|
[[Αρχείο:Prinz Otto von Bayern Koenig von Griechenland 1833.jpg|200px|thumb|Πορτραίτο του Όθωνα. Έργο του Γιόζεφ Καρλ Στίλερ]]
== Η Αντιβασιλεία και το έργο της ==
{{Κύριο|Αντιβασιλεία Όθωνα 1833}}
[[Αρχείο:Peter von Hess 005.jpg|thumb|200px|left|Η άφιξη του Όθωνα στο [[Ναύπλιο]], του [[Πέτερ φον Ες]], [[1835]]]]
Επειδή ο Όθωνας ήταν ανήλικος, σχηματίστηκε επιτροπή Αντιβασιλείας:
Το όργανο αυτό αποτελούσαν οι<ref name="Evagg"/>:
*[[Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσπεργκ]] (Armansperg), [[Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδας|πρόεδρος]]
*[[Γεώργιος Λουδοβίκος φον Μάουρερ]] (Maurer) - επέβλεπε [[Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως|τα της Δημόσιας Εκπαίδευσης και τα Εκκλησιαστικά]] καθώς και τα της Δικαιοσύνης.
*[[Υποστράτηγος]] [[Κάρολος Γουλιέλμος φον Χάιντεκ]] (Heideck) - επέβλεπε τα Στρατιωτικά και τα Ναυτικά
Τους τρεις παραπάνω, που αποτελούσαν την Αντιβασιλεία, επικουρούσαν ως πάρεδρα μέλη οι<ref name="Evagg"/>:
Στις [[25 Ιανουαρίου]] [[1833]], σε ηλικία 17 ετών, ο Όθωνας αποβιβάστηκε στο [[Ναύπλιο]], από τη βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», εν μέσω λαϊκών επευφημιών, συνοδευόμενος από τριμελή [[Αντιβασιλεία Όθωνα 1833|Αντιβασιλεία]] Βαυαρών (που θα κυβερνούσε μέχρι αυτός να ενηλικιωθεί, το 1835, οπότε και συμπλήρωσε τα 20 έτη της ηλικίας του) και πολυμελή βαυαρικό τακτικό στρατό (3.500 στρατιώτες) που βαθμιαία συμπληρώθηκε από «εθελοντές», στην πλειοψηφία τους Γερμανούς.
* [[Κάρολος φον Άμπελ]] (Karl von Abel) - οικονομολόγος και νομομαθής - αναπληρωματικό μέλος του συμβουλίου και γραμματέας, επέβλεπε τα Οικονομικά.
*[[Κάρολος Γκράινερ]] - οικονομολόγος - επέβλεπε τα της Εξωτερικής πολιτικής και επόπτευε τα της Εσωτερικής διοικήσεως
στη βιογραφία του Όθωνα στα γερμανικά το πλήρες όνομα του Γκράινερ είναι Johan Baptist von Greiner <ref>{{Cite web|url = http://de.wikipedia.org/wiki/Otto_%28Griechenland%29|title = wikipedia}}</ref>
Στις 21 Ιουλίου 1834 ο πατέρας του Όθωνα, [[Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας]], ανακάλεσε τον Μάουρερ και τον Άμπελ και τους αντικατέστησε με τους<ref name="Evagg">{{Cite book
[[Αρχείο:Otto of Hellas.jpg|thumb|right|160px|Επίσημο πορτραίτο του Όθωνα με φουστανέλα την περίοδο της Αντιβασιλείας]]
| author = Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης
| title = Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862)
Επειδή ο Όθωνας ήταν ανήλικος, σχηματίστηκε επιτροπή Αντιβασιλείας από τους Βαυαρούς [[Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσπεργκ|Άρμανσπεργκ]] (πρόεδρο), [[Γεώργιος Λουδοβίκος φον Μάουρερ|Μάουρερ]], [[Κάρολος Γουλιέλμος Χάιντεκ|Χάιντεκ]], [[Κάρολος Γκράινερ|Γκρένερ]] και [[Κάρολος Άμπελ|Άμπελ]]. Η περίοδος της Αντιβασιλείας κράτησε από το 1833 μέχρι το 1835 και υπήρξε εξαιρετικά σκληρή. Από τα πρώτα διατάγματα ήταν η διάλυση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων των οπλαρχηγών. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και κάποιες εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα. Συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν πολλοί γνωστοί καπετάνιοι. Πέρασαν από δίκη τον [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Κολοκοτρώνη]] και τον [[Δημήτρης Πλαπούτας|Πλαπούτα]] που καταδικάστηκαν αρχικά σε θάνατο, αλλά η ποινή τους μετατράπηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση, ύστερα από διαφωνία δύο δικαστών ([[Αναστάσιος Πολυζωίδης|Πολυζωίδη]] και [[Γεώργιος Τερτσέτης|Τερτσέτη]]) και τελικά με απονομή χάρης από τον Όθωνα.
