Βικιπαίδεια

Ηλιακό σύστημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 195.167.3.101 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Itseivgh
Ετικέτα: Επαναφορά
αφαίρεση καταχρηστικών κεφαλαίων
Γραμμή 2:
[[Αρχείο:Solar sys.jpg|right|350px|thumb|Παρουσίαση του ηλιακού συστήματος (όχι υπό κλίμακα)]]
 
Το '''Ηλιακόηλιακό σύστημα''' περιλαμβάνει τον [[Ήλιος|Ήλιο]] και όλα τα αντικείμενα τα οποία κινούνται σε τροχιά γύρω από αυτόν μέσα στο πεδίο βαρύτητάς του, είτε περιστρεφόμενα άμεσα γύρω από αυτόν είτε κινούμενα σε τροχιές γύρω από άλλα σώματα που κινούνται γύρω από τον Ήλιο. Βρίσκεται στο [[τοπικό διαστρικό Νέφος]], το οποίο ανήκει στην [[Τοπική Φυσαλίδα]], η οποία με τη σειρά της ανήκει στον βραχίονα του [[Ωρίων (αστερισμός)|Ωρίωνα]] στο [[Γαλαξίας|Γαλαξία]], σε απόσταση 27.000 ετών φωτός από το κέντρο του.
 
Σχηματίστηκε πριν από 4,6 δισεκατομμύρια έτη, από την [[βαρυτική κατάρρευση]] ενός γιγάντιου μοριακού νέφους. Τα αντικείμενα με τη μεγαλύτερη μάζα που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο, ο οποίος συγκεντρώνει την κύρια μάζα του Ηλιακού συστήματος (99,86%), είναι οι οκτώ πλανήτες που σχηματίζουν το [[πλανητικό σύστημα]], των οποίων οι τροχιές είναι σχεδόν ελλειπτικές και βρίσκονται πάνω στο επίπεδο που ορίζει η [[εκλειπτική]]. Οι τέσσερις εσώτεροι, ο [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμής]], η [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτη]], η [[Γη]] και ο [[Άρης (πλανήτης)|Άρης]] αποτελούν τους λεγόμενους γήινους πλανήτες και αποτελούνται κυρίως από πετρώματα και μέταλλα. Οι τέσσερις εξώτεροι πλανήτες ονομάζονται αέριοι γίγαντες. Από αυτούς, οι δύο μεγαλύτεροι, ο [[Δίας (πλανήτης)|Δίας]] και ο [[Κρόνος (πλανήτης)|Κρόνος]] αποτελούνται από [[υδρογόνο]] και [[ήλιο]] και οι άλλοι δύο, ο [[Ουρανός (πλανήτης)|Ουρανός]] και ο [[Ποσειδώνας (πλανήτης)|Ποσειδώνας]] αποτελούνται από [[νερό]], [[αμμωνία]] και [[μεθάνιο]]. Με εξαίρεση τον Ερμή και την Αφροδίτη οι υπόλοιποι πλανήτες διαθέτουν [[φυσικός δορυφόρος|φυσικούς δορυφόρους]], ενώ οι αέριοι γίγαντες διαθέτουν επιπλέον και δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από πάγο και [[σκόνη]].
 
