Στρώμνιτσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Όνομα==

 

== Ιστορία ==

Η ρωμαϊκή πόλη υπέστη μεγάλες καταστροφές από τις επιδρομές των Σλάβων τον 6ο και τον 7ο αιώνα. Τον 11ο αιώνα οι γραπτές πηγές άρχισαν να αναφέρονται στην πόλη ως ''Στρούμιτσα''.

 

 

===Οθωμανική περίοδος===

Υπό την Οθωμανική διοίκηση η πόλη αναφέρεται και ως Ουστρούμτσε. Ανήκε στο [[Σαντζάκι]] του [[Κιουστεντίλ]] και καθιερώθηκε το [[Τιμαριώτες|τιμαριωτικό]] σύστημα των [[σπαχής|σπαχήδων]]. Εγκαταστάθηκαν νομάδες και κτηνοτρόφοι τουρκικής προέλευσης, που άλλαξαν τη γενική όψη της πόλης, καθιστώντας την πιο ανατολίτικη. Σύμφωνα με την απογραφή του 1519 η Στρώμνιτσα είχε πληθυσμό 2.780, εκ των οποίων 1.450 ήταν Χριστιανοί και 1.330 Μουσουλμάνοι. Υπήρχαν περίοδοι που ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ κορυφωνόταν στην περιοχή, με αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των Μουσουλμάνων (2.200) σε σύγκριση με τους Χριστιανούς (1.230) σύμφωνα με την απογραφή του 1570.

 

 

[[File:Gregory Orologas of Kydonies.jpg|thumb|Ο διατελέσας από το [[1902]] έως το [[1908]] Μητροπολίτης Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης [[Γρηγόριος Κυδωνιών|Γρηγόριος Ωρολογάς]].]]

 

Μετά το [[Συνέδριο του Βερολίνου]] του 1878, όταν η Τουρκία έχασε αρκετά μεγάλο μέρος των εδαφών της στα Βαλκάνια, ένα ρεύμα των προσφύγων συνέρρευσε στην περιοχή, μερικοί από τους οποίους κατέληξαν στη Στώμνιτσα. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονταν "μουχαγίρ". Κατά τη [[Μακεδονική επανάσταση του 1878]], οι Ελληνες Στρωμνιτσιώτες δήλωσαν πάλι παρόντες, ζητώντας επίμονα οπλισμό από το [[Ελλάς|Ελληνικό]] προξενείο [[Θεσσαλονίκη]]ς<ref>Ο Βόρειος Ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του Μακεδονικού Αγώνα (1878-1894) - Απομνημονεύματα Αναστάσιου Πηχεώνα, Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος, Εκδοτικός οίκος Αντώνιου Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 23</ref> καθώς επίσης και στο [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]] με σημαντικότερους οπλαρχηγούς τους [[Ευάγγελος Κουκουδέας|Ευάγγελο Κουκουδέα]] και [[Δημήτριος Τσιτσίμης|Δημήτριο Τσιτσίμη]]. Ο διατελέσας από το [[1902]] έως το [[1908]] Μητροπολίτης Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης [[Γρηγόριος Κυδωνιών|Γρηγόριος Ωρολογάς]], ο μετέπειτα μάρτυρας Μητροπολίτης [[Αϊβαλί|Κυδωνιών Μικράς Ασίας]], συνετέλεσε στη διατήρηση του ελληνικού στοιχείου της πόλης και την ενίσχυση του [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικού Αγώνα]]. Ο [[Έλληνες|Ελληνισμός]] αποτελούσε μία από τις κύριες συνιστώσες της πόλης η οποία ήταν έδρα Ελληνορθόδοξης Μητρόπολης. Η Ελληνική κοινότητα έπαθε μεγάλες ζημιές από πυρκαϊά το 1896 κατά την οποία κατεστράφηκαν οι δύο ναοί και τα σχολεία της. Με εράνους και έξωθεν βοήθεια έγινε μερική επισκευή των σχολείων και ενός ναού, αλλά λόγω της ανόδου του σλαβικού εθνικισμού και των εθνικο-θρησκευτικών αντιπαλοτήτων η κοινότητα βρέθηκε σε δεινή θέση<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/7/0/f/metadata-312-0000095.tkl&do=72963.pdf&pageno=1&width=445&height=676&pagestart=1&maxpage=15&lang=en Παπακωνσταντίνου Δ. ''Υπόμνημα περί της καταστάσεως του ελληνισμού εν τη επαρχία Στρωμνίτσης'', Αθήνα, 1882.]</ref>.

 

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα η Στρώμνιτσα ανήκε στο [[Βιλαέτι]] της [[Θεσσαλονίκη]]ς. Στα μέρη αυτά έδρασε η [[Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση]] της επαρχίας Ογκράζντε. Ένας από τους πιο φοβερούς [[κομιτατζής|κομιτατζήδες]] της οργάνωσης στη Στρώμνιτσα ήταν ο Χρίστο Τσερνοπέεφ, που έλαβε μέρος στην Επανάσταση των [[Νεότουρκοι|Νεοτούρκων]] (1908 - 1909). Το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν η ελευθερία για τους ντόπιους, που τελικά παρέμειναν υπό οθωμανική κυριαρχία.

File:Assembly of Municipality Strumica.jpg|Δημαρχείο

</gallery>

 

==Παραπομπές==

*εφημ. Το Βήμα [http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=85451 Ανατολικά του Βαρδάρη: στη Στρώμνιτσα - τα νεκροταφεία των Ελλήνων στρατιωτών (1913) (1914-1918)]

{{Commonscat|Strumica}}

 

{{authority control}}

 

[[Κατηγορία:Στρώμνιτσα]]