Φωσφορικά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα φωσφορικά στο νερό βρίσκονται σε τέσσερις μορφές. Σε ισχυρά βασικό περιβάλλον, επικρατεί το φωσφορικό ιόν ({{chem|PO|4|3−}}), ενώ σε ασθενές βασικό περιβάλλον, επικρατεί το όξινο φωσφορικό ιόν ({{chem|HPO|4|2−}}). Σε ασθενές όξινο περιβάλλον, πιο συνηθισμένο είναι το δισόξινο φωσφορικό ιόν ({{chem|H|2|PO|4|−}}). Σε ισχυρά όξινο περιβάλλον το τρισόξινο φωσφορικό ({{chem|H|3|PO|4}}) είναι η κύρια μορφή.

 

Image:3-phosphoric-acid-3D-balls.png|<center>{{chem|H|3|PO|4}}</center><center>Φωσφορικό οξύ</center>

Image:2-dihydrogenphosphate-3D-balls.png|<center>{{chem|H|2|PO|4|−}}</center><center>Δισόξινο φωσφορικό</center>

Από πλευράς οικολογικών όρων, λόγω του σημαντικού ρόλου των φωσφορικών σε βιολογικά συστήματα, τα φωσφορικά αναζητούνται πολύ ανάλογα με την πηγή. Όταν χρησιμοποιηθούν, είναι συχνά περιοριστικές θρεπτικές ουσίες στα περιβάλλοντα και η διαθεσιμότητά του μπορεί να διέπει τον ρυθμό ανάπτυξης των οργανισμών. Αυτό αληθεύει γενικά για περιβάλλοντα γλυκού νερού, ενώ το άζωτο είναι πιο συχνά η περιοριστική θρεπτική ουσία σε θαλάσσια περιβάλλοντα. Η προσθήκη υψηλών επιπέδων φωσφορικών στα περιβάλλοντα και στα μικροπεριβάλλοντα στα οποία είναι συνήθως σπάνιο μπορεί να έχει σημαντικές οικολογικές συνέπειες. Παραδείγματος χάρη, άνθιση στους πληθυσμούς κάποιων οργανισμών σε βάρος άλλων και μπορεί να συμβεί κατάρρευση των πληθυσμών που στερούνται πόρους όπως οξυγόνο (δείτε [[ευτροφισμός]]). Στο πλαίσιο της μόλυνσης, τα φωσφορικά είναι συστατικά των ολικών διαλυμένων στερεών, ένας σημαντικός δείκτης της ποιότητας του νερού, αλλά δεν είναι όλος ο φώσφορος σε μοριακή μορφή που να μπορούν τα άλγη να διασπάσουν και να καταναλώσουν.<ref>{{cite web|last=Hochanadel|first=Dave|title=Limited amount of total phosphorus actually feeds algae, study finds|url=http://www.lakescientist.com/2010/limited-amount-of-total-phosphorus-actually-feeds-algae-study-finds|publisher=Lake Scientist|accessdate=June 10, 2012|date=December 10, 2010|quote=[B]ioavailable phosphorus – phosphorus that can be utilized by plants and bacteria – is only a fraction of the total, according to Michael Brett, a UW engineering professor ...}}</ref>

 

 

Οι φωσφορικές αποθέσεις μπορεί να περιέχουν σημαντικές ποσότητες από φυσικά εμφανιζόμενα βαρέα μέταλλα. Οι διαδικασίες εξόρυξης των φωσφορικών πετρωμάτων μπορεί να αφήσουν στοίβες υπολειμμάτων που περιέχουν αυξημένα επίπεδα από [[κάδμιο]], [[μόλυβδος|μόλυβδο]], [[νικέλιο]], [[χαλκός|χαλκό]], [[χρώμιο]] και [[ουράνιο]]. Εκτός και διαχειριστούν με προσοχή, αυτά τα απόβλητα προϊόντα μπορεί να μεταφέρουν βαρέα μέταλλα στα υπόγεια ύδατα ή σε κοντινές εκβολές ποταμού. Η πρόσληψη αυτών των ουσιών από τα φυτά και τη θαλάσσια ζωή μπορεί να οδηγήσει σε συγκέντρωση τοξικών βαρέων μετάλλων στα προϊόντα διατροφής.<ref>{{cite journal|last1 = Gnandil|first1 = K.|last2 = Tchangbedjil|first2 = G.|last3 = Killil|first3 = K.|last4 = Babal|first4 = G.|last5 = Abbel|first5 = E.|title = The Impact of Phosphate Mine Tailings on the Bioaccumulation of Heavy Metals in Marine Fish and Crustaceans from the Coastal Zone of Togo|periodical = Mine Water and the Environment|volume = 25|issue = 1|date = March 2006|pages = 56–62|doi = 10.1007/s10230-006-0108-4}}</ref>