Ακρίτας Φλώρινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Περιγραφή ==

Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.050 μέτρων στις πλαγιές του όρους [[Βαρνούντας|Βαρνούντα]]. Ο Ακρίτας ανήκει στην Δημοτική Ενότητα [[Δήμος Κάτω Κλεινών| Κάτω Κλεινών]] του [[Δήμος Φλώρινας|Δήμου Φλώρινας]] και ο πληθυσμός, του σύμφωνα με την [[Ελληνική απογραφή 2011|Απογραφή του 2011]], ανέρχεται σε 100 κατοίκους. Βρίσκεται σε λοφώδη περιοχή βορειοδυτικά της πόλης της Φλώρινας. Δυτικά του χωριού υψώνεται η ανατολική πλευρά του όρους [[Βαρνούντας|Βαρνούντα]], Βίγλα όπως ονομάζεται στα μέρη αυτά. Το χωριό περιβάλλεται από πλούσιο δάσος έκτασης 32.000 στρεμ, όπου υπάρχει η πηγή Σουπούρκα σε υψόμετρο 2.000μ. και η πηγή Μπραζιάνη. Η κορυφή Περιστέρι βρίσκεται σε 2.100μ. υψόμετρο.

 

 

== Ιστορική αναδρομή ==

=== Τουρκοκρατία ===

Το Μπούφι ήταν ένα [[Βλάχοι|βλαχοχώρι]]<ref>[http://www.antibaro.gr/node/247 Το γλωσσικό ιδίωμα περιοχών της Μακεδονίας, Δημήτριος Ε. Ευαγγελίδης, Αντίβαρο, 2008]</ref>, που κατά την περίοδο της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Τουρκοκρατίας]] ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της περιοχής. Όλη η περιοχή γύρω από το χωριό λέγονταν από τους Τούρκους Μπουφ-κολ (οκόλια: διοικητική διαίρεση της εποχής). Φαίνεται ότι αρχικά το χωριό ήταν χτισμένο κάτω από το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου και η μετακίνηση των κατοίκων από εκεί έγινε το 15ο αιώνα.

 

=== Ελληνική Επανάσταση του 1821 ===

Οι Μπουφιώτες συμμετείχαν στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]] και πολλοί μετέβησαν στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] (αναφέρονται 200 μαχητές) για να συνεχίσουν τον αγώνα<ref>Λάζαρος Αν. Μέλιος, ''Από την Ιστορία της Φλώρινας'', 1998</ref>. O Λάζαρος Μέλιος αναφέρει ότι 81 Μπουφιώτες σχημάτισαν λόχο και πολέμησαν τους Τούρκους στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], κατά την επανάσταση του 1821. Το [[1866]] 60 Μπουφιώτες έσπευσαν να αγωνιστούν στο [[Αρκάδι]] κατά την [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)|Κρητική επανάσταση]].

 

=== Μακεδονικός Αγώνας ===

Στο Μπούφι μέχρι τον 19ο αιώνα ομιλούνταν η [[Βλάχικη γλώσσα|βλαχική]] διάλεκτος και στη συνέχεια οι κάτοικοι εκσλαβίστηκαν γλωσσικά, όπως συνέβη σε πολλά μέρη της [[Μακεδονία]]ς<ref>[http://www.antibaro.gr/node/247 Το γλωσσικό ιδίωμα περιοχών της Μακεδονίας, Δημήτριος Ε. Ευαγγελίδης, Αντίβαρο, 2008]</ref>. Το [[1886]] κατά τον καθηγητή Νικόλαο Σχοινά, ''το Μπούφι κείται σε οχυρά θέση και αποτελείται από 250 Ελληνικές οικογένειες με ρωμαλέους άνδρες και φιλοπάτριδες''.