Εκτός από τους πλανήτες, τους δορυφόρους τους και τους δακτυλίους τους, εντός του βαρυτικού πεδίου του Ήλιου συναντούνται διάφορα μικρότερα ουράνια αντικείμενα όπως [[αστεροειδής|αστεροειδείς]] και κομήτες. Οι δύο κύριες ζώνες τέτοιων αντικειμένων στο Ηλιακόηλιακό σύστημα είναι η [[Κύρια Ζώνη Αστεροειδών]], μεταξύ των πλανητών Άρη και Δία, και η [[Ζώνη του Κάιπερ]], πέρα από τη τροχιά του Ποσειδώνα. Η τελευταία, μαζί με τα [[Αντικείμενο διασκορπισμένου δίσκου|Αντικείμενα Διασκορπισμένου Δίσκου]] και τα αντικείμενα του Νέφους του Όορτ σχηματίζουν την ομάδα των [[Μεταποσειδώνιο αντικείμενο|Μεταποσειδώνιων Αντικειμένων]]. Σε αυτές τις περιοχές, πέρα από τους δεκάδες χιλιάδες μικρούς αστεροειδείς, συναντώνται και [[πλανήτης νάνος|πλανήτες νάνοι]] όπως η [[Δήμητρα (πλανήτης νάνος)|Δήμητρα]], ο [[Πλούτωνας (πλανήτης νάνος)|Πλούτωνας]], η [[Χαουμέια (πλανήτης νάνος)|Χαουμέια]], ο [[Μακεμάκε (πλανήτης νάνος)|Μακεμάκε]] και η [[Έρις (πλανήτης νάνος)|Έρις]]. Αστεροειδείς συναντώνται να κινούνται και σε άλλες περιοχές του Ηλιακού συστήματος όπως στην περιοχή εσωτερικά της τροχιάς του πλανήτη Άρη ([[γεωπλήσια αντικείμενα]]) ή παγιδευμένα στα δύο [[Σημείο Λαγκράνζ|Λαγκρανζιανά σημεία]] της τροχιάς του Δία ([[Τρωικό αντικείμενο|Τρωικοί αστεροειδείς]]). Μεταξύ των διαφόρων περιοχών κινούνται, επίσης, ελεύθερα αντικείμενα όπως κομήτες, [[κένταυρος (αστρονομία)|κένταυροι]] ή [[διαπλανητική σκόνη]].
 
Ο ηλιακός άνεμος, ροή σωματιδίων από τον Ήλιο, σχηματίζει στο διαστρικό ενδιάμεσο μια φυσαλίδα, γνωστή ως [[ηλιόσφαιρα]], η οποία περικλείει τον Ήλιο, τους πλανήτες και τις ζώνες των αστεροειδών. Η διάμετρος της, μέχρι το εξωτερικό της όριο το οποίο ονομάζεται [[Ηλιόπαυση]], φτάνει, σύμφωνα με πρόσφατα (2012) δεδομένα<ref>{{Cite journal|url = http://www.nature.com/news/voyager-1-has-reached-interstellar-space-1.13735|title = Voyager 1 has reached interstellar space|last = Cowen|first = Ron|date = 12/09/2013|journal = Nature|accessdate = 23/02/2015|doi = 10.1038/nature.2013.13735}}</ref>, τις 122 [[Αστρονομική μονάδα|Αστρονομικές Μονάδες]] (AU). Πέρα από την Ηλιόπαυση, στο ένα τέταρτο της απόστασης από το κοντινότερο αστέρι του Ήλιου, τον [[Εγγύτατος Κενταύρου|Εγγύτατο Κενταύρου]], και 1.000 φορές μακρύτερα από τα όρια της Ηλιόσφαιρας, πιστεύεται πως υπάρχει μια σφαιρική περιοχή με αντικείμενα που αποτελούνται κυρίως από πάγο. Η υποθετική αυτή περιοχή αυτή ονομάζεται [[Νέφος του Όορτ]]. Θεωρείται πως περικλείει το Ηλιακό σύστημα και αποτελεί την πηγή των [[Κομήτης#Κομήτες μεγάλης περιόδου|κομητών μακράς περιόδου]].
Γραμμή 26:
</imagemap>
[[Αρχείο:Planets and dwarf planets of the Solar System, sizes to scale EL.svg|thumb|350px|Οι πλανήτες του Ηλιακού συστήματος κατά σειρά από τον [[Ήλιος|Ήλιο]], και με σήμανση των [[Πλανήτης νάνος|πλανητών νάνων]]. Οι αποστάσεις δεν είναι υπό κλίμακα.]]
Το Ηλιακόηλιακό σύστημα χοντρικά χωρίζεται σε τέσσερις περιοχές: σε αυτή των '''Εσωτερικών''' (ή Γήινων) '''Πλανητών''', με τέσσερις πλανήτες που έχουν στέρεα επιφάνεια και σύσταση παρόμοια με αυτή της Γης (πυρίτιο και σίδηρο), στη '''[[Κύρια Ζώνη Αστεροειδών|Ζώνη των Αστεροειδών]]''', που περιέχει μικρά σώματα, στους '''Εξωτερικούς Πλανήτες''' ή '''[[Γίγαντας αερίων|Γίγαντες Αερίων]]''', με τέσσερις πλανήτες που αποτελούνται κυρίως από αέρια και είναι πολύ μεγαλύτεροι απ' τη Γη και στην εξωτερική περιοχή του Συστήματος, που περιλαμβάνει τον [[Πλούτωνας (πλανήτης)|Πλούτωνα]], τη [[Ζώνη του Κάιπερ]] και το [[Νέφος του Oort|Νέφος του Όορτ]].
 
