Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →‎top: λάθος πρότυπο
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
Drosoula (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Πολιτικές διώξεις: Διορθώθηκε τυπογραφικό λάθος
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 56:
===Πολιτικές διώξεις===
[[File:Flag of Greece (1970-1975).svg|thumb|Σημαία της Ελλάδος που υιοθετήθηκε το 1970 σε βαθύτερο μπλε σκούρο χρώμα]]
Το [[1967]] το δικτατορικό καθεστώς προέβη σε σειρά στρατοδικείων ενώ χιλιάδες εξόριστοι, στην πλειονότητά τους αριστεροί, μεταφέρθηκαν στη [[Γυάρος|Γυάρο]]. Ταυτόχρονα άρχισαν οι δολοφονίες των πολιτικών αντιπάλων. Ο Παναγιώτης Ελής ήταν ο πρώτος πολιτικός κρατούμενος ο οποίος δολοφονήθηκε από τη χούντα στον Ιππόδρομο, που είχε μετατραπεί σε προσωρινό στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων, λίγα 24ωρα μετά το πραξικόπημα. Η χούντα δεν συγχώρεσε τη θαραλλέαθαρραλέα στάση του δικηγόρου [[Νικηφόρος Μανδηλαράς|Νικηφόρου Μανδηλαρά]] στη δίκη του [[Υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ|ΑΣΠΙΔΑ]]. Τα όργανά της τον δολοφόνησαν και τον πέταξαν στη θάλασσα. Το πτώμα του, με βαριές κακώσεις, βρέθηκε σε ερημική ακτή της [[Ρόδος|Ρόδου]], λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό [[Γεννάδι]], στις [[22 Μαΐου]] του [[1967]]. [[Δολοφονία του Γιάννη Χαλκίδη|Ο Γιάννης Χαλκίδης δολοφονήθηκε]] από τα όργανα του καθεστώτος στη [[Θεσσαλονίκη]], στις [[5 Σεπτεμβρίου]]. Ο 15χρονος Βασίλης Πεσλής και η 25χρονη Μαρία Καλαβρού ήταν τα πρώτα θύματα των πραξικοπηματιών, καθώς δολοφονήθηκαν το πρωί της 21ης Απριλίου. Στις [[15 Νοεμβρίου]] άρχισε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η πρώτη μεγάλη δίκη μελών αντιστασιακής οργάνωσης. Πρόκειται για τους 31 του [[Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο|Πατριωτικού Μετώπου]] (ΠΑΜ), το οποίο είχε συγκροτήσει αμέσως μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο [[Μίκης Θεοδωράκης]]. Στο ΠΑΜ συμμετείχαν κομμουνιστές και άλλοι αριστεροί. Ο πρόεδρος του Στρατοδικείου και ο βασιλικός επίτροπος επιλέχθηκαν από το δικαστικό σώμα καθώς η Δικαιοσύνη ήταν η μόνη από τις τρεις εξουσίες την οποία δεν είχε ανατρέψει η δικτατορία του στρατού. Αν και συνελήφθη, ο Μίκης Θεοδωράκης δεν συμπεριλήφθηκε μεταξύ των δικαζομένων επειδή η χούντα δεν επιθυμούσε να έχει στο εδώλιο ένα πρόσωπο με τέτοια διεθνή προβολή. Κατά τη διαδικασία ο βασιλικός επίτροπος φρόντισε να εγκωμιάσει την επέμβαση του στρατού, πριν προτείνει βαριές καταδίκες των κατηγορουμένων. Τελικά το Έκτακτο Στρατοδικείο στις [[21 Νοεμβρίου]] καταδίκασε σε ισόβια δεσμά τους Κώστα Φιλίνη και Ιωάννη Λελούδα και επέβαλε ποινές φυλάκισης από 1 έως 15 χρόνια σε άλλους 19 κατηγορούμενους, εκ των οποίων στους 13 με αναστολή, και αθώωσε δέκα. Στις [[13 Νοεμβρίου]] το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών επέβαλε πολύμηνες φυλακίσεις στους [[Λεωνίδας Κύρκος|Λεωνίδα Κύρκο]], Π. Παρασκευόπουλο και Αθανάσιο Τσουπαρόπουλο για παλαιά δημοσιεύματα της ''Αυγής'', ενώ ο πρώην βουλευτής της [[Ένωσις Κέντρου|Ένωσης Κέντρου]] [[Τάλμποτ Κεφαλληνός]] καταδικάστηκε για παλαιότερη περιύβριση εισαγγελικής αρχής<ref>''Η Ελλάδα των στρατοδικείων, των εξοριών και των πολιτικών δολοφονιών'', Ιστορικό Λεύκωμα 1967, σελ. 84-85, Καθημερινή (1997)</ref>.
 
Η καθαίρεση και σε ορισμένες περιπτώσεις φυλάκιση και εκτόπιση όλων των εκλεγμένων δημάρχων και κοινοταρχών της χώρας ήταν ένα από τα πρώτα μέτρα του δικτατορικού καθεστώτος. Σταδιακά άρχισε η αντικατάστασή τους με το διορισμό εγκαθέτων της χούντας στη θέση τους. Ο [[Αριστείδης Σκυλίτσης]], που ορκίστηκε δήμαρχος [[Πειραιάς|Πειραιά]] στις [[5 Αυγούστου]], ήταν ο επιφανέστερος εξ αυτών. Έμεινε μάλιστα στην ιστορία και ως ο δημιουργός του εμβλήματος της χούντας<ref>''Δικτατορία και στην τοπική αυτοδιοίκηση'', Ιστορικό Λεύκωμα 1967, σελ. 94-95, Καθημερινή (1997)</ref>.