Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ανατολικό σύνορο της Σερβίας συντάχθηκε από τη σύνοδο κορυφής της Παταρίκα, στα παλιά σύνορα, και ακολούθησε την καμπή μεταξύ των [[Αξιός|Βαρδάρη]] και [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]] ποτάμια στην ελληνική-βουλγαρική όριο, εκτός από ότι η άνω κοιλάδα του [[Στρούμιτσα]] παρέμεινε στην κατοχή της Βουλγαρίας. Το έδαφος που κερδήθηκε συγχωνεύθηκε με τον κεντρικό Βαρδάρη, συμπεριλαμβανομένης της [[Οχρίδα (πόλη)|Οχρίδας]], [[Στιπ]], [[Κότσανη]] και [[Μπίτολα]] στη σημερινή [[Βόρεια Μακεδονία]]. Με τη διάταξη αυτή, η Σερβία αύξησε την επικράτειά της από 48.300 σε 87,780 km2 και ο πληθυσμός αυξήθηκε περισσότερο από 1,5 εκατ. κατοίκους. <ref>Anderson and Hershey, p. 439</ref>

 

Η συνοριακή γραμμή που χωρίζει την Ελλάδα από τη Βουλγαρία συντάχθηκε από την κορυφή του [[Μπέλες]] στο στόμα του [[Νέστος| Νέστου]], σχετικά με το [[Αιγαίο]]. Αυτή η σημαντική εδαφική παραχώρηση, στην οποία η Βουλγαρία προσβλήθηκε σημαντικά, σε συμμόρφωση με τις οδηγίες που έλαβε στις σημειώσεις τις οποίες η [[Ρωσική Αυτοκρατορία]] και [[Αυστροουγγαρία]] παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, αύξησε την περιοχή της Ελλάδας από 64.790 σε 108.610 km2 και ο πληθυσμός της έγινε από 2.660.000 σε 4.363.000. <ref>Anderson and Hershey, pp. 439-440</ref>