 

 

=== Απελευθέρωση ===

Στα μεταγενέστερα χρόνια ο Ακρίτας υπήρξε κεφαλοχώρι με 3.500 κατοίκους, από τους οποίους πολλοί το 1920 μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Το [[1913]] είχε 2.288 άτομα, 1.175 άρρενες και 1.113 θήλεις ''(Απαρίθμηση 1913)''. Το Μπούφι Φλωρίνης αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα το [[1918]] ''(ΦΕΚ 259 / 21.12. 1918)''. Το [[1920]] είχε 1.709 άτομα, 751 άρρενες και 958 θήλεις, 299 οικογένειες ''(Απογραφή 1920)''. Το [[1928]] είχε 1.760 άτομα (827 άρρενες και 933 θήλεις), εκ των οποίων ένας ήταν πρόσφυγας πού ήρθε μετά το 1922. Ομοδημότες ήταν 1.729, ετεροδημότες 14 και αλλοδαποί 17. Απογράφηκαν αλλού 122 δημότες ''(Απογραφή 1928)''. Το [[1940]] είχε 1.989 άτομα, 952 άρρενες και 1.037 θήλεις ''(Απογραφή 1940)''. Το [[1955]] το χωριό μετονομάστηκε σε Ακρίτας ''(ΦΕΚ 287 / 10. 10. 1955)''.<ref>[http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/168782 Πανδέκτης-Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας]</ref>

 

== Ο Ακρίτας σήμερα ==

Το χωριό κατοικείται από 100 άτομα το χειμώνα που αυξάνονται σε 180 το καλοκαίρι, τα οποία ασχολούνται με τη [[Γεωργία (δραστηριότητα)|γεωργία]] και την [[κτηνοτροφία]]. Πανηγύρι γίνεται στη γιορτή του Αγίου Πνεύματος, που συνδυάζει τις ομορφιές της φύσης με γλέντι. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια της [[Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας|Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας]].

 

 

== Αρχιτεκτονική ==

Η τοπική αρχιτεκτονική είναι ενδιαφέρουσα, καθώς τα σπίτια είναι πετρόχτιστα με χαγιάτι και όμορφα γείσα στη σκεπή. Υπάρχουν πολλά μονώροφα ή διώροφα πλίνθινα και πέτρινα σπίτια του 19ου αιώνα, πολλά καλοδιατηρημένα δείγματα των αρχών του περασμένου αιώνα και πάμπολλα λιθανάγλυφα και διακοσμητικά μοτίβα στα σπίτια του Μεσοπολέμου. Στο μέσον του χωριού υπάρχουν οι νερόμυλοι Σουτάρη Φώτιου και Σερβίκη Αντώνιου, ενώ μπροστά στο σχολείο υπάρχει βρύση. Το οικιστικό σύνολο του Ακρίτα συνιστά μία ξεχωριστή περίπτωση σε σχέση με τους υπόλοιπους οικισμούς της περιοχής, αφού εκεί συνυπάρχει μεγάλος αριθμός κτισμάτων που ανήκουν σε μία ευρεία γκάμα αρχιτεκτονικών στυλ. Δίπλα στα παραδοσιακά πλίθινα και πέτρινα μονώροφα ή διώροφα σπίτια του τέλους του 19ου αιώνα, συναντά κανείς καλοδιατηρημένα δείγματα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα. Επίσης, οι εκλεκτικιστικές επιρροές είναι εμφανείς στα λιθανάγλυφα και στα άλλα διακοσμητικά μοτίβα αρκετών σπιτιών του [[Μεσοπόλεμος|Μεσοπολέμου]] στο κέντρο κυρίως του οικισμού.

 

 

== Παραδοσιακή φορεσιά ==

Η Παραδοσιακή φορεσιά του Ακρίτα χαρακτηρίζεται από την ξεκάθαρη και αρμονική της γραμμή, εκφράζεται δε με τα σκούρα χρώματα στα πάνω ρούχα, κάνοντας αντίθεση με τα από κάτω άσπρα πουκάμισα.

 

{{Δήμος Φλώρινας}}

[[Κατηγορία:Δήμος Φλώρινας]]

[[Κατηγορία:Χωριά του νομού Φλώρινας]]