Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 110:
Στο [[Συνέδριο του Λάιμπαχ]], άνοιξη του [[1821]], ο Αλέξανδρος πληροφορείται επίσημα με επιστολή από τον ίδιο τον στρατηγό του [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Α. Υψηλάντη]] που βρισκόταν σε άδεια για την έναρξη της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης]]. Από τη στιγμή αυτή μέχρι το θάνατό του, ο νους του παλινδρομούσε μεταξύ της ανυπομονησίας του να υλοποιήσει το όνειρό του, μιας συνομοσπονδίας της Ευρώπης και της παραδοσιακής του αποστολής ως ηγέτη μιας ορθόδοξης σταυροφορίας εναντίον της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Έτσι παρά την αρχική και έντονη αντίδραση του Μέττερνιχ, το πρώτο κίνητρο υπερίσχυσε.
Διέγραψε το όνομα του [[Αλέξανδρος Υψηλάντης (1792-1828)|Αλεξάνδρου Υψηλάντη]] από τη λίστα του Ρωσικού στρατού, κατόπιν προηγούμενης παραίτησης του ίδιου, διατάζοντας τον υπουργό των εξωτερικών του, [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]], να τον ενημερώσει εγγράφως για την αποκήρυξη της συμπάθειας της [[Ρωσία]]ς στην επιχείρησή του. Αυτό έγινε την 14/26 Μαρτίου 1821.<ref>Παπαρρηγόπουλος Κ., Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, έκδοση Π. Καρολίδου, 1925, τομ. ΣΤ', σ. 19, 20. </ref> Στα τέλη του 1821 με αρχές 1822, ενώ γινόταν το [[Συνέδριο της Βερόνας|Συμβούλιο της Βερόνας]] όπου συζητήθηκε, μεταξύ άλλων, και το ελληνικό θέμα, δεν έγινε δεκτή μια ελληνική αντιπροσωπία με δική του εντολή.
Έκανε, στην πραγματικότητα, προσπάθεια να συμβιβάσει τις αρχές που μπλέκονταν στο μυαλό του. Προσφέρθηκε να παραδώσει τον ισχυρισμό, που επιτυχώς επιβεβαιώθηκε όταν ο [[Σουλτάνος]] [[Μαχμούτ Β΄]] είχε εξαιρεθεί από την Ιερά Συμμαχία και οι υποθέσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από τα εξαγόμενα της Βιέννης, ότι τα ζητήματα της Ανατολής ήταν «εσωτερικές υποθέσεις της Ρωσίας», και να εισβάλει στην Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως η [[Αυστρία]] είχε εισβάλει στη [[Νάπολη|Νεάπολη]], «ως αναγκαιότητα της Ευρώπης».
| |||