Σάντσο της Μαγιόρκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 28:
|θρησκεία = Καθολικός Χριστιανός
}}
Ο '''Σάντσο της Μαγιόρκας''' ή '''Σάντσο ο Ειρηνικός''' (''Sancho I de Mallorca'', [[Μαγιόρκα]], [[1274]] - [[4 Σεπτεμβρίου]] [[1324]]) ήταν [[Κατάλογος βασιλέων της Μαγιόρκας|Βασιλιάς της Μαγιόρκας]] και των [[Βαλεαρίδες Νήσοι|Βαλλεαρίδων νήσων]], κόμης του [[Λανγκντόκ-Ρουσιγιόν|Ρουσιγιόν]] και της [[Σερδάνια]], άρχοντας του [[Μονπελιέ]], βαρώνος του Ωμελά και υποκόμης του Καρλαντέ ([[1311]] - [[1324]]).<ref name=":0">{{es}} [http://www.cervantesvirtual.com/bib/historia/monarquia/sancho_im.shtml La Monarchia Hispanica - cervantesvirtual.com]</ref> Ο Σάντσο της Μαγιόρκας ήταν δεύτερος γιος και διάδοχος του [[Ιάκωβος Β΄ της Μαγιόρκας|Ιακώβου Β΄ της Μαγιόρκας]] και της συζύγου του Εσκλαραμούνδας του Φουά. Τα 13 χρόνια που κυβέρνησε στο βασίλειο επικρατούσε ηρεμία σε αντίθεση με τις ταραχές που είχαν ξεσπάσει την εποχή του πατέρα του και του ανιψιού του [[Ιάκωβος Γ΄ της Μαγιόρκας|Ιακώβου Γ΄ της Μαγιόρκας]] που τον διαδέχθηκε, γι΄αυτό πήρε το προσωνύμιο ''"Ειρηνικός"''.
==Αιχμαλωσία==
Ο πατέρας του κυβέρνησε υπό την ψηλή κυριαρχία του μεγαλύτερου αδελφού του και των ανιψιών του που ήταν [[Κατάλογος μοναρχών της Αραγωνίας|Βασιλείς της Αραγωνίας]]. Οι προσπάθειες του Ιακώβου Β΄ να αποκηρύξει την κηδεμονία της Αραγωνίας είχαν σαν αποτέλεσμα την ήττα και την αιχμαλωσία του, ο πρώτος ξάδελφος του Σάντσο [[Αλφόνσος Γ΄ της Αραγωνίας]] αιχμαλώτισε τον ίδιο, τον αδελφό του και την μητέρα τους. Η βασίλισσα ελευθερώθηκε γρήγορα αλλά τα δυο αδέλφια παρέμειναν πολλά χρόνια ακόμα φυλακισμένα, μερικές φορές σε σιδερένια κελιά. Ο ξάδελφος τους [[Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας]] τους απελευθέρωσε με την ''"Συνθήκη του Αναγκνί"'' και τα δυο αδέλφια επέστρεψαν στον πατέρα τους που τους έστειλε στο [[Παρίσι]] για εκπαίδευση.<ref>http://www.cervantesvirtual.com/bib/historia/monarquia/sancho_im.shtml</ref>
Η οικογένεια του Σάντσο έμεινε γνωστή για την βαθιά θρησκευτική της πίστη, ο μεγαλύτερος αδελφός του Ιάκωβος παραιτήθηκε για να γίνει Φραγκισκιανός μοναχός και ο Σάντσο ορίστηκε διάδοχος του πατέρα του.<ref>Sarfaty, David E. (2010). Columbus Re-Discovered. Dorrance Publishing. σ. 86.</ref> Ο Ιάκωβος Β΄ τον ανακήρυξε διάδοχο παρά την άσχημη υγεία του επειδή ο μικρότερος γιος του [[Φερδινάνδος της Μαγιόρκας]] βρισκόταν σε σύγκρουση μαζί του.<ref>http://www.cervantesvirtual.com/bib/historia/monarquia/sancho_im.shtml</ref>
==Γάμος==
[[File:Reial d'or Sanç.jpg|thumb|left|200px|Νόμισμα του Σάντσο: SANCIUS DEI GRATIA REX MAIORCIARUM / COMES RUSCELLONUM ET CERITANIE, DOMINUS MONTISPESSULANI]]▼
[[File:Royal Coat and Shield of Majorca c.1276-14th Century.svg|100px|right|thumb|Ο θυρεός του βασιλείου της Μαγιόρκας]]
Τον Σεπτέμβριο του 1304 έγινε πρόταση γάμου στον Σάντσο με την [[Μαρία της Νεαπόλεως]] τέταρτη κόρη του[[Κατάλογος μοναρχών της Νεαπόλεως|Βασιλιά της Νεαπόλεως]] [[Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως|Καρόλου του Χωλού]] και της [[Μαρία της Ουγγαρίας|Μαρίας της Ουγγαρίας]], ο τρίτος αδελφός της Μαρίας [[Ροβέρτος της Νεαπόλεως]] είχε παντρευτεί πριν από τρεις μήνες την αδελφή του Σάντσο [[Σάντσα της Μαγιόρκα]]. Η πρόταση έγινε προκειμένου να κλείσει ειρήνη ο [[Οίκος της Βαρκελώνης]] με