Ιωάννα της Λωρραίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όμως αυτή η στρατηγική ήταν δίκοπο μαχαίρι. Αν οι Γάλλοι δεν κατάφερναν να βεβαιώσουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η Ιωάννα ήταν όντως όργανο του Θεού όπως ισχυρίζονταν και όχι αιρετική ή μάγισσα τότε οι Άγγλοι θα μπορούσαν να ισχυρισθούν ότι η διεκδίκηση του γαλλικού θρόνου από τον Κάρολο ήταν ωθούμενη από τον διάβολο. Έτσι, για παν ενδεχόμενο, ο Κάρολος διέταξε να περάσει η Ιωάννα θεολογική εξέταση στο [[Πουατιέ]] και να ελεγχθεί το παρελθόν της. Η πεθερά του Κάρολου, [[Γιολάνδη της Αραγωνίας]], διαβεβαίωσε για την παρθενία της Ιωάννας. Τον Απρίλιο του 1429 η επίσημη απόφαση ήταν ότι επρόκειτο για μία κοπέλα «με άμεμπτο βίο, καλή Χριστιανή που διάγεται από τις αρετές της ταπεινότητας, ειλικρίνιας και απλότητας».<ref name=":3" /> Αν και οι θεολόγοι απέφυγαν να βεβαιώσουν σχετικά με την θεϊκή προέλευση των οραμάτων της Ιωάννας και αρκέστηκαν στο να διατυπώσουν απλά μια «θετική πρώτη εντύπωση», αυτό ήταν αρκετό για να πεισθεί ο Κάρολος. Όμως οι θεολόγοι επέμεναν να περάσει η Ιωάννα από δοκιμασία και πρότειναν στον Κάρολο να της ζητήσει να κάνει πραγματικότητα το όραμα που είχε δεχτεί στα 13 της και να άρει μόνη της την πολιορκία στην Ορλεάνη όπως είχε προβλέψει.<ref name=":3" />Έτσι η Ιωάννα πήρε την άδεια να συμμετέχει σε μία ενισχυτική αποστολή προς την Ορλεάνη (μία από τις λίγες πόλεις που είχαν μείνει πιστές στον διάδοχο, την οποία πολιορκούσαν οι Άγγλοι) που διοργάνωνε η πεθερά του Κάρολου, η [[Γιολάνδη της Αραγωνίας]]. Για την προστασία της στο ταξίδι το παλάτι δώρισε στην Ιωάννα πανοπλία, άλογο, λάβαρο και άλλα αντικείμενα που μετέφερε η συνοδεία της.

Όταν τον Μάιο έληξε η ανακωχή με τους Άγγλους η Ιωάννα πήγε στην Κομπιέν που βρισκόταν υπό πολιορκία για να βοηθήσει. Στις 23 Μαΐου 1430 πιάστηκε αιχμάλωτη από [[Βουργουνδοί|Βουργουνδούς]] μετά από ενέδρα ενώ βρισκόταν σε μία αποστολή κατάληψης του αγγλικού στρατοπέδου στο Μαρνί βόρεια της Κομπιέν. Μετά από αιφνιδιαστική επίθεση ενισχυτικού σώματος Βουργουνδών 6.000 αντρών οι Γάλλοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν<ref name=":9">{{Cite journal|url=|title=A Friend to Compiegne|last=Geiger|first=Barbara|date=Απρίλιος 2008|journal=Calliope Magazine|accessdate=|doi=|issue=8|volume=18|pages=32-34}}</ref> αλλά η Ιωάννα παρέμεινε με την οπισθοφυλακή. Ένας Βουργουνδός τοξότης την έριξε από το άλογό της και την αιχμαλώτισε.<ref name=":5" /> Οι Βουργουνδοί τη φυλάκισαν στο κάστρο Μπορεβουάρ<ref name=":9" /> υπό την επίβλεψη της [[Ιωάννα του Λουκεμβρούργου|Ιωάννας του Λουκεμβρούργου]], που ήταν θεία του Κόμη του Λουξεμβούργου, η οποία προσπάθησε όσο μπορούσε να βελτιώσει τις συνθήκες κράτησής της Ιωάννας.Ανεξάρτητα από όπουαυτό όμως η Ιωάννα έκανε πολλαπλές προσπάθειες απόδρασης (μία από τις οποίες περιλάμβανε άλμα από πυργίσκο που βρίσκονταν 21 μέτρα ψηλά) με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο Αράς.<ref name=":8" /> ΟιΠαρά τις αντιρρήσεις της [[Ιωάννα του Λουξεμβούργου|Ιωάννας του Λουξεμβούργου]], οι Βουργουνδοί τελικά δέχτηκαν να την παραδώσουν στους Άγγλους αφού έλαβαν αμοιβή 10.000 λιβρών.<ref name=":8" />

