Ιωάννα της Λωρραίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Έναρξη μεγάλης τροποποίησης Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 74:
Σύμφωνα με τους αυτόπες μάρτυρες, το δικαστήριο, αδυνατώντας να στοιχειοθετήσει κατηγορίες για αίρεση σε βάρος της Ιωάννας, επιχείρησε να της προσάψει την κατηγορία ότι ντύνονταν κατ΄εξακολούθηση με αντρικά ρούχα γιατί η [[αίρεση]] αποτελούσε αδίκημα τιμωρούμενο με θάνατο μόνο στις περιπτώσεις που τελούνταν κατ΄εξακολούθηση. Όμως η Ιωάννα δεν αρνήθηκε να φορέσει γυναικεία ρούχα όταν της ζητήθηκε να ανακαλέσει. Αυτό προκαλούσε πρόβλημα στους κατήγορούς της. Σύμφωνα με μεταγενέστερες μαρτυρίες είχε αναγκαστεί να φορά αντρικά ρούχα (δηλαδή στρατιωτικά) όσο βρίσκονταν στη φυλακή γιατί της έδιναν τη δυνατότητα να δένει μεταξύ τους το παντελόνι της, τις μπότες της και το πανοφώρι της καθιστώντας έτσι πολύ πιο δύσκολο να επιτύχει μία πιθανή απόπειρα βιασμού εναντίον της.<ref>{{Cite book|title=Jeanne D'Arc: Ses Costumes, Son Armure: Essai de Reconstitution|first=Adrien|last=Harmand|publisher=Librairie Ernest Leroux|isbn=|year=1929|chapter=Les chausses|location=|page=|url=http://lerozier.free.fr/chausses.htm|γλώσσα=Γαλλικά}}</ref> Για την ακρίβεια φοβόταν να εγκαταλείψει έστω και προσωρινά αυτή της την αμφίεση φοβούμενη πως θα κατασχεθεί από το διαστήριο και θα αναγκαστεί να παραμείνει χωρίς προστασία.<ref name=":10" /> Λίγες μέρες μετά από την υπογραφή της ανάκλησης και από την ημέρα που είχε αρχίσει να φορά γυναικεία ρούχα, είπε σε κάποιο μέλος του δικαστηρίου ότι «κάποιος σημαντικός Άγγλος λόρδος μπήκε στο κελί της και επιχείρησε να της επιβληθεί με τη βία».<ref name=":11" /> Τελικά αναγκάστηκε να ξαναφορέσει αντρικά ρούχα, είτε ως προστασία σε κάποια πιθανή κακοποίηση, είτε γιατί, σύμφωνα με κατάθεση του Ζαν Μασιέ, οι δεσμοφύλακες της πήραν το φόρεμα και δεν είχε τι άλλο να φορέσει.<ref name=":10" />
Αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν απόδειξη ότι είχε υποπέσει ξανά στο αδίκημα της αίρεσης να ντύνεται με αντρικά ρούχα αν και αυτό θα το αμφισβητούσε αργότερα ο ιεροεξεταστής που προήδρευσε στη δίκη άφεσης που πραγματοποιήθηκε κάποια στιγμή αργότερα μετά τον πόλεμο. Το μεσαιωνικό καθολικό δόγμα προέβλεπε, σύμφωνα με τη ''Summa Theologica'' του [[Θωμάς Ακινάτης|Θωμά Ακινάτη]], ότι η ενδυμασία με ρούχα του άλλου φύλου έπρεπε να κρίνεται εντός πλαισίου καθώς η ανάγκη θεωρούνταν επαρκής λόγος για κάτι τέτοιο.<ref>{{Cite web|url=http://www.newadvent.org/summa/3169.htm|title=SUMMA THEOLOGIAE: Modesty in the outward apparel (Secunda Secundae Partis, Q. 169)|website=www.newadvent.org|accessdate=2019-03-03}}</ref> Αυτό περιλάμβανε και την χρήση αντρικών ρούχων ως προστασία ενάντια στον βιασμό. Σύμφωνα με το δόγμα ήταν δικαιολογημένη που μεταμφιέστηκε σε αγόρι κατά την διάρκεια των μετακινήσεών της σε εχθρικό έδαφος όπως και όταν φορούσε πανοπλία στη μάχη και στρατιωτικά ρούχα στο στρατόπεδο και αργότερα στη φυλακή. Λέγεται πως όταν δεν απιτούνταν τα στρατιωτικά ρούχα όταν βρίσκονταν σε εκστρατεία, εκείνη φορούσε φόρεμα.