=== Ήλιος ===
Στο κέντρο του Ηλιακούηλιακού συστήματος βρίσκεται ο [[Ήλιος]], ένα κίτρινο αστέρι της [[κύρια ακολουθία|κύριας ακολουθίας]] ηλικίας σχεδόν 5 δισεκατομμυρίων χρόνων.
 
=== Ερμής ===
Γραμμή 62:
 
=== Ζώνη του Κάιπερ-Πλούτωνας ===
Η [[Ζώνη του Κάιπερ]] βρίσκεται σε απόσταση 30-50 [[Αστρονομική μονάδα|AU]] και αποτελείται από μικρά, παγωμένα σώματα. Τα σώματα της ζώνης που, λόγω έλξης από τους μεγάλους πλανήτες, μπαίνουν στο Ηλιακόηλιακό σύστημα λέγονται [[Κένταυροι (αστρονομία)|Κένταυροι]].
 
Ο [[Πλούτωνας (πλανήτης νάνος)|Πλούτωνας]], που βρίσκεται στις 39,5 [[Αστρονομική μονάδα|AU]], ήταν ο μικρότερος από τους πλανήτες (με διάμετρο μικρότερη από την [[Σελήνη (δορυφόρος)|Σελήνη]]) μέχρι τον αποχαρακτηρισμό του, και αυτός για τον οποίο έχουμε τα λιγότερα στοιχεία. Αποτελεί διπλό σύστημα με το δορυφόρο του [[Χάρων (δορυφόρος)|Χάροντα]] (συνολικά ο Πλούτωνας έχει [[Δορυφόροι του Πλούτωνα|5 δορυφόρους]]). Ο Πλούτωνας θεωρείται πλέον [[πλανήτης νάνος]], μιας και στη Ζώνη του Κάιπερ έχουν ανακαλυφθεί σώματα του ίδιου ή και μεγαλύτερου μεγέθους από αυτόν και αφού το ελάχιστο όριο μεγέθους για πλήρη πλανήτη τέθηκε μεγαλύτερο από αυτόν.
Γραμμή 79:
Το εξωτερικό όριο της Ηλιόσφαιρας ονομάζεται ''[[Ηλιόπαυση]]''. Ως Ηλιόπαυση ορίζεται η περιοχή όπου τα εξερχόμενα σωματίδια του ηλιακού ανέμου και τα εισερχόμενα σωματίδια από τη μεσοαστρική περιοχή έχουν ισοδύναμη πίεση. Στη περιοχή της Ηλιόπαυσης, το [[2009]], ανακαλύφθηκε, σε απόσταση σχεδόν 16 δισ. χλμ. από τη Γη, ζώνη από σωματίδια [[υδρογόνο|υδρογόνου]], τα οποία κάποτε ήταν φορτισμένα θετικά (δηλαδή ήταν σκέτα [[πρωτόνιο|πρωτόνια]]). Τα σωματίδια αυτά σχηματίζουν στενή ζώνη, η οποία είναι δύο με τρεις φορές φωτεινότερη από οτιδήποτε άλλο στον ουρανό. Η ανακάλυψη της ζώνης υδρογόνου έγινε από την αποστολή ΙΒΕΧ.<ref>[http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1064612 Ένα «φωτοστέφανο» υδρογόνου περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα], in.gr</ref><ref>[https://archive.is/20120910105238/www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5iJCZ8nR7nPlsWYekuDoZe_-_TlqQ Επιστήμη - Αστρονομία - Για πρώτη φορά "χαρτογραφήθηκαν" (με ελληνική συμμετοχή) τα μέχρι τώρα αόρατα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος], ANA μέσω Google</ref>
 
