Ηλιακό σύστημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 6:
Σχηματίστηκε πριν από 4,6 δισεκατομμύρια έτη, από τη [[βαρυτική κατάρρευση]] ενός γιγάντιου μοριακού νέφους. Τα αντικείμενα με τη μεγαλύτερη μάζα που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο, ο οποίος συγκεντρώνει την κύρια μάζα του Ηλιακού συστήματος (99,86%), είναι οι οκτώ πλανήτες που σχηματίζουν το [[πλανητικό σύστημα]], των οποίων οι τροχιές είναι σχεδόν ελλειπτικές και βρίσκονται πάνω στο επίπεδο που ορίζει η [[εκλειπτική]]. Οι τέσσερις εσώτεροι, ο [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμής]], η [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτη]], η [[Γη]] και ο [[Άρης (πλανήτης)|Άρης]] αποτελούν τους λεγόμενους γήινους πλανήτες και αποτελούνται κυρίως από πετρώματα και μέταλλα. Οι τέσσερις εξώτεροι πλανήτες ονομάζονται αέριοι γίγαντες. Από αυτούς, οι δύο μεγαλύτεροι, ο [[Δίας (πλανήτης)|Δίας]] και ο [[Κρόνος (πλανήτης)|Κρόνος]] αποτελούνται από [[υδρογόνο]] και [[ήλιο]] και οι άλλοι δύο, ο [[Ουρανός (πλανήτης)|Ουρανός]] και ο [[Ποσειδώνας (πλανήτης)|Ποσειδώνας]] αποτελούνται από [[νερό]], [[αμμωνία]] και [[μεθάνιο]]. Με εξαίρεση τον Ερμή και την Αφροδίτη οι υπόλοιποι πλανήτες διαθέτουν [[φυσικός δορυφόρος|φυσικούς δορυφόρους]], ενώ οι αέριοι γίγαντες διαθέτουν επιπλέον και δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από πάγο και [[σκόνη]].
Εκτός από τους πλανήτες, τους δορυφόρους τους και τους δακτυλίους τους, εντός του βαρυτικού πεδίου του Ήλιου συναντούνται διάφορα μικρότερα ουράνια αντικείμενα όπως [[αστεροειδής|αστεροειδείς]] και κομήτες. Οι δύο κύριες ζώνες τέτοιων αντικειμένων στο ηλιακό σύστημα είναι η [[Κύρια Ζώνη Αστεροειδών]], μεταξύ των πλανητών Άρη και Δία, και η [[Ζώνη του Κάιπερ]], πέρα από τη τροχιά του Ποσειδώνα. Η τελευταία, μαζί με τα [[Αντικείμενο διασκορπισμένου δίσκου|
Ο ηλιακός άνεμος, ροή σωματιδίων από τον Ήλιο, σχηματίζει στο διαστρικό ενδιάμεσο μια φυσαλίδα, γνωστή ως [[ηλιόσφαιρα]], η οποία περικλείει τον Ήλιο, τους πλανήτες και τις ζώνες των αστεροειδών. Η διάμετρος της, μέχρι το εξωτερικό της όριο το οποίο ονομάζεται [[ηλιόπαυση]], φτάνει, σύμφωνα με πρόσφατα (2012) δεδομένα<ref>{{Cite journal|url = http://www.nature.com/news/voyager-1-has-reached-interstellar-space-1.13735|title = Voyager 1 has reached interstellar space|last = Cowen|first = Ron|date = 12/09/2013|journal = Nature|accessdate = 23/02/2015|doi = 10.1038/nature.2013.13735}}</ref>, τις 122 [[Αστρονομική μονάδα|Αστρονομικές Μονάδες]] (AU). Πέρα από την ηλιόπαυση, στο ένα τέταρτο της απόστασης από το κοντινότερο αστέρι του Ήλιου, τον [[Εγγύτατος Κενταύρου|Εγγύτατο Κενταύρου]], και 1.000 φορές μακρύτερα από τα όρια της ηλιόσφαιρας, πιστεύεται πως υπάρχει μια σφαιρική περιοχή με αντικείμενα που αποτελούνται κυρίως από πάγο. Η υποθετική αυτή περιοχή αυτή ονομάζεται [[Νέφος του Όορτ]]. Θεωρείται πως περικλείει το Ηλιακό σύστημα και αποτελεί την πηγή των [[Κομήτης#Κομήτες μεγάλης περιόδου|κομητών μακράς περιόδου]].
Γραμμή 26:
</imagemap>
[[Αρχείο:Planets and dwarf planets of the Solar System, sizes to scale EL.svg|thumb|350px|Οι πλανήτες του Ηλιακού συστήματος κατά σειρά από τον [[Ήλιος|Ήλιο]], και με σήμανση των [[Πλανήτης νάνος|πλανητών νάνων]]. Οι αποστάσεις δεν είναι υπό κλίμακα.]]
Το ηλιακό σύστημα χοντρικά χωρίζεται σε τέσσερις περιοχές: σε αυτή των '''
=== Ήλιος ===
Γραμμή 32:
=== Ερμής ===
Αρχίζοντας ένα ταξίδι από τον Ήλιο προς τα έξω για να γνωρίσουμε το Ηλιακό σύστημα, σε απόσταση 0,39 [[Αστρονομική μονάδα|
=== Αφροδίτη ===
|