<ref name=":12" /> Αργότερα ιερείς που κατέθεσαν στην δίκη άφεσής της επιβεβαίωσαν πως φορούσε αντρικά ρούχα στη φυλακή για να αποφύγει την κακοποίηση και τον βιασμό.<ref name=":10" /> Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δόγμα ήταν δικαιολογημένη που μεταμφιέστηκε σε αγόρι κατά την διάρκεια των μετακινήσεών της σε εχθρικό έδαφος όπως και όταν φορούσε πανοπλία στη μάχη και στρατιωτικά ρούχα στο στρατόπεδο και αργότερα στη φυλακή. Λέγεται πως όταν δεν απιτούνταν τα στρατιωτικά ρούχα όταν βρίσκονταν σε εκστρατεία, εκείνη φορούσε φόρεμα.<ref name=":12" />
Αργότερα ιερείς που κατέθεσαν στην δίκη άφεσής της επιβεβαίωσαν πως φορούσε αντρικά ρούχα στη φυλακή για να αποφύγει την κακοποίηση και τον βιασμό.<ref name=":10" /> Η Ιωάννα σχετικά με το ζήτημα του ντυσίματος με αντρικά ρούχα παρέπεμψε το δικαστήριο στην εκκλησιαστική έρευνα του [[Πουατιέ]] που είχε γίνει το 1429. Αν και τα πρακτικά της έρευνας στο Πουατιέ δεν έχουν διασωθεί, διαφάινεται πως ο κλήρος εκεί είχε εγκρίνει το θέμα. Επίσης διατηρούσε τα μαλλιά της κοντά όσο βρίσκονταν σε εκστρατεία και στην φυλακή. Ο θεολόγος Ζαν Γκαρσόν υποστήριξε την επιλογή της αυτή για πρακτικούς λογους, όπως και ο ιεροεξεταστής Μπρεάλ αργότερα κατά την δίκη άφεσής της.<ref name=":12" />
'Οπως και να 'χει όμως η Ιωάννα το 1431 καταδικάστηκε και της επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου. Η δίκη χαρακτηρίσθηκε τόσο άδικη που τα πρακτικά της χρησιμοποιήθηκαν κατά τον 20ο αιώνα ως αποδεικτικό στοιχείο για την αγιοποίησή της.<ref name=":6" />
Κατηγορήθηκε για «κοντή κόμη», επειδή «ντυνόταν με ανδρικά ρούχα», για «μαγεία» και ως αιρετική επειδή «ισχυριζόταν ότι ήταν απευθείας υπόλογη στον Θεό». Τελικά καταδικάστηκε να [[εκτέλεση στην πυρά|καεί ζωντανή]] (''auto da fe''), όχι ως αιρετική, αλλά με την κατηγορία ότι φορούσε αντρικά ρούχα.<ref name=":1">{{Cite book|title=Joan of Arc : reality and myth|first=Arend|last=Berents, Dirk|first2=Marina|last2=Warner|publisher=Veloren|isbn=9065504125|year=1994|date=1994|location=Hilversum|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/31504784|id=31504784}}</ref><ref name=":0">{{Cite book|title=Who cooked the Last Supper? : the women's history of the world|first=Rosalind|last=Miles|publisher=Three Rivers Press|isbn=0609806955|year=|date=2001|edition=1st Three Rivers Press ed|location=New York|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/44701949|id=44701949}}</ref> Την ώρα που καιγόταν ζήτησε να σηκώσουν τον σταυρό για να μπορεί να τον δει μέσα από τις φλόγες. Κατά την εκτέλεσή της μόνο ένας Άγγλος στρατιώτης τόλμησε να φωνάξει «Είμαστε χαμένοι, κάψαμε μια αγία». Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, όταν η Γαλλία είχε πια κερδίσει τον πόλεμο και αναγνώρισε τη συμβολή της Ζαν ντ' Αρκ στους νικηφόρους αγώνες, ένα νέο [[εκκλησιαστικό δικαστήριο]] αποκατέστησε την τιμή της Παρθένας της Ορλεάνης, η οποία στις [[16 Μαΐου]] [[1920]] ανακηρύχθηκε αγία από την [[Καθολική Εκκλησία]], ενώ ανακηρύχθηκε Αγία και προστάτιδα της Γαλλίας.
| |||