Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 116:
Οι βασιλείς της Πορτογαλίας και της Αραγωνίας εκφώνησαν παρουσία του Ιωάννη της Βαλένθια τα αιτήματα του Αλφόνσου δε λα Σέδρα (8 Αυγούστου 1304) που τον υποστήριζε ο Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας. Ο Αλφόνσος παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα του στον θρόνο της Καστίλης, σε αντάλλαγμα του παραχωρήθηκε μια μεγάλη σειρά από πόλεις και κάστρα. Ο Φερδινάνδος Δ΄ δήλωσε επίσης ότι το ετήσιο εισόδημα του ξαδέλφου του θα έπρεπε να είναι 400.000 μαραβέδια, σε περίπτωση που δεν έφτανε από τις πόλεις που πήρε θα του παραχωρούσε και άλλες μέχρι να φτάσει το εισόδημα το συγκεκριμένο ποσό.
Ο Αλφόνσο δε λα Σέδρα εκτός από την παραίτηση από όλα τα δικαιώματα του στον θρόνο δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους βασιλικούς τίτλους, την βασιλική σφραγίδα και έπρεπε να επιστρέψει στον βασιλιά μια σειρά από πόλεις όπως η Αλμαθάν, η Σόρια, η [[Αλκαλά ντε Ενάρες]] και η Αλμενάρα. Ο Αλφόνσος ωστόσο παραβίασε γρήγορα την ''"Συνθήκη του Τορρέλλας"'' και χρησιμοποίησε τα βασιλικά σύμβολα σε αντίθεση με αυτά που υπέγραψε. Τα δικαιώματα στον θρόνο του Αλφόνσο δε λα Σέδρα επανήλθαν ξανά με τον γιο και διάδοχο του Φερδινάνδου Α΄ Αλφόνσο ΙΑ΄ αλλά τελικά ο Αλφόνσος δε λα Σέδρα αναγκάστηκε να δώσει όρκο υποτέλειας στον βασιλιά.<ref>Martínez 2000, σσ. 227–228.</ref>
 
Ο Φερδινάνδος Δ΄ ζήτησε από όλους τους ευγενείς και τα στρατιωτικά τάγματα, τους [[Ναΐτες Ιππότες]] και τους [[Ιωαννίτες Ιππότες]] να τηρήσουν κατά γράμμα τους όρους της ''"Συνθήκης της Τορρέλλας"''. Τον χειμώνα του 1305 πήγε στην Γκουανταλαχάρα και συνάντησε τον ξάδελφο του Φερδινάνδο ντε λα Σέδρα μικρότερο αδελφό του Αλφόνσου δε λα Σέδρα που του έδωσε όρκο υποτέλειας και του δήλωσε ότι θα παραμείνει πιστός στις υπογραφές και τα δώρα που πήρε. Τον Ιανουάριο του 1305 ο νεαρός βασιλιάς ενώ βρισκόταν ακόμα στην Γκουανταλαχάρα ζήτησαν από τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο να παραδώσει στην ανιψιά του Μαρία Α΄ Ντιάζ ντι Χάρο την ηγεμονία της Μπισκάγια αλλά εκείνπς το αρνήθηκε.
 
