Ξενοφών Άκογλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ξενοφών Άκογλου'''<ref name=":0">{{Cite web|url=http://www.pontos-news.gr/article/5858/xenofon-akogloy-na-min-svisei-i-pontiaki-dialektos|title=Ξενοφών Άκογλου: Να μην σβήσει η Ποντιακή διάλεκτος|last=|first=|date=3 Δεκεμβρίου 2012/ 5 Σεπτεμβρίου 2014|website=pontos-news.gr|publisher=Pontos News|orig-year=3 Δεκεμβρίου 2012|archiveurl=|archivedate=|accessdate=7 Ιουλίου 2016}}</ref><ref name=":1">{{Cite web|url=http://www2.epm.gr:800/maps/?p=8186|title=Άκογλου Ξενοφών 1895-1961|last=|first=|date=|website=epm.gr|publisher=Επιτροπή Ποντιακών Μελετών|accessdate=7 Ιουλίου 2016}}</ref> ή '''Άκογλους'''<ref name=":2">{{Cite journal|url=|title=Εκείνοι που μας φεύγουν|last=|first=|date=1963|journal=Μικρασιατικά Χρονικά|publisher=Τμήμα Μικρασιατικών Μελετών της Ενώσεως Σμυρναίων|accessdate=|doi=|volume=10|pages=499 - 500}}</ref> ([[Σαμψούντα]], [[1895]] – [[Αθήνα]], [[1 Δεκεμβρίου]] [[1961]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] λογοτέχνης, λαογράφος και στρατιωτικός, γνωστός και υπό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ''Ξένος Ξενίτας.''<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />.

Γεννήθηκε το 1895 στην Σαμψούντα του [[Πόντος|Πόντου]] και ήταν γιος του Κοσμά Άκογλου και της Αφροδίτης Γρηγοριάδη. Πέρασε τα πρώτα του παιδικά χρόνια στην γενέτειρα της μητέρας του, [[Κοτύωρα|Ορντού]], όπου και έμαθε τα πρώτα γράμματα. Αργότερα επέστρεψε στη Σαμψούντα όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του αποφοιτώντας από το τοπικό γυμνάσιο. Το 1915 ήρθε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο κατετάγη στα στρατεύματα της [[Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης|κυβέρνησης Εθνικής Αμύνης]] που έδρευε στη [[Θεσσαλονίκη]],<ref name=":2" />, λαμβάνοντας μέρος στη [[μάχη του Σκρα]] όπου τραυματίστηκε.<ref name=":1" />. Μετά τη λήξη του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός ενώ συμμετείχε στη [[Μικρασιατική εκστρατεία]]. Αργότερα μονιμοποιήθηκε στις ένοπλες δυνάμεις από τις οποίες αποστρατεύτηκε το 1935 με το βαθμό του [[Ταγματάρχης|ταγματάρχη]].<ref name=":2" />. Επανήλθε προσωρινά στο στράτευμα κατά τη διάρκεια του [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-1941)|ελληνοϊταλικού πολέμου]].<ref name=":2" />.

Αν και είχε εκδηλώσει από νεαρή ηλικία το ενδιαφέρον του για τη λαογραφία της ιδιαίτερης πατρίδας του, δημοσίευσε τα πρώτα γραπτά του μετά την αποστράτευσή του, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1930. Συγκεκριμένα εξέδωσε το [[1939]] τον πρώτο τόμο του έργου του «''Λαογραφικά Κοτυώρων''» και το επόμενο έτος τα «''Ηθογραφικά διηγήματα''». Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Αλβανίας συνεργάστηκε με το περιοδικό ''[[Νεοελληνικά Γράμματα]]'' ως ανταποκριτής ενώ κατά την περίοδο της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]] ανέλαβε τη διεύθυνση του λαογραφικού περιοδικού ''Χρονικά του Πόντου.''<ref name=":2" />.

Το [[1945]] εξέδωσε το βιβλίο «''Το θαύμα της Αλβανίας απ’ τη σκοπιά της ΙΙΙ Μεραρχίας''», το οποίο βασίστηκε στις ανταποκρίσεις του από το μέτωπο κατά τη διάρκεια του πολέμου και το [[1949]] εκδόθηκε το γραμμένο στην [[Ποντιακή διάλεκτος|ποντιακή διάλεκτο]] ιστορικό δράμα του με τίτλο «''Ο Ακρίτας''».<ref name=":2" />. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με περιοδικά όπως τα ''Μικρασιατικά Χρονικά'', η ''[[Ποντιακή Εστία]]'', το ''[[Αρχείον Πόντου]]'' κλπ καθώς και με την εφημερίδα ''Προσφυγικός Κόσμος''. Απεβίωσε στην Αθήνα την 1η Δεκεμβρίου του 1961. Τρία χρόνια μετά το θάνατό του εκδόθηκε ο δεύτερος τόμος των «''Λαογραφικών Κοτυώρων''»<ref name=":1" />.