Μακεδονικό Ζήτημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όλα τα πρώην ομόσπονδα κράτη που την αποτελούσαν άρχισαν ένα ένα να κηρύσσουν την ανεξαρτησία τους. Έτσι στις 6 Σεπτεμβρίου του 1991, κήρυξε την ανεξαρτησία της η «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αυτό δημιούργησε ένταση μεταξύ των κρατών της Ελλάδας και της πΓΔΜχώρας αυτής, γνωστό ως [[Μακεδονικό ονοματολογικό ζήτημα]].

<small>{{cnote|α|Σύμφωνα με την επίσημη άποψη της [[Βουλγαρία]]ς, όπως προβλήθηκε το [[1913]] από τον Βούλγαρο Ιορδάν Ιβάνωφ και υιοθετήθηκε ως επίσημη βουλγαρική άποψη από την Διεθνή Επιτροπή Κάρνεγκη το [[1914]] στην έκθεση της για τα αίτια και τη διεξαγωγή των Βαλκανικών πολέμων, στα εδάφη που αποτέλεσαν την ελληνική Μακεδονία ζούσαν στις παραμονές των πολέμων 260.000 Σλαβομακεδόνες.<ref>Carnegie Endowment for Internatinal Peace, Report of the International Commisio to Inquire into the Causes and the Conduct oh the Ballkan Wars, Ουάσινγκτον 1914</ref> Οι σλαβομακεδόνες αυτοί «Βούλγαροι» για την Βουλγαρία και «Μακεδόνες» για τηντη [[ΠρώηνΒόρεια Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜακεδονίαςΜακεδονία]], συμπεριλάμβαναν φυσικά τόσο τους πρώην Εξαρχικούς όσο και τους πρώην Πατριαρχικούς. Σύμφωνα με την επίσημη ελληνική άποψη, η οποία προβλήθηκε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου κυρίως από τον [[Βλαδίμηρος Κολοκοτρώνης|Βλαδίμηρο Κολοκοτρώνη]] και τον [[Αλέξανδρος Πάλλης|Αλέξανδρο Πάλλη]] στις περιοχές της μείζονος Μακεδονίας που απελευθερώθηκαν από το ελληνικό στρατό και αποτέλεσαν την ελληνική Μακεδονία ζούσαν στις παραμονές των [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικών πολέμων]] μεταξύ 115.000 και 120.000 Σλαβομακεδόνες. Η διαφορά λοιπόν των 140.000 μεταξύ των ελληνικών και των βουλγαρικών υπολογισμών αντιπροσωπεύει τον αριθμό των [[Σλαβόφωνοι της ελληνικής Μακεδονίας|ελληνοφρόνων Σλαβοφώνων]].