Μέχρι το 2012 υπήρχε η άποψη πως εξωτερικά της Ηλιόσφαιρας, στις 230 AU, δημιουργείτο ένα τοξοειδές ''Κύμα Κρούσης'' (αγγλ. Bow Shock), εξαιτίας της κίνησης του Ήλιου μέσα στον Γαλαξία. Παρόμοιες περιοχές παρατηρούνται συχνά σε πολλά αστέρια στο σύμπαν. Ωστόσο, με βάση νέα δεδομένα από την αποστολή ΙΒΕΧ το 2012, τα οποία μελετήθηκαν σε σύγκριση με δεδομένα από τις αποστολές Voyager 1 και 2, αποδείχθηκε πως το Ηλιακόηλιακό σύστημα δεν δημιουργεί τέτοια περιοχή, πιθανόν λόγω της μικρότερης ταχύτητας (52.000 μίλια την ώρα, έναντι των 59.000 μιλίων την ώρα που πιστεύαμε ως τότε), με την οποία κινείται αυτή την στιγμή ο Ήλιος στο διαστρικό μέσο.<ref>[http://www.nasa.gov/mission_pages/ibex/news/nobowshock.html#.U_fou_l_vqg BEX Reveals a Missing Boundary At the Edge Of the Solar System], NASA, 10 Μαΐου 2012</ref><ref>[http://phys.org/news/2012-05-interstellar-boundary-explorer-heliosphere-long-theorized.html New Interstellar Boundary Explorer data show heliosphere's long-theorized bow shock does not exist], Μάιος 2012</ref>
 
=== Νέφος του Όορτ ===
Τελικό σύνορο του Συστήματος είναι το υποθετικό [[Νέφος του Όορτ]]. Είναι παρόμοιο με τη Ζώνη του Κάιπερ όσον αφορά τα σώματα που το αποτελούν, βρίσκεται όμως πολύ πιο μακριά, στις 50.000-100.000 [[Αστρονομική μονάδα|AU]], και σχηματίζει σφαίρα που περικλείει το Ηλιακόηλιακό σύστημα, ενώ η Ζώνη του Κάιπερ είναι περιορισμένη στην [[εκλειπτική]]. Από εκεί θεωρείται ότι προέρχονται οι κομήτες με μεγάλες περιόδους, όπως ο [[Κομήτης του Χάλεϋ]].
 
Τυπικά, το όριο του Ηλιακού συστήματος είναι εκεί που η βαρύτητα του Ήλιου παίζει μικρότερο ρόλο από τη βαρύτητα άλλων σωμάτων ή του [[Γαλαξίας|Γαλαξία]], δηλαδή πρακτικώς στα μισά της απόστασης μέχρι το πιο κοντινό άστρο. Εναλλακτικά, το Ηλιακόηλιακό Σύστημα τελειώνει εκεί που το μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία γίνεται ισχυρότερο από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, και δημιουργείται κρουστικό κύμα με τον [[ηλιακός άνεμος|ηλιακό άνεμο]] (ηλιόπαυση).
 