===Η Συνθήκη του Έλτσε===
 
Το πρόβλημα της διανομής της Μούρθιας αποφάσισε να το συζητήσει με τον βασιλιά της Αραγωνίας σε συνάντηση στο μοναστήρι της Σάντα Μαρία ντε Χουέρτα που βρισκόταν στην επαρχία της Σόρια. Η συνάντηση έγινε παρουσία των μεγαλύτερων ευγενών του βασιλείου της Καστίλης, ανάμεσα τους η αδελφή του βασιλιά Γιολάντα και ο σύζυγος της διάδοχος του Πορτογαλικού θρόνου Αλφόνσος. Η Γιολάντα παραχώρησε την Έλντα και την Νοβέλντα και δέχτηκε σαν αντάλλαγμα από τον Φερδινάνδο Δ΄ την Αρόγιο ντελ Πουέρο και την Μεδεγίν. Ο Ιωάννης Εμμανουήλ παρέδωσε την [[Έλτσε]] και πήρε σαν αντάλλαγμα την διοίκηση της Αλανσόν (25 Μαρτίου 1305). Ο Ιάκωβος Β΄ αρνήθηκε παρά την επιμονή του Φερδινάνδου Δ΄ να δώσει την ηγεμονία του Αλμπαρρακίν στον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα, δυσπιστούσε πολύ μαζί του λόγω των καλών σχέσεων που είχε με τον Ιωάννη της Βαλένθιας. Οι δυο βασιλείς συμφώνησαν ωστόσο να δώσουν εξουσίες στον Καγκελάριο Ντιέγκο Γκαρσία ντι Τολέδο και στον Αραγωνέζο βασιλικό σύμβουλο Γκονζάλο Γκαρσία για να κυβερνηθεί σωστά η Μούρθια σύμφωνα με τους όρους της ''"Συνθήκης της Τορρέλλας"''.
 
Οι δυο μονάρχες υπέγραψαν την ''"Συνθήκη του Έλτσε"'' (19 Μαίου 1305) που καθόριζε τα τελικά σύνορα ανάμεσα στην Αραγωνία και την Καστίλη και την διανομή της Μούρθιας κατά μήκος ξανά του ποταμού Σεγούρα. Οι αλλαγές ήταν μικρές, η πόλη της Καρταχένα που βρισκόταν στην νότια πλευρά του ποταμού πέρασε στο Βασίλειο της Καστίλης και της Λεόν. Η διοίκηση της Καρταχένα μεταβιβάστηκε από τον Φερδινάνδο Δ΄ στον Ιωάννη Εμμανουήλ που διοικούσε και την Αλαρσόν υπό την ψηλή κυριαρχία της Καστίλης. Η διανομή του βασιλείου της Μούρθιας είχε περισσότερο σχέση με γεωγραφικούς παρά με τους ιστορικούς δεσμούς της περιοχής, το βόρειο τμήμα του πέρασε βασικά στην Αραγωνία και το νότιο στην Καστίλη.
 
===Εμφύλιος για την Μπισκάγια===
 
Ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο κλήθηκε στα ''"Κορτές της Μεδίνα δελ Κάνπο"'' να απαντήσει στα αιτήματα της Μαρίας Ντιάζ ντε Χάρο για τα δικαιώματα της ίδιας και του συζύγου της Ιωάννη στην Μπισκάγια (1305) αλλά δεν εμφανίστηκε, τους αγνόησε πολλές φορές. Ο Ιωάννης διαμαρτυρήθηκε έντονα στον Φερδινάνδο και απείλησε να παρουσιάσει αποδείξεις ότι ο πατέρας του βασιλιά Σάντσο Δ΄ κατείχε την περιοχή παράνομα. Την ίδια στιγμή έφτασε στα Κορτές ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο με μια συνοδεία από 300 ιππότες, αρνήθηκε κάθε πρόταση και δήλωσε ότι ο Ιωάννης είχε δεσμευτεί με όρκο ότι έχει παραιτηθεί από την Μπισκάγια (1300). Ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο εγκατέλειψε αμέσως τα Κορτές και επέστρεψε στην Μπισκάγια, οι εργασίες ολοκληρώθηκαν στα μέσα του Ιουνίου 1305. Στα μέσα της χρονιάς ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο δήλωσε ότι θα παρουσιάσει τον όρκο παραίτησης που είχε κάνει ο Ιωάννης (1300) παρουσία του πάπα. Ο βασιλιάς πρότεινε στην Μαρία Α΄ Ντιάζ ντι Χάρο μια συμβιβαστική λύση, να της δώσει μερικές πόλεις της Μπισκάγια αλλά εκείνη το αρνήθηκε με συμβουλή του Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα παρά την αντίθετη γνώμη του συζύγου της Ιωάννη. Ο Ιωάννης της Βαλένθιας έκλεισε διετή ανακωχή με τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο με ελπίδες να διακόψει το διάστημα αυτό την συμμαχία του με τον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα. Τα Χριστούγεννα του 1305 ο βασιλιάς είχε άλλη μια συνάντηση με τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο πάλι με την συνοδεία του Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα, αρνήθηκε για άλλη μια φορά να δώσει στον Ιωάννη την Μπισκάγια.
 