τους [[Οίκος των Καπέτων-Ανζού|Ανδεγαυούς]] που κυβερνούσαν το [[Βασίλειο της Νεαπόλεως]], οι δυο δυναστείες ήταν σε σκληρή σύγκρουση από την εποχή του [[Σικελικός Εσπερινός|Σικελικού Εσπερινού]] (1282). Η πρόταση από τον ίδιο τον ξάδελφο του Σάντσο Ιάκωβο Β΄ που κυβερνούσε το [[Βασίλειο της Αραγωνίας]] και είχε παντρευτεί την αδελφή της Μαρίας [[Λευκή του Ανζού]], ο γάμος έγινε πέντε χρόνια αργότερα. Η άλλη κουνιάδα του Σάντσο [[Ελεονώρα του Ανζού]] παντρεύτηκε τον άλλο ξάδελφο του [[Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας|Φρειδερίκο Β΄ της Σικελίας]]<ref>http://www.cervantesvirtual.com/bib/historia/monarquia/sancho_im.shtml</ref>
==Πηγές==▼
*Shelley, Henry Charles (1926). Majorca. Methuen & Company. pp. 42–45, 187.▼
*Sarfaty, David E. (2010). Columbus Re-Discovered. Dorrance Publishing. p. 86. ISBN 1434997502.▼
*Colas, Jean Louis (1967). The Balearics, Islands of Enchantment. Rand McNally. p. 45.▼
*Abulafia, David (2002). A Mediterranean Emporium: The Catalan Kingdom of Majorca. Cambridge University Press. pp. 12, 28, 88. ISBN 0521894050.▼
*Daileader, Philip (2000). True Citizens: Violence, Memory, and Identity in the Medieval Community of Perpignan, 1162-1397. BRILL. p. 105. ISBN 9004115714.▼
Ο Σάντσο ήταν άρρωστος και έπασχε από άσθμα, περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στα βουνά για να αναπνέει καθαρό αέρα.<ref>Shelley, Henry Charles (1926). Majorca. Methuen & Company. σσ. 42–45, 187.</ref> Η ορεινή του κατοικία στην Βαλνταμόσσα μετετράπη αργότερα στα βασιλικά του ανάκτορα.<ref>Colas, Jean Louis (1967). The Balearics, Islands of Enchantment. Rand McNally. σ. 45.</ref> Ο βασιλιάς αγαπούσε τον αθλητισμό, έφερε πέρδικες στα νησιά και θέσπισε νόμους που τιμωρούσαν το λαθραίο κυνήγι. Ο ίδιος ήταν βαθιά ευσεβής αλλά με τάσεις ακολασίας αφού είχε τρεις ερωμένες, τέσσερις νόθες κόρες και έναν νόθο γιο που μπήκε αργότερα σε θρησκευτικό τάγμα.<ref>Shelley, Henry Charles (1926). Majorca. Methuen & Company. σσ. 42–45, 187.</ref>
== Παραπομπές ==▼
==Βασιλιάς της Μαγιόρκας==
Ανέβηκε στον θρόνο με τον θάνατο του ηλικιωμένου πατέρα του (29 Μαΐου 1311), τα πρώτα χρόνια προσπάθησε με κάθε μέσο να κυριαρχήσει στα νησιά αφού η μεγαλύτερη πόλη [[Πάλμα ντε Μαγιόρκα]] προσπαθούσε να αυτονομηθεί. Οι σχέσεις του με τον ξάδελφο του στην Αραγωνία ήταν το μεγαλύτερο διάστημα θερμές, βρέθηκε στα Κορτές του Ιακώβου Β΄ και τον βοήθησε στην εκστρατεία του στην [[Σαρδηνία]].<ref>Shelley, Henry Charles (1926). Majorca. Methuen & Company. σσ. 42–45, 187.</ref>
Ορκίστηκε στα Κορτές πίστη στον Ιάκωβο και ότι θα σεβαστεί το νομικό καθεστώς, ο ξάδελφος του έδωσε στον Σάντσο απαλλαγή σε περίπτωση που δεν επιθυμούσε να βρεθεί σε μελλοντικά Κορτές.<ref>Shelley, Henry Charles (1926). Majorca. Methuen & Company. σσ. 42–45, 187.</ref>
Ο Σάντσο με φορολογία στους [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαίους]] προσπάθησε να δημιουργήσει ισχυρό ναυτικό που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί την [[Δημοκρατία της Βενετίας]] και την [[Δημοκρατία της Γένοβας]], τα μεγαλεπήβολα σχέδια του δεν πραγματοποιήθηκαν. Η προκλητική πράξη δυο Γερμανών χριστιανών να γίνουν Ιουδαίοι εξόργισε τον Σάντσο (1315), έκανε κατάσχεση στην περιουσία τους και στην [[Συναγωγή]] καταργώντας τα ''"προνόμια και ελευθερίες"'' που τους είχε χορηγήσει ο ίδιος και οι προκάτοχοι του. Αργότερα επέτρεψε στους Ιουδαίους να οικοδομήσουν μια νέα Συναγωγή, από το 1323 μετά την οικονομική βοήθεια που του έδωσαν να οικοδομήσει τον Καθεδρικό ναό του [[Περπινιάν]] συμφιλιώθηκε μαζί τους και τους έδωσε νέα προνόμια.<ref>Abulafia, David (2002). A Mediterranean Emporium: The Catalan Kingdom of Majorca. Cambridge University Press. σσ. 12, 28, 88.</ref>