== Σχηματισμός και εξέλιξη ==
Γραμμή 91:
== Διαστημική έρευνα ==
=== Μέγιστα μεγέθη ===
Μελέτη που έχει συνταχθεί από τον Διευθυντή του [[Ευγενιδείου Πλανηταρίου]] (Αθήνα), [[Διονύσης Σιμόπουλος|Διονύση Σιμόπουλο]], και που έλαβε δημόσια προβολή το [[2002]], καταγράφει τα εξής μέγιστα μεγέθη στο Ηλιακόηλιακό σύστημα:
* Η μεγαλύτερη σε έκταση οροσειρά του Ηλιακού συστήματος βρίσκεται στον φυσικό δορυφόρο της [[Γη|Γης]], τη [[Σελήνη]]. Ονομάζεται Κολδιέρες και βρίσκεται στα όρια της Ανατολικής Θάλασσας (Mare Orientale). Το μήκος της είναι 1.500 χλμ. Δηλαδή 1,5 φορά περισσότερο σε μήκος, των Απεννίνων (600 χλμ) και του Καυκάσου (520) αν τύχαιναν να συνέχιζε η μία την άλλη.
* Το υψηλότερο όρος στο Ηλιακό σύστημα είναι το [[Όρος Όλυμπος (Άρης)|όρος Όλυμπος]], ηφαίστειο και βρίσκεται στον πλανήτη [[Άρης (πλανήτης)|Άρη]]. Έχει ύψος 25 χιλιόμετρα, δηλαδή τρεις φορές το ύψος του [[Έβερεστ]]. Αλλά και ως ηφαίστειο, αν συγκριθεί με το [[Μάουνα Κέα]], που εξέχει από τον πυθμένα του Ειρηνικού 10 χλμ., γίνεται αντιληπτή η διαφορά. Αν ο Όλυμπος του Άρη βρισκόταν στη Γη, η βάση του θα κάλυπτε όλο τον ελληνικό ηπειρωτικό χώρο μαζί με το Αιγαίο. Ο κρατήρας του Ολύμπου του Άρη έχει διάμετρο 85 χλμ. Παρά ταύτα ο μεγαλύτερος ηφαιστειακός κρατήρας είναι ο κρατήρας Άρσια επί του ομώνυμου ηφαιστείου, που βρίσκεται επίσης στον Άρη και έχει διάμετρο 110 χλμ.
Γραμμή 99:
* Η μεγαλύτερη εδαφολογική δραστηριότητα (αντί του όρου γεωλογική) που παρατηρείται στα σώματα του Ηλιακού συστήματος είναι στη [[Γη]], την [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτη]] και την [[Ιώ (δορυφόρος)|Ιώ]] (φυσικό δορυφόρο του Δία), η δε μεγαλύτερη εξ αυτών παρατηρείται στην Ιώ. Ο πολύχρωμος αυτός δορυφόρος βρίσκεται υπό συνεχή ηφαιστειακή έξαρση. Το [[1979]] καθώς ο "Βόγιατζερ" την προσπερνούσε στέλνοντας φωτογραφίες της επιφάνειάς της, έκπληκτοι οι επιστήμονες αντελήφθησαν την έκρηξη ενός τεράστιου ηφαιστείου. Στη σειρά των φωτογραφιών αποκαλύφθηκε ένας μεγάλος αριθμός ηφαιστείων παρόμοιων με αυτά της Γης και Αφροδίτης. Η έξαρση αυτή ερμηνεύεται από το γεγονός ότι ο δορυφόρος Ιώ δέχεται τεράστιες ελκτικές δυνάμεις τόσο από τον πλανήτη [[Δίας (πλανήτης)|Δία]], όσο και από τους άλλους δύο δορυφόρους, [[Ευρώπη (δορυφόρος)|Ευρώπη]] και [[Γανυμήδης (δορυφόρος)|Γανυμήδη]], από διαφορετικές γωνίες, με συνέπεια να δημιουργούνται τεράστιες παλιρροϊκές δυνάμεις που σχεδόν ανεβοκατεβάζουν την επιφάνειά του. Οι παλίρροιες αυτές θερμαίνουν το εσωτερικό της. Έτσι θειούχα αέρια ξεπηδούν στην επιφάνειά της με τεράστιες ηφαιστειακές εκρήξεις κατά τις οποίες πυρακτωμένα υλικά πετάγονται σε ύψος 300 χλμ. ενώ απελευθερώνονται τεράστιοι πίδακες διοξειδίου του θείου. Οι πίδακες αυτοί στη συνέχεια ψύχονται και πέφτουν στο έδαφος υπό μορφή όμορφου χρωματιστού χιονιού. Υπολογίζεται πως ετησίως το "χιόνι" αυτό φθάνει σε ύψος τα 10 εκατοστά.