Ο Λόπεζ Ντιάζ ντι Χάρο γιος και διάδοχος του Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο που δεν είχε καλές σχέσεις με τον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα και είχε οριστεί βασιλικός μαγιοδρόμος προσπάθησε να πείσει τον πατέρα του να δεχτεί τις προτάσεις του Φερδινάνδου Δ΄. Ο άρχοντας της Μπισκάγια είχε αμέσως μετά νέα συνάντηση με τον βασιλιά ξανά με την συνοδεία του Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα κάτι που προκάλεσε την οργή του Φερδινάνδου. Ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο προσπάθησε να συμφιλιώσει τον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα με τον βασιλιά αλλά ο Φερδινάνδος ήταν αμετακίνητος επειδή παραβίασε τους όρκους του. Ο Φερδινάνδος Δ΄ προσπάθησε τότε να συμμαχήσει με την Γαλλία, έστειλε απεσταλμένους για να προτείνει γαμήλια συμμαχία με νύφη την μεγαλύτερη αδελφή του [[Ισαβέλλα της Καστίλης (1283-1328)|Ισαβέλλα]].
Ο Ιωάννης έπεισε τον Απρίλιο του 1306 τον βασιλιά να κηρύξει τον πόλεμο στον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα με το πρόσχημα ότι καταπάτησε τους όρκους του παρά την αντίδραση της βασιλομήτωρος, ήταν πεπεισμένος ότι και ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο θα πολεμήσει στο πλευρό του. Ο Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα μετά από σύντομη πολιορκία του βασιλικού στρατού δραπέτευσε αφήνοντας μόνους τους τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο, πήγε να κυρήξει ξεχωριστά τον πόλεμο στον βασιλιά στα δικά του εδάφη.
 
===Οι προτάσεις του βασιλιά===
 
Ο Φερδινάνδος Δ΄ ύστερα από πίεση του στρατού του ζήτησε από τον Ιωάννη να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις για να κλείσει ειρήνη με τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο αφού ούτε οι δικοί του οπαδοί ήθελαν τον πόλεμο. Ο πόλεμος συνεχίστηκε ωστόσο παρά το ότι ο Ιωάννης δήλωσε ότι θα δεχόταν θετικά οποιαδήποτε πρόταση. Ο Φερδινάνδος Δ΄ με συμβουλή της μητέρας του ζήτησε από τον Αλόνσο Πέρες ντε Γκουζμάν να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους επαναστάτες μεγιστάνες και την συνάντηση τους. Στην συνάντηση ο βασιλιάς τους δήλωσε τις προθέσεις του να τους δώσει πολλά δώρα, σε αντάλλαγμα να του δώσουν όρκο υποταγής. Ο Ιωάννης αρνήθηκε και επέμενε ότι ήθελε την ηγεμονία της Μπισκάγια χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του, ο Φερδινάνδος του πρότεινε να πάρει από τον αδελφό του Φίλιππο το μερίδιο του στην [[Γαλικία]] και να του το δώσει.
Ο Φερδινάνδος Δ΄ που επιθυμούσε να έχει καλές σχέσεις με τον Ιωάννη έστειλε τον Αλόνσο Πέρεζ ντε Γκουζμάν και τον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα να συνομιλήσουν με τον Ντιέγκο Λόπεζ ντι Χάρο που εξακολουθούσε να αρνείται επίμονα να παραχωρήσει την Μπισκάγια στον Ιωάννη και την σύζυγο του Μαρία Α΄ Ντιάζ ντι Χάρο. Ο Ιωάννης ζήτησε από τον Ιωάννη Εμμανουήλ της Βιγιένα να τον υποστηρίξει ενώ ο βασιλιάς και η μητέρα του ζητούσαν από τον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα να πείσει τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο να επιστρέψει την Μπισκάγια.
 