==Διαδοχή==
▲[[File:Reial d'or Sanç.jpg|thumb|
Ο γάμος του βασιλιά Σάντσο ήταν άτεκνος με αποτέλεσμα η διαδοχή να γίνει προβληματική, ο Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας του ζήτησε να του δώσει το στέμμα αν δεν αποκτήσει παιδιά αλλά ο ίδιος ο Σάντσο δεν το επιθυμούσε. Ο τρίτος αδελφός του Φερδινάνδος πέθανε πρόωρα και ο μικρότερος [[Φίλιππος της Μαγιόρκας]] ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία αλλά ο Φερδινάνδος είχε αποκτήσει δυο γιους : τον Ιάκωβο και τον Φερδινάνδο. Ο Σάντσο στην διαθήκη του (1322) όρισε σαφώς τους όρους της διαδοχής, θα κληρονομήσει το βασίλειο ο ξάδελφος του Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας μόνο αν οι δυο ανιψιοί του δεν αποκτήσουν γιους. Ο Σάντσο όρισε και το συμβούλιο αντιβασιλείας για λογαριασμό των ανήλικων ανιψιών του με τρεις ευγενείς από το βασίλειο της Μαγιόρκας και τρεις ευγενείς από την Ρουσιγιόν και την Σερδάνια.<ref>http://www.cervantesvirtual.com/bib/historia/monarquia/sancho_im.shtml</ref> Η διαθήκη εξόργισε τον Ιάκωβο Β΄ που ετοιμάστηκε να κατακτήσει το βασίλειο της Μαγιόρκας αλλά ο Σάντσο είχε την υποστήριξη του [[Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας|Καρόλου Δ΄ της Γαλλίας]].<ref>Colas, Jean Louis (1967). The Balearics, Islands of Enchantment. Rand McNally. σ. 45.</ref>
Το καλοκαίρι του 1324 ο ασθματικός Σάντσο προσπάθησε να δραπετεύσει στα βουνά επειδή με την μεγάλη ζέστη φοβήθηκε για την ζωή του, δεν μπόρεσε όμως να αποφύγει τον θάνατο με νέα κρίση άσθματος (4 Σεπτεμβρίου 1324), τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Ιάκωβος Γ΄.<ref>Shelley, Henry Charles (1926). Majorca. Methuen & Company. σσ. 42–45, 187.</ref> Η άφιξη της σωρού του Σάντσο (11 Σεπτεμβρίου 1324) προκάλεσε ταραχές στην Περπινιάν, δυο ευγενείς επιτέθηκαν στους άντρες που συνόδευαν τον νεκρό βασιλιά και προσπάθησαν να αρπάξουν την σωρό. Ο Σάντσο τάφηκε στον Καθεδρικό ναό του Περπινιάν που είχε κτίσει ο ίδιος και είχε ορίσει στην διαθήκη του σαν τόπο ταφής του.<ref>Daileader, Philip (2000). True Citizens: Violence, Memory, and Identity in the Medieval Community of Perpignan, 1162-1397. BRILL. σ. 105.</ref>
<references />
▲==Πηγές==
▲*Abulafia, David (2002). A Mediterranean Emporium: The Catalan Kingdom of Majorca. Cambridge University Press
▲*Daileader, Philip (2000). True Citizens: Violence, Memory, and Identity in the Medieval Community of Perpignan, 1162-1397
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
*[http://www.cervantesvirtual.com/bib/historia/monarquia/sancho_im.shtml Σάντσο της Μαγιόρκας]
{{Διαδοχή|[[Βασίλειο της Μαγιόρκας|Βασιλιάς της Μαγιόρκας]]<br />[[Image:Coat of Arms of the Kingdom of Majorca and the Balearic Islands (14th-20th Centuries).svg|40px]]<br />[[1276]]-[[1311]]|[[Ιάκωβος Β΄ της Μαγιόρκας|Ιάκωβος Β΄]]|[[Ιάκωβος Γ΄ της Μαγιόρκας|Ιάκωβος Γ']]}}
| |||