* Η μεγαλύτερη θερμοκρασία επιφάνειας [[πλανήτης|πλανήτη]] είναι αυτή που παρατηρείται στην [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτη]] όπου η μέση θερμοκρασία φθάνει τους 480 βαθμούς Κελσίου. Αντίθετα την μικρότερη τέτοια θερμοκρασία επιφάνειας κατέχει ο [[Τρίτωνας (δορυφόρος)|δορυφόρος Τρίτωνας]] (του πλανήτη [[Ποσειδώνας (πλανήτης)|Ποσειδώνα]]) του οποίου η θερμοκρασία επιφάνειάς του φθάνει τους -235 βαθμούς Κελσίου.
* Η μεγαλύτερη διαφορά θερμοκρασίας που απαντάται στο Ηλιακόηλιακό σύστημα είναι αυτή του μικρού πλανήτη [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμή]], όπου η μέγιστη φθάνει τους 427 βαθμούς Κελσίου ενώ κατά την νύκτα κατέρχεται στους μείον 183 βαθμούς Κελσίου. Έτσι η διαφορά αυτή αγγίζει τους 600 βαθμούς Κελσίου.
* Η μεγαλύτερη ατμοσφαιρική καταιγίδα, που συμβαίνει στο Ηλιακόηλιακό σύστημα, αν και μόλις μια δεκάδα πλανητών και φυσικών δορυφόρων φέρουν ατμόσφαιρα, είναι εκείνη του πλανήτη [[Δίας (πλανήτης)|Δία]], στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς του. Πρόκειται για τη «Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα» που παρατηρείται συνέχεια τα τελευταία 400 χρόνια. Η γιγάντια αυτή φαινομενική κηλίδα έχει σχήμα οβάλ και τριπλάσιο μέγεθος της Γης. Φαίνεται σαν κυκλώπειο μάτι που παρακολουθεί τον Δία. Διαπιστώθηκε πως τεράστια ρεύματα αερίων ρέουν από τα ανατολικά προς τα δυτικά ενώ στο βάθος αυτά κινούνται αντίθετα. Αυτή η καταιγίδα περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της κάθε 7 γήινες ημέρες. Παρόμοια τέτοια καταιγίδα ανακαλύφθηκε από τον Βόγιατζερ και στον γαλαζωπό πλανήτη Ποσειδώνα. Ονομάστηκε «Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα» και είναι λίγο μεγαλύτερη από το μέγεθος της Γης. Παρατηρήσεις που έγιναν αργότερα από το διαστημικό τηλεσκόπιο [[Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ|Χαμπλ]] έδειξαν πως η καταιγίδα αυτή σήμερα έχει πια εξαφανιστεί.
* Οι ισχυρότεροι άνεμοι που έχουν παρατηρηθεί στο Ηλιακόηλιακό σύστημα είναι αυτοί που συμβαίνουν στον πλανήτη [[Ποσειδώνας (πλανήτης)|Ποσειδώνα]], των οποίων η ταχύτητα φθάνει τα 2.200 χλμ. την ώρα.
* Ο μεγαλύτερος πλανήτης είναι φυσικά ο [[Δίας (πλανήτης)|Δίας]]. Στο εσωτερικό του θα μπορούσαν να χωρέσουν όλοι οι άλλοι πλανήτες και οι δορυφόροι τους, αφού ο όγκος του είναι 1.319 φορές μεγαλύτερος της Γης. Η διάμετρός του φθάνει τα 143.884 χλμ., ενώ η μάζα του είναι 318 φορές μεγαλύτερη της Γης. Αντίθετα ο μικρότερος πλανήτης είναι ο [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμής]] που έχει και τη μικρότερη μάζα.
