Ιωάννα της Φλάνδρας, δούκισσα της Βρετάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Μεσαιωνική Γαλλία (με το HotCat) |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{σε χρήση|ώρα=09:09, 9 Μαρτίου 2019 (UTC)}}
{{πληροφορίες προσώπου
}}Η '''Ιωάννα της Φλάνδρας''' (~[[1295]] – Σεπτέμβριος [[1374]]) ήταν δούκισσα της [[Βρετάνη|Βρετάνης]] από τον γάμο της με τον [[Ιωάννης του Μονφόρ|Ιωάννη του Μονφόρ]]. Αγωνίστηκε για τα κληρονομικά δικαιώματα του γιου της και του συζύγου της στο δουκάτο της Βρετάνης πολεμώντας ενεργά στο πεδίο της μάχης, επιδεικνύοντας σημαντικές ικανότητες ως στρατιωτική ηγέτιδα, ενάντια στις διεκδικήσεις της [[Ζαν ντε Παντιέβρ|Ιωάννας του Παντιέβρ]] στην διαμάχη που έμεινε γνωστή ως «Πόλεμος των Δύο Ιωάννων» που αποτέλεσε μέρος του [[Εκατονταετής Πόλεμος|Εκατονταετούς Πολέμου]].<ref name=":0">{{Cite web|url=https://www.historyofroyalwomen.com/the-royal-women/fiery-joanna-of-flanders/|title=Fiery Joanna of Flanders|last=Moniek|ημερομηνία=2015-10-09|website=History of Royal Women|language=en-US|accessdate=2019-03-09}}</ref><ref name=":3">{{Cite web|url=https://militaryhistorynow.com/2013/05/15/women-warriors-meet-seven-of-historys-most-amazing-female-commanders/|title=Women Warriors - Meet Seven of History’s Most Amazing Female Commanders|last=Editor|ημερομηνία=2013-05-15|website=MilitaryHistoryNow.com|language=en-US|accessdate=2019-03-09}}</ref>
Λόγω του δυναμισμού της απέκτησε το προσωνύμιο «Ιωάννα η Φλόγα» ή «Φλογερή Ιωάννα» ενώ ο φιλόσοφος [[Ντέιβιντ Χιουμ]] την αποκάλεσε «πιο εκπληκτική γυναίκα της εποχής της».<ref name=":1">{{Cite book|title=Women of Medieval France|first=Pierce|last=Butler|publisher=CreateSpace Independent Publishing Platform|isbn=9781505560190|date=2015-10-14|url=https://books.google.gr/books/about/Women_of_Medieval_France.html?id=qtygjgEACAAJ&redir_esc=y}}</ref>
Γραμμή 18:
Αυτή η κατάσταση προκάλεσε μία διαμάχη διαδοχής για το δουκάτο της Βρετάνης ανάμεσα στη Ιωάννα του Παντιέβρ και τον Ιωάννη του Μονφόρ καθώς ο τελευταίος διεκδικούσε τον τίτλο ως αρσενικός συγγενής αλλά η Ιωάννα του Παντιέβρ, σύμφωνα με τον [[Σαλικός νόμος|Σαλικό Νόμο]], διεκδικούσε τον τίτλο ως εκπρόσωπος του γηραιότερου αρσενικού απογόνου, δηλαδή του πατέρα της, Γκι του Παντιέβρ, που ήταν δευτερότοκος γιος, ενώ ο Ιωάννης του Μονφόρ ήταν τέταρτος στη διαδοχή.<ref name=":0" />
Ο Ιωάννης του Μονφόρ πήγε στο Παρίσι για να ζητήσει από τον βασιλιά της Γαλλίας, [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο ΣΤ΄]], να επιλύσει τη διαμάχη, αλλά εκείνος τον φυλάκισε και όρισε δούκισσα της Βρετάνης τη Ζαν ντε Παντιέβρ, που ήταν παντρεμένη με τον ανιψιό του, [[Κάρολος, δούκας της Βρετάνης|Κάρολο των Μπλουά]].<ref name=":0" /><ref name=":3" />
=== Ο Πόλεμος των Δύο Ιωάννων ===
Γραμμή 28:
Όπως περίμενε η Ιωάννα, ο Κάρολος των Μπλουά έφτασε στη Χενμπόν το 1342 και ξεκίνησε την πολιορκία, κατά την διάρκεια της οποίας η Ιωάννα συμμετείχε ενεργά στη μάχη φορώντας πανοπλία και παίρνοντας τα όπλα ενώ παρότρυνε τις γυναίκες της πόλης «να σκίσουν τις φούστες τους και να πάρουν την ασφάλειά τους στα χέρια τους».<ref name=":2" />