Ο βασιλιάς συναντήθηκε ξανά με τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο στο [[Μπούργος]], του πρότεινε να κρατήσει την Μπισκάγια όσο ζούνε, στην συνέχεια να μεταβιβαστεί στην ανιψιά του Μαρία Α΄ Ντιάζ ντε Χάρο με εξαίρεση την Ορντούνα και την Βαλμασεντα που θα περάσουν στον γιο του. Ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο αρνήθηκε ξανά και ο Φερδινάνδος προσπάθησε με κάθε τρόπο να κόψει τους δεσμούς του με τον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα, ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο πήγε στο πάπα. Στις αρχές του 1307 ενώ ο βασιλιάς, η μητέρα του και ο Ιωάννης βρισκόντουσαν στην Βαγιαδολίδ έμαθαν ότι ο [[Πάπας Κλήμης Ε΄]] αναγνώρισε τον όρκο που είχε πάρει ο Ιωάννης (1300) σχετικά με την παραίτηση του από την Μπισκάγια. Ο Ιωάννης της Βαλένθια έκανε έφεση για να ακυρωθεί η απόφαση του πάπα που κατοχύρωνε την Μπισκάγια στον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο. Ο Φερδινάνδος Δ΄ επανέλαβε στον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο την πρόταση που του είχε κάνει την προηγούμενη χρονιά βελτιωμένη, ο γιος του θα κληρονομούσε επιπλέον την Μιράντα και την Βιγιάλμπα ντε Λόζα αλλά ο ηγεμόνας της Μπισκάγια αρνήθηκε ξανά.
 
===Επίλυση της διαδοχής της Μπισκάγια===
 
Στα ''"Κορτές της Βαγιαδολίδ"'' (1307) η Μαρία της Μολίνας έδειξε αποφασισμένη να λύσει οριστικά το πρόβλημα της Μπισκάγια, μίλησε με την ετεροθαλή αδελφή της Ζουάνα Αλφόνσο ντε Μολίνα που ήταν μητέρα της Μαρίας Α΄ Ντιάζ ντε Χάρο, έπεισε την κόρη της να δεχτεί την πρόταση του Φερδινάνδου Δ΄ (1307). Μετά την αποδοχή της Μαρίας η πρόταση έγινε δεκτή και από τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο και από τον Λόπε Ντιάζ ντε Χάρο σύμφωνα με τους όρους που είχαν τεθεί τον Σεπτέμβριο του 1306 και τον Φεβρουάριο του 1307. Μετά την ολοκλήρωση της συνθήκης για την διαδοχή της Μπισκάγια ο Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα δέχτηκε την περιφρόνηση του βασιλιά και της μητέρας του και απομακρύνθηκε από τα Κορτές. Ο Φερδινάνδος Δ΄ τοποθέτησε μαγιόδρομο τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο, αυτό ενόχλησε τον Ιωάννη και έφυγε από την αυλή κάτι που εξόργισε τον βασιλιά επειδή του είχε προσφέρει μεγάλη βοήθεια στην διαδοχή της Μπισκάγια. Ακολούθησε σύντομα συνάντηση ανάμεσα στον Ιωάννη, την σύζυγο του Μαρία Α΄ Ντιάζ ντε Χάρο, τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο και τον γιο του Λόπε Ντιάζ ντε Χάρο. Η συμφωνία του ήταν να δίνουν οι ευγενείς τις Μπισκάγια όρκο υποτέλειας στην Μαρία σαν μελλοντική τους Κυρία, οι πόλεις που θα κληρονομούσε ο Λόπε Ντιάζ ντε Χάρο θα έδιναν παρόμοια υποτέλεια στον ίδιο.
 
==Παραπομπές==