Νικόλαος Πλαστήρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την [[Μικρασιατική καταστροφή]] και την [[Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922|Eπανάσταση της 11ης Σεπτεμβρίου]] των στρατιωτικών δυνάμεων στη [[Χίος|Χίο]] και τη [[Λέσβος|Λέσβο]], το [[1922]], ανέλαβε την αρχηγία της επαναστατικής επιτροπής (από όπου απέκτησε και το προσωνύμιο 'Αρχηγός'). Τον Σεπτέμβριο του [[1922]] μετέβη στην [[Αθήνα]] όπου ανέτρεψε την κυβέρνηση και υποχρέωσε τον βασιλιά [[Κωνσταντίνος Α' της Ελλάδας|Κωνσταντίνο Α']] σε παραίτηση υπέρ του γιου του [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεωργίου Β']] και σχημάτισε επαναστατική κυβέρνηση χωρίς όμως να συμμετάσχει σ'αυτήν. Με την φροντίδα του περιθάλπηκαν και στεγάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], και με νομοθετικό διάταγμα ([[14 Φεβρουαρίου]] [[1923]]), έδωσε λύση στο αγροτικό ζήτημα, διανέμοντας το μεγαλύτερο μέρος των τσιφλικιών, στους ακτήμονες. Χάρη σ'αυτόν και τον [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατηγός)|Θεόδωρο Πάγκαλο]] αναδιοργανώθηκε ο στρατός και ανασυντάχθηκε η στρατιά του [[Έβρος (Θράκη)|Έβρου]], δίνοντας ένα βοήθημα στον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], κατά τις διαπραγματεύσεις για την [[Συνθήκη της Λωζάνης]], περιορίζοντας τις απαιτήσεις του [[Μουσταφά Κεμάλ|Κεμάλ]]. Επίσης υποστήριξε και ανέλαβε την ευθύνη για την "εκτέλεση των έξι" κατευνάζοντας τον λαό που ζητούσε την τιμωρία των υπεύθυνων για την Μικρασιατική καταστροφή.