Αρχαία ελληνική θρησκεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

{{Κύριο|Ελληνική μυθολογία|Μυστηριακές λατρείες}}

 

Κατά την αρχαϊκή εποχή ο Όμηρος και ο [[Ησίοδος]] παίζουν το ρόλο τους, με τα δημοφιλή [[έπος|επικά]] τους [[ποίηση|ποιήματα]], στην οριστική συγκρότηση και κάποια τυποποίηση του ελληνικού [[πάνθεο|πανθέου]], παρά τις κατά τόπους διαφοροποιήσεις. Η θρησκευτική λατρεία αποκτά ισχυρό αστικό χαρακτήρα σε αυτήν την εποχή που θεμελιώνονται οι πόλεις-κράτη ως κεντρικοί [[πολιτεία|πολιτειακοί]] σχηματισμοί: σκοπός της λατρείας είναι η εξασφάλιση της εύνοιας των θεών σε ατομικό αλλά -ιδίως- και σε [[κοινότητα|κοινοτικό]] επίπεδο. Καθώς έχει διατηρηθεί η μνήμη της αναπαράστασης φυσικών δυνάμεων ως θεοτήτων, οποιαδήποτε κακοτυχία ή φυσική καταστροφή αποδίδεται στην οργή των θεών. Στους τελευταίους οι Έλληνες προσωποποιούσαν τις κοσμικές δυνάμεις που είναι ισχυρότερες από τον Άνθρωπο και "τη δράση των οποίων αναγνώριζαν στον κόσμο, στην κοινωνική ζωή και στην προσωπική ζωή του ατόμου"<ref>A.J. Festugiere, "Ο Επίκουρος και οι θεοί του", Θύραθεν, 1999, σελ. 24</ref>.