότητα===
Ο Άιφελ είναι μία από τις λίγες ηφαιστειακά δραστήριες περιοχές της Γερμανίας, όπως αποδεικνύεται από πολλές αναθυμιάσεις [[Ανθρακικό οξύ|ανθρακικού οξέος]], για παράδειγμα στη λίμνη Λάαχερ. Οι τελευταίες εκρήξεις, οι οποίες δημιούργησαν τις πιο πρόσφατες Μάαρ, συνέβησαν πριν από περίπου 11.000 χρόνια.
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στον Άιφελ ξεκίνησε πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δημιούργησε πολυάριθμες ηφαιστειακές δομές, ροές [[λάβα]]ς και εκτεταμένα στρώματα ηφαιστειακών αναβλημάτων από [[Τόφφος|τόφφο]] και ελαφρόπετρα, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση μιας σημαντικής μεταλλευτικής δραστηριότητας για την εξόρυξη δομικών υλικών από τους ρωμαϊκούς χρόνους. Μερικοί από τους λόφους της περιοχής είναι ηφαιστειακοί πόροι και οι ιδιόμορφες λίμνες κυκλικού σχήματος (Μάαρ) σχηματίστηκαν από ηφαιστειακούς κρατήρες.
 
Οι πρώτες ηφαιστειακές εκρήξεις έλαβαν χώρα κατά την πρώιμη εποχή της Τριτογενούς Περιόδου και επικεντρωνόταν στον Υψηλό Άιφελ και μάλιστα πριν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα των Ζίμπενγκεμπεργκ <ref group="Σημ">Siebengebirge: οροσειρά λόφων ηφαιστειακής προέλευσης της κεντρικής Γερμανίας</ref> και Βέστεβαλτ <ref group="Σημ">Westerwald: χαμηλός ορεινός όγκος στη δεξιά όχθη του Ρήνου</ref>. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στον Υψηλό Άιφελ έληξε πριν από περίπου 15 έως 20 εκατομμύρια χρόνια, ταυτόχρονα με εκείνη του Ζίμπενγκεμπεργκ.
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στον δυτικό και ανατολικό Άιφελ είναι, σε αντίθεση με αυτόν του Υψηλού Άιφελ, πολύ πιο πρόσφατη. Ξεκίνησε στην περιοχή του Δυτικού Άιφελ περίπου 700.000 χρόνια πριν και δημιούργησε μια αλυσίδα από ηφαιστειακές τέφρες, κώνους, μάαρ και κρατήρες κατά μήκος μιας αλυσίδας από τα βορειοδυτικά στα νοτιοανατολικά. Οι νεότερες Μάαρ είναι μόνο λίγο παλαιότερες από 11.000 χρόνια.
Στο ανατολικό Άιφελ, η δραστηριότητα ξεκίνησε πριν περίπου 500.000 χρόνια, στην περιοχή της σημερινής λίμνης Λάαχερ και επεκτάθηκε προς τα νότια και διέσχισε το Ρήνο προς τα ανατολικά. Εδώ, η ποσότητα του [[Βασάλτης|βασάλτη]], της ελαφρόπετρας και του τόφφου ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό, τι στο δυτικό Άιφελ. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα του Ανατολικού Άιφελ έληξε με μια τεράστια έκρηξη, με αποτέλεσμα ο ηφαιστειακός κώνος να αδειάσει και να καταρρεύσει, δημιουργώντας μια [[καλδέρα]], στην οποία δημιουργήθηκε η Λάαχερ. Οι τέφρες από την έκρηξη μπορούν να ανιχνευθούν σήμερα σε αποθέσεις λεπτού στρώματος σε όλη την Κεντρική Ευρώπη, ως και τη [[Δανία|δανέζικη]] νήσο [[Μπόρνχολμ]].
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι ηφαιστειακά η περιοχή του Άιφελ είναι ακόμα ενεργή, είναι μάλιστα μία από τις λίγες ηφαιστειακά δραστήριες περιοχές της Γερμανίας. Το έδαφος υψώνεται κατά 1-2 mm ετησίως και υπάρχει διαφυγή αέριων, για παράδειγμα διοξείδιο του άνθρακα (CO2) στη λίμνη Λάαχερ.
 
==Κλίμα==
Ο Άιφελ βρίσκεται στην κλιματική ζώνη του Ατλαντικού με σχετικά υψηλές βροχοπτώσεις, με σχετικά κρύους χειμώνες, με΄μεγάλες περιόδους με χιόνι και καλοκαίρια υγρά και δροσερά. Τα ύψη του χιονιού κυμαίνονται κατά μέσο όρο μεταξύ 15 cm και 60 cm. Ο ψυχρός αέρας από τη Σιβηρία στις υψηλότερες κορυφές έχει μικρότερο αντίκτυπο στις καιρικές συνθήκες, καθώς η γειτνίαση του Ατλαντικού Ωκεανού με την περιοχή του Άιφελ φέρνει πιο ήπιο θαλάσσιο αέρα ακόμη και το χειμώνα.Ο επικρατέστερος άνεμος είναι δυτικός/νοτιοδυτικός. Η μέση θερμοκρασία στο ψυχρότερο μήνα (Ιανουάριος) είναι -1,5°C σε υψηλά υψόμετρα και +1,5 έως 2°C στις παρυφές των υψωμάτων. Κατά μέσο όρο οι ημέρες παγετού είναι 110. Ο θερμότερος μήνας (Ιούλιος) έχει μέση θερμοκρασία 14°C στις υψηλότερες περιοχές.
Γραμμή 47 ⟶ 54 :
Το τραχύ κλίμα και το άγονο έδαφος έδωσαν στην περιοχή την ονομασία «Γερμανική Σιβηρία».<ref name="Πάτση"/>.
 
==Ιστορικά στοιχεία==
==Ιστορία==
== Σημειώσεις ==
<references group="Σημ" />
==Παραπομπές==
<references />
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Άιφελ"