Κάποια στιγμή παρατήρησε από το κάστρο της πόλης πως το εχθρικό στρατόπεδο ήταν σχεδόν αφύλακτο. Αμέσως οργάνωσε αιφνιδιαστική επίθεση ηγούμενη δύναμης 300 αντρών και έκαψε τις σκηνές και τα τρόφιμα του εχθρού. Αυτό της χάρισε το προσωνύμιο «Ιωάννα η Φλόγα» ή «Φλογερή Ιωάννα».<ref name=":2" /> Μόλις ο Κάρολος κατάλαβε τι είχε γίνει, τής έκλεισε τον δρόμο επιστροφής στη Χενμπόν, αλλά εκείνη οδήγησε τους άντρες της στη [[Βρέστη]] προσελκύοντας ταυτόχρονα και ένα τμήμα από την δύναμη του Καρόλου. Όταν ασφάλισε και τη Βρέστη, συγκέντρωσε και άλλους άντρες και επέστρεψε κρυφά στη Χενμπόν.<ref name=":1" /><ref name=":3" /><ref name=":4">{{Cite web|url=http://www.medievalists.net/2015/09/the-boldest-and-most-remarkable-feat-ever-performed-by-a-woman-fiery-joanna-and-the-siege-of-hennebont/|website=www.medievalists.net|accessdate=2019-03-09}}</ref>
Τότε ο Κάρολος των Μπλουά απέκοψε τις προμήθειες στη Χενμπόν προσπαθώντας να προκαλέσει λιμό και ο επίσκοπος της Λυών έσπευσε να πείσει την Ιωάννα να παραδοθεί.<ref name=":1" /><ref name=":2" /> Όμως η Ιωάννα είδε από το παράθυρο να καταφτάνει ο Αγγλικός στόλος ως ενίσχυση στον αγώνα της και αρνήθηκε.<ref name=":2" /> Με την βοήθεια των Άγγλων κράτησε τη Χενμπόν και ο Κάρολος αναγκάστηκε να υποχωρήσει.<ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref>{{Cite book|title=The perfect king : the life of Edward III : father of the English nation|first=Ian,|last=Mortimer|publisher=Jonathan Cape|isbn=9780224073011|year=2006|date=2006|location=London|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/62474803|id=62474803}}</ref>
=== Αντεπίθεση ===
Η Ιωάννα γνώριζε πως οι Μπλουά δεν επρόκειτο να μείνουν άπραγοι μετά την ήττα τους και πήγε στην Αγγλία για να ζητήσει περισσότερες ενισχύσεις. Στην επιστροφή όμως το πλοίο της δέχτηκε επίθεση από τον Λουδοβίκο της Ισπανίας που ήταν σύμμαχος των Μπλουά.<ref name=":2" /> Ακολούθησε σκληρή μάχη σώμα με σώμα στην οποία η Ιωάννα συμμετείχε και η ίδια «με την καρδιά λονταριού, κρατώντας λόγχη».<ref name=":1" /><ref name=":2" /> Τελικά οι Άγγλοι κατάφεραν να αποκρούσουν την επίθεση και η Ιωάννα έφτασε στη Γαλλία και κατέλαβε τη Βαν. Μετά πολιόρκησε τη Ρεν αλλά μετά από μακρόχρονο αμφίρροπο αγώνα αναγκάστηκε να λήξει την πολιορκία με τη Συνθήκη του Μαλεστρουά το 1343 με αντάλλαγμα την απελευθέρωση του συζύγου της, που όμως πέθανε δύο μόλις χρόνια αργότερα.<ref name=":2" /> Το 1347 οι Άγγλοι συνέλαβαν για λογαριασμό της τον Κάρολο. Στο σημείο αυτό η Ιωάννα άφησε τον έλεγχο της μάχης στους Άγγλους και πήγε να ζήσει στην Αγγλία. Το 1364 ο πόλεμος για την διαδοχή της Βρετανης έληξε με νίκη του Οίκου Μονφόρ και δούκας της Βρετάνης έγινε ο γιος της Ιωάννας, [[Ιωάννης Δ΄ της Βρετάνης|Ιωάννης Δ΄]].<ref name=":3" />
=== Αιχμαλωσία και θάνατος ===
| |||