Τάσσεται (από το Νοέμβρη του 1995 και τη 2η Συνδιάσκεψή της) στρατηγικά υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στην [[ΕΕ]], με το σκεπτικό ότι πρόκειται για μια ένωση αστικών κρατών που γίνεται με συναίνεση και όχι με βία, ότι στο εσωτερικό της η κύρια πλευρά (χωρίς να σημαίνει πως δεν υφίσταται δευτερευόντως) δεν είναι η ιμπεριαλιστική επιβολή του μεγάλου κράτους προς το μικρότερο αλλά η αστική δημοκρατική σύνθεση μεταξύ των 27 μελών, και ότι μέσα από τη διαδικασία αυτή το ευρωπαϊκό προλεταριάτο αντικειμενικά αποδεσμεύεται σε ένα βαθμό από τον [[εθνικισμός|εθνικισμό]] και το [[σωβινισμός|σωβινισμό]] της αστικής τάξης κάθε χωριστά παρμένης χώρας. Κυρίως όμως, ήδη από το 1990 και το 1ο της Συνέδριο, η ΟΑΚΚΕ υποστήριζε έτσι κι αλλιώς από άποψη τακτικής την παραμονή της Ελλάδας στα πλαίσια της τότε [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα|ΕΟΚ]] (σε αντίθεση με την ιδρυτική της θέση του 1985, που ήταν η άμεση έξοδος από την ΕΟΚ), με το σκεπτικό ότι η Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί ανάχωμα στα σχέδια των δύο υπερδυνάμεων, Ρωσίας και ΗΠΑ, κυρίως βέβαια σε εκείνα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού, που σύμφωνα με το Μάο Τσε Τουνγκ, έχει σαν πρώτο γεωστρατηγικό του στόχο την κατάληψη της Δυτικής Ευρώπης.
Στο πλαίσιο της θέσης της για την ανάγκη ενίσχυσης της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης, που κατά την ΟΑΚΚΕ έχει μείνει πίσω σε σχέση με την οικονομική ενοποίηση, η οργάνωση τάχθηκε υπέρ του Ευρωσυντάγματος, σε αντίθεση με το σύνολο των υπόλοιπων οργανώσεων που αναφέρονται στην Αριστερά.<ref>[http://www.oakke.gr/na394/EuroSintagma394.htm "Ναι στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, ναι στο ευρωπαϊκό σύνταγμα"]</ref>.
===Ανασυγκρότηση του παγκόσμιου Κομμουνιστικού κινήματος===
