Ιωάννης Ιουστινιάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
Josskitzis (συζήτηση | συνεισφορές)
Προσθήκες
Γραμμή 6:
Στις 29 Μαΐου 1453, και ενώ ο Οθωμανός σουλτάνος [[Μωάμεθ Β΄]] εξαπέλυσε την τελική επίθεση, ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε σοβαρά από βλήμα οθωμανικού πυροβολικού. Κατά άλλους αναφέρεται ότι το τραύμα προήλθε από βέλος. Ποιο ακριβώς σημείο του σώματός του χτυπήθηκε δεν είναι σίγουρο και οι πηγές παρουσιάζουν διαφορετικές εκδοχές. Μετά τον τραυματισμό του αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τις συγκρούσεις, κάτι που έριξε κατακόρυφα την ψυχολογία και αποφασιστικότητα των πολιορκημένων.
 
Κάποια από τα χρονικά που αποτελούν τις σύγχρονες πηγές (όπως το χρονικό του [[Γεώργιος Σφραντζής|Γεωργίου Σφραντζή]]) τον κατακρίνουν, αναφέροντας ότι μετά τον τραυματισμό του λιποτάκτησε αφήνοντας την πόλη στην τύχη της, με τους συμπατριώτες του να τον ακολουθούν και τον Αυτοκράτορα να προσπαθεί να τον πείσει να παραμείνει, όμως η εγκυρότητα αυτής της αναφοράς αμφισβητείται, καθώς οι υπόλοιποι χρονογράφοι της Άλωσης αναφέρουν απλώς ότι τραυματίστηκε και αδυνατούσε να συνεχίσει να μάχεται<ref>{{Cite web|url=https://www.sakketosaggelos.gr/Article/5709/|title=Πιός ήταν άραγε ο Ιωάννης Ιουστινιάνης;|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>.
Στην επικείμενη επίθεση, ο Μωάμεθ Β΄ διέταξε πλήρη έφοδο, βλέποντας την αποχώρηση του Ιουστινιάνη ως μεγάλη ευκαιρία που έπρεπε να εκμεταλλευθεί.
 
Στην επικείμενη επίθεση, ο [[Μωάμεθ Β΄]] διέταξε πλήρη έφοδο, βλέποντας την αποχώρηση του Ιουστινιάνη ως μεγάλη ευκαιρία που έπρεπε να εκμεταλλευθεί., όπως και έγινε, καθώς μετά την αποχώρησή του η άμυνα των Βυζαντινών εξασθένησε σοβαρά και η μάχη κρίθηκε ουσιαστικά σε αυτό το σημείο.
Ο ίδιος ο Ιουστινιάνης, μαζί με τους άντρες του, κατάφεραν να διαφύγουν με πλοία προς τη [[Χίος|Χίο]], όμως βαριά τραυματισμένος πέθανε την [[1 Ιουνίου|1η Ιουνίου]] [[1453]]. Ο τάφος του διασώζεται ακόμη στη Χίο, όμως το λατινικό επίγραμμά του, που ήταν άλλοτε στην εκκλησία του Αγίου Δομινίκου, έχει κατά τα φαινόμενα εξαφανιστεί<ref>F. W. Hasluck 'The Latin Monuments of Chios'. Annual of the British School of Athens, XVI, 1909-1910, σελ. 155.</ref>: <blockquote>
 
Την ώρα της γενικής επίθεσης των Τούρκων, ο Ιουστινιάνης διαπίστωσε το μάταιο της άμυνας της πόλης, προτρέποντας τον Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος|Κωνσταντίνο Παλαιολόγο]] να διαφύγει από την πόλη, όμως ο τελευταίος δε δέχτηκε και πέθανε στη μάχη, δίνοντας τροφή σε θρύλους που συνόδευσαν την πτώση της χιλιόχρονης [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής αυτοκρατορίας]].
 
Ο ίδιος ο Ιουστινιάνης, μαζί με τους άντρες του, κατάφεραν να διαφύγουν με πλοία προς τη [[Χίος|Χίο]], όμως βαριά τραυματισμένος πέθανε την [[1 Ιουνίου|1η Ιουνίου]] [[1453]]. Ο τάφος του διασώζεται ακόμη στη Χίο, όμως το λατινικό επίγραμμά του, που ήταν άλλοτε στην εκκλησία του Αγίου Δομινίκου, έχει κατά τα φαινόμενα εξαφανιστεί<ref>F. W. Hasluck 'The Latin Monuments of Chios'. Annual of the British School of Athens, XVI, 1909-1910, σελ. 155.</ref>: <blockquote>
«Ένθαδε κείται Ιωάννης Ιουστινιάνης, ανήρ περικλεής και πατρίκιος Γενουήσιος εκ των Μαονέων της Χίου, όστις, κατά την εκστρατείαν του βασιλέως των Τούρκων Μωάμεθ εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως, μεγαλοψύχως ηγεμονεύων παρά τω γαληνοτάτω Κωνσταντίνω, τελευταίω των ανατολικών Χριστιανών αυτοκρατόρει, θανασίμως πληγωθείς απέθανε.»
</blockquote>
== Πηγές ==
* ''Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας''. Α. Α. Βασίλιεφ. Τόμος Β', σελ 357-372. Μετάφραση Δημοσθένη Σαβράμη. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. Αθήνα 1971
* G.Schumberger, «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Πολιορκία και ΄Αλωσις της Κωνσταντινουπόλεως», Παρίσι 1914, μτφρ στην Καθαρεύουσα: Σπυρ. Π. Λάμπρου, Αθήνα 1914, Απόδοση στη Νέα Ελληνική: Ιωάννης Α. Μελισσείδης & Πουλχερία (Ρίτα) Ζαβολέα-Μελισσείδου, Αθήνα 1997/2002, έκδ. 2η, Εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 2002. ( Ελληνική Εθνική Βιβλιογραφία 1999, Βιβλιονετ κ.λ.π. ) ISBN 960717190X, ISBN 9789607171900
* Νικολάου Β. Τωμαδάκη: «Περί Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως (1453)», έκδ. 3η, Εκδόσεις Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 1993 ( Ελληνική Εθνική Βιβλιογραφία 1993, Βιβλιονετ κ.λ.π. ), ISBN 9602420723