| publisher = Αριστείδης Γ. Γαλανός
| location = έκδοση 2η, Αθήνα
Η διοίκηση του κράτους ήταν έντονα συγκεντρωτική και γραφειοκρατική, με νομοθεσία εισηγμένη χωρίς να λαμβάνει υπ' όψη τις τοπικές ιδιομορφίες. Τα μέλη της κυβέρνησης μοιράζονταν ως προς την εύνοια ανάμεσα στους Αντιβασιλείς.
| year = 1894
| pages = 49, 89
Το 1837 νυμφεύτηκε στη [[Γερμανία]] τη δούκισσα [[Αμαλία του Ολδεμβούργου]] (Oldenburg) (1818-1875) χωρίς να ενημερώσει την κυβέρνηση. Δεν έκαναν παιδιά.
| language =
| origyear =
=== Διοικητική οργάνωση ===
| url = http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/c/3/a/metadata-01-0001100.tkl
|accessdate =
Κατά τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης από την Αντιβασιλεία έγινε μεταβολή της [[Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας (1833)|διοικητικής διαίρεσης της Ελλάδας, το 1833]]. Το κράτος διαιρέθηκε σε 10 [[νομός|νομούς]] και 42 [[επαρχία|επαρχίες]] με επικεφαλής τους νομάρχες και επάρχους. Οι νομάρχες είχαν ευρύτατες πολιτικο-στρατιωτικές και οικονομικές δικαιοδοσίες. Οι επαρχίες διαιρέθηκαν σε [[δήμος|δήμους]] (πόλεις και κοινότητες). Σε κάθε δήμο υπήρχε [[δημοτικό συμβούλιο]] του οποίου τα μέλη εκλέγονταν από τους κατοίκους. Για τους δημάρχους ίσχυε το «τριπρόσωπο» = σε κάθε δήμο εκλέγονταν τρεις υποψήφιοι και ο βασιλιάς επέλεγε έναν για δήμαρχο. Οι νομάρχες και οι έπαρχοι διορίζονταν από τον βασιλιά (έλεγχος δημοτικής διοίκησης)
}}</ref>:
* Έγκιντ φον Κόμπελ (Ägid Ritter von Kobell) και
=== Εκπαίδευση ===
*Κάρλ Γκράινερ
[[Αρχείο:Otto-of-greece-letter-1843.jpg|thumb|160px|right|Επιστολή του βασιλιά Όθωνα προς τον επί των Στρατιωτικών Γραμματέα (Υπουργό) της Επικρατείας, Ανδρέα Λόντο, 23 Δεκεμβρίου 1843]]
Τα μέλη της Αντιβασιλείας (και πιο συγκεκριμένα ο Μάουρερ) έλαβαν αποφάσεις και εξέδωσαν διατάγματα σύμφωνα με τα οποία:
# Ιδρύθηκαν δημοτικά σχολεία σε όλους τους δήμους με υποχρεωτική φοίτηση για παιδιά άνω των 6 ετών (4ετής φοίτηση)
# Ιδρύθηκαν Ελληνικά σχολεία σε όλες τις επαρχίες (3ετής φοίτηση). Σε αυτά γίνονταν δεκτοί, μετά από εξετάσεις, οι απόφοιτοι της Δ΄ τάξης του Δημοτικού.