Στη [[Ρουέν]] η Ιωάννα δικάστηκε από εκκλησιαστικό δικαστήριο με πολιτικά κίνητρα καθώς αποτελούνταν από Βουργουνδούς και αγγλόφιλους κληρικούς καυπου βρίσκονταν υπό την επίβλεψη Άγγλων διοικητών όπως ο [[Ιωάννης του Λάνκαστερ|Δούκας του Μπέντφορντ]] και ο Κόμης του Γουόργουικ.<ref name=":2" /> Αν και η σύζυγος του Δούκα του Μπεντφορντ, [[Άννα της Βουργουνδίας|Άννα της Βουργουνδίας,]] προσπάθησε να βοηθήσει την Ιωάννα διαβεβαιώνοντας για την παρθενία της, ήταν ξεκάθαρο πως η δίκη αποσκοπούσε στο να βγάλει εκτός μάχης την Ιωάννα προκαλώντας τον μεγαλύτερο δυνατό εξευτελισμό στους Γάλλους<ref name=":6" />. Η διαδικασίαΗδιαδικασία έπασχε σε πολλά σημεία, κάτι που αργότερα θα προκαλούσε την κριτική του ιεροεξεταστή που χρόνια αργότερα ερεύνησε την υπόθεση.<ref name=":2" /> Σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό νόμο ο επίσκοπος Κοσόν, που είχε ορισθεί να προεδρεύσει στη δίκη από τους Άγγλους, δεν είχε τέτοια δικαιοδοσία.<ref name=":8" /> Επίσης η έλλειψη επαρκών στοιχείων παραβίαζε τους ιεροεξεταστικούς κανόνες.<ref>{{Cite book|title=Inquisition|first=Edward|last=Peters|publisher=University of California Press|isbn=0520066308|year=1989|date=|location=Berkeley|page=69|url=https://www.worldcat.org/oclc/18683092|id=18683092}}</ref> Ο ιερατικός γραμματέας Νίκολας Μπέιλι που είχε ορισθεί να συγκεντρώσει μαρτυρίες σε βάρος της Ιωάννας δεν κατάφερε να βρει επαρκή στοιχεία.<ref name=":10">{{Cite web|url=http://www.stjoan-center.com/Trials/null03.html|title=St. Joan of Arc's Trial of Nullification|website=www.stjoan-center.com|accessdate=2019-03-03}}</ref> Όλα αυτά συνεπάγονταν ότι δεν μπορούσε να στοιχειοθετηθεί λόγος ύπαρξης της δίκης αυτής, η έναρξη της οποίας έτσι κι αλλιώς παραβίαζε τον εκκλησιαστικό νόμο γιατί στερούσε το δικαίωμα από την Ιωάννα να παραστεί συνήγορός της. Επίσης, το εξολοκλήρου αποτελούμενο από αγγλόφιλους ιερείς δικαστήριο παραβίαζε τις προϋποθέσεις για τις δίκες αιρέσεων που απαιτούσε την σύγκλιση αμερόληπτου ή εξίσου εκπροσωπούμενου δικαστηρίου.

Η Ιωάννα της Λωρραίνης ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό και ανελίχθηκε όταν ήταν μία έφηβη και μάλιστα αναλφάβητη χωρική. Οι βασιλιάδες της Γαλλίας και της Αγγλίας είχαν δικαιολογήσει τις μακροχρόνιες εχθροπραξίες με ανταγωνιστικές ερμηνείες του κληρονομικού δικαίου καθώς η μεταξύ τους σύγκρουση αφορούσε μία νομική διαμάχη ανάμεσα σε δύο συγγενείς βασιλικές οικογένειες. Η Ιωάννα όμως έδωσε μία θρησκευτική διάσταση στο θέμα και «μετέτρεψε μία άχαρη δυναστική διαμάχη που, πέρα από τα βάσανα που προκαλούσε στον απλό λαό, τον άφηνε ασυγκίνητο σε έναν παθιασμένο και ενθουσιώδη πόλεμο εθνικής απελευθέρωσης».<ref name=":13">{{Cite web|url=http://www.stjoan-center.com/military/stephenr.html|title=Joan of Arc - A Military Appreciation|last=Richey|first=Stephen W.|ημερομηνία=2000|website=www.stjoan-center.com|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2019-03-07}}</ref> Ο ιστορικός Ρίτσεϊ περιγράφει τον βαθμό ενδιαφέροντος που εκείνη προκάλεσε με το πέρασμα του χρόνου:<blockquote>«Οι άνθρωποι κατά τους πέντε αιώνες μετά τον θάνατό της είδαν διάφορα πράγματα σε εκείνη: μία δαιμονισμένη φανατική, μία πνευματική μύστρια, ένα αφελές και υποχρησιμοποιημένο εργαλείο των ισχυρών, δημιουργό και μοντέλο του σύγχρονου λαϊκού εθνικισμού, μία λατρεμένη ηρωίδα, μία αγία. Εκείνη, ακόμα και υπό την απειλή βασανιστηρίων και αντιμέτωπη με θάνατο δια της πυράς, επέμενε ότι την καθοδηγούσαν θεϊκές φωνές. Ανεξάρτητα όμως από το αν υπήρχαν φωνές ή όχι, τα επιτεύγματά της κάνουν όποιον γνωρίζει την ιστορία της να την θαυμάζει».<ref name=":13" /></blockquote>