* Ο μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα είναι ο δορυφόρος του Δία [[Γανυμήδης (δορυφόρος)|Γανυμήδης]], που είναι μεγαλύτερος από τον πλανήτη Ερμή.
* Οι περισσότεροι δακτύλιοι περιφερομένων υλικών βρίσκονται στον [[Κρόνος (πλανήτης)|Κρόνο]]. Υπολογίζονται σε 10.000 διαφορετικούς που περικλείουν τον Κρόνο. Αποτελούνται από μικρά σώματα σκόνης, πάγου, και βράχων μεγέθους μέχρι λεωφορείου. Αρχίζουν από το επίπεδο των νεφών του Κρόνου και φθάνουν σε απόσταση μέχρι 275.000 χιλιόμετρα. Συγκριτικά μοιάζουν με πίτα διαμέτρου 1.400 μέτρων και πάχους 5 χιλιοστών. Αν θεωρηθούν αυτά δορυφόροι τότε ο Κρόνος κατέχει τους περισσότερους.
* Επίσημα τους περισσότερους δορυφόρους έχει ο [[Δίας (πλανήτης)|Δίας]] με 63 και ακολουθούν ο Κρόνος με 62 και ο Ουρανός με 27.
* Η μεγαλύτερη ημέρα, δηλαδή διάρκεια μίας πλήρους περιστροφής περί τον άξονα, πλανήτη στο Ηλιακόηλιακό σύστημα, παρατηρείται στην αργοκίνητη [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτη]] που φθάνει τις 243,16 γήινες ημέρες. Αντίθετα τη μικρότερη ημέρα κατέχει ο ταχυκίνητος Δίας που ολοκληρώνει μία πλήρη περιστροφή περί του άξονά του σε 9 ώρες, 50 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα γήινου χρόνου.
* Το μεγαλύτερο έτος, δηλαδή διάρκεια μιας πλήρους περιστροφής περί τον Ήλιο, πλανήτη στο Ηλιακόηλιακό σύστημα κατέχει ο πλέον απομακρυσμένος πλανήτης [[Ποσειδώνας (πλανήτης)|Ποσειδώνας]], που ολοκληρώνεται σε 164,8 γήινα χρόνια. Αντίθετα τη μικρότερη διάρκεια περιστροφής περί τον Ήλιο, το μικρότερο έτος κατέχει ο Ερμής που ολοκληρώνει αυτό σε 87,97 γήινες ημέρες. Βέβαια αυτό συμβαίνει από το γεγονός ότι ο Ερμής απέχει από τον Ήλιο μόλις 57,9 εκατομμύρια χιλιόμετρα σε αντίθεση με τον Ποσειδώνα που απέχει 4,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Κοντινότερος επίσης πλανήτης στη Γη είναι η Αφροδίτη που απέχει σε ελάχιστη απόσταση 42,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα.
* Η μεγαλύτερη ταχύτητα περιφοράς γύρω από τον Ήλιο σημειώνεται στον "φτεροπόδαρο" [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμή]] όπου η μέση ταχύτητά του είναι 172.332 χλμ την ώρα, ενώ ο πιο "αργοκίνητος" πλανήτης είναι ο Ποσειδώνας με μέση ταχύτητα 19.548 χλμ την ώρα.
* Ο μεγαλύτερος αστεροειδής του Ηλιακού συστήματος είναι η [[Δήμητρα (πλανήτης νάνος)|1 Δήμητρα]] που βρίσκεται ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία. Έχει διάμετρο 940 χλμ. και είναι ο πρώτος αστεροειδής που ανακαλύφθηκε, την Πρωτοχρονιά του 1801. Πρώτος όμως αστεροειδής που φωτογραφήθηκε ήταν ο 951-Γκάσπρα, από τη διαστημοσυσκευή Γαλιλαίος, στις 28 Οκτωβρίου του 1991 (από απόσταση 16.200 χλμ.).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ηλιακό_σύστημα"