# Ιδρύθηκαν γυμνάσια στην έδρα κάθε νομού (4ετής φοίτηση).
Έτσι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα οργανώθηκε πάνω στα πρότυπα του αντίστοιχου βαυαρικού, με έναν κύκλο βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης και δύο διαφορετικούς κύκλους μέσης, παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές της Βαυαρίας. Κύριο χαρακτηριστικό του περιεχομένου των σπουδών ήταν ο κλασικισμός και η αρχαιολατρία, ενώ ελάχιστη βάση δινόταν στην απόκτηση θετικών και τεχνικών γνώσεων.
Τη δαπάνη των δημοτικών σχολείων αναλάμβαναν οι δήμοι, ενώ των Ελληνικών σχολείων και των γυμνασίων το κράτος. Για την εκπαίδευση των δασκάλων ιδρύθηκε το πρώτο «Διδασκαλείον» και συγκροτήθηκε επιτροπή που θα έκρινε τα προσόντα όσων επιθυμούσαν να εργαστούν ως καθηγητές. Αργότερα, το 1855, αποφασίστηκε οι καθηγητές να είναι αποκλειστικά απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της Αθήνας, που ιδρύθηκε και άρχισε να λειτουργεί το [[1837]].
Η Αντιβασιλεία διατήρησε ορισμένες από τις τομές που έγιναν στον τομέα αυτό από τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] και έτσι έχουμε την επαναλειτουργία των αλληλοδιδακτικών σχολείων, διορισμό νέων δασκάλων, αναδιοργάνωση του Ορφανοτροφείου και της Βιβλιοθήκης στην [[Αίγινα]]. Τέλος, ιδρύθηκε η [[Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία|Αρχαιολογική Υπηρεσία]] για τη συλλογή και την προστασία των αρχαιοτήτων.
Το [[1837]] ίδρυσε το Πολυτεχνικό Σχολείο στην [[Αθήνα]] και την [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]], η οποία και έγινε φυτώριο νέων καλλιτεχνών (πολλοί από τους οποίους αποτέλεσαν αργότερα μέλη της [[Σχολή του Μονάχου|Σχολής του Μονάχου]]). Το 1842 ιδρύθηκε και το [[Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών]].
=== Εκκλησιαστικό ===
Η Εκκλησία εξακολουθούσε να υπάγεται στη διοίκηση του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης]], αλλά η Επανάσταση οδήγησε στη διακοπή των σχέσεων με το Πατριαρχείο. Η Αντιβασιλεία προχώρησε στη ρύθμιση των σχέσεων με τη συγκρότηση επταμελούς, μικτής επιτροπής για την εκπόνηση Σχεδίου Κανονισμού ή Συντάγματος Εκκλησιαστικού με το οποίο αποφασιζόταν η εκκλησιαστική ανεξαρτησία του Βασιλείου της Ελλάδος και η σύσταση Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Από το [[1833]] η Εκκλησία της Ελλάδας θα είχε μόνο δογματική και πνευματική εξάρτηση από το Πατριαρχείο. Ήταν δηλαδή αυτοκέφαλη με ανώτατη εκκλησιαστική αρχή την πενταμελή [[ιερά σύνοδος της εκκλησίας της ελλάδας|Ιερά Σύνοδο]]. Τα μέλη όμως εκλέγονταν από το βασιλιά και στις συνεδριάσεις θα παρίστατο βασιλικός επίτροπος με δικαίωμα αρνησικυρίας.
