Ιωάννης του Ραντάτσο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 30:
==Βιογραφία==
Ο Ιωάννης του Ραντάτσο ήταν ο πιο ισχυρός ευγενής της Σικελίας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αδελφού του [[Πέτρος Β΄ της Σικελίας|Πέτρου Β΄ της Σικελίας]] και του ανιψιού του [[Λουδοβίκος της Σικελίας|Λουδοβίκου της Σικελίας]]. Όταν απεβίωσε ο αδελφός του Πέτρος Β΄ (1342), ανέλαβε την αντιβασιλεία και την κηδεμονία του Λουδοβίκου, υιού του Πέτρου Β΄. Την εποχή του έγινε πάπας ο [[Πάπας Κλήμης ΣΤ΄|Κλήμης ΣΤ΄]] (1242) και αποφάσισε μπροστά στον Οθωμανικό κίνδυνο να συμφιλιωθεί με τους Καταλανούς και να διακόψει οριστικά τον πόλεμο που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχος του [[Πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄]] με τους αφορισμούς. Ο πάπας ανέθεσε στον Λατίνο πατριάρχη και την σύναψη ειρήνης ανάμεσα στους Καταλανούς και στον [[Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν]]. <ref>Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / William Miller, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, σ.397</ref> Η Οθωμανική εκστρατεία που ακολούθησε απέτυχε αλλά οι Καταλανοί επέστρεψαν στους κόλπους της παπικής εκκλησίας.
Μπόρεσε και κράτησε την ειρήνη κατά τη διάρκεια της αντιβασιλείας του, αν και υποστήριζε τη μερίδα των Καταλανών έναντι των ευγενών της Σικελίας. Έτσι όρισε τον Καταλανό Μπλάσκο Β΄ ντ' Αλαγκόνα ως διάδοχό του. Απεβίωσε το 1348 κατά τη διάρκεια της [[Μαύρη πανώλη|Επιδημίας Πανώλους]] και ετάφη στον Καθεδρικό της Κατάνης, δίπλα στον πατέρα του. Μετά το θάνατό του ξέσπασε πόλεμος.
| |||