Επίσης, έκλεισαν όλα τα μοναστήρια που είχαν κάτω από 6 μοναχούς και οι ελλαδικές επισκοπές περιορίστηκαν σε 10. Έκλεισαν τα γυναικεία μοναστήρια και απαγορεύτηκαν οι δωρεές. Εκποιήθηκε, τέλος, μεγάλο μέρος της περιουσίας των διαλυθέντων εκκλησιών για τα κονδύλια του κράτους, γεγονός που προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις (απομάκρυνση από παραδόσεις και εφαρμογή ενός καισαροπαπικού σχεδίου Βαυαρών).
=== Στρατός ===
[[File:Greek Artillerymen, 1832.png|thumb|140px|Άνδρες του Πυροβολικού κατά την πρώτη περίοδο της βασιλείας του Όθωνα]]
Ο τακτικός στρατός μετά τη δολοφονία του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] διαλύθηκε. Άτακτα στρατιωτικά σώματα περιφέρονταν στην περιοχή του [[Ναύπλιο|Ναυπλίου]] και έδιναν μια εικόνα αναρχίας. Τα στρατεύματα αυτά θεωρούνταν από την Αντιβασιλεία ως εχθρικά προς τη μοναρχία.
Η Αντιβασιλεία διέλυσε όλα τα άτακτα στρατεύματα και απομακρύνθηκαν οι στρατολογηθέντες μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη. Άλλοι που πολέμησαν στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνική Επανάσταση]] είχαν τη δυνατότητα να διαλέξουν μεταξύ της απόλυσής τους και της κατάταξής τους στον τακτικό στρατό. Για την απορρόφηση των παλαιών πολεμιστών θεσπίσθηκε η συγκρότηση 10 ελαφρών ταγμάτων τακτικού στρατού αμιγώς ελληνικών, που όμως δεν συμπληρώθηκαν λόγω του μικρού αριθμού προσέλευσης ανδρών για κατάταξη.
Τελικά, καταρτίσθηκαν μόνο δύο ελαφρά τάγματα («ακροβολισταί»), τα οποία ενσωμάτωσαν εθελοντές από τη Μάνη και τη Στερεά Ελλάδα. Παράλληλα, υπήρχε το πεζικό της γραμμής, με μικτή ελληνοβαυαρική σύνθεση στην αρχή και αμιγώς ελληνική μετά το 1840. Κάθε τάγμα, από τα τρία που τελικά δημιουργήθηκαν, αποτελείτο από 6 λόχους των 120 περίπου ανδρών έκαστος. Επικεφαλής των ταγμάτων διορίστηκαν παλιοί οπλαρχηγοί του [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Αγώνα]]. Θέσεις στο στρατό κατέλαβαν και οι [[Βαυαρία|Βαυαροί]], καθώς και φιλέλληνες όπως ο [[Εμμανουήλ Χαν]] ο οποίος ήταν υπασπιστής του Όθωνα και επιθεωρητής των δυνάμεων του πεζικού. Ιδίως στα τεχνικά σώματα, πυροβολικό-μηχανικό, η παρουσία των αλλοδαπών αξιωματικών και βαθμοφόρων αποτελούσε την πλειονότητα.
Ακόμα η ίδρυση της [[Ελληνική Χωροφυλακή|Ελληνικής Χωροφυλακής]] ανάγεται στα χρόνια του Όθωνα, και συγκεκριμένα το 1833.
=== Δικαιοσύνη ===
[[Αρχείο:Otto-Nafplion.jpg|thumb|right|160px|Άγαλμα του Όθωνα στο Ναύπλιο]]
Ιδρύθηκαν ο [[Άρειος Πάγος]], Πρωτόκλητα Δικαστήρια, τρία [[Εμποροδικείο|Εμποροδικεία]] και δύο [[Εφετείο (Ελλάδα)|Εφετεία]].
== Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 ==
| 