Βικιπαίδεια

Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 29:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης''' ή '''Φερδινάνδος ο Προσκεκλημένος''' (el ''Emplazado'') (Ισπανικά : ''Fernando IV de Castilla'', [[Σεβίλλη]], [[6 Δεκεμβρίου]] [[1285]] - [[Χαέν]], [[7 Σεπτεμβρίου]] [[1312]]) από τον [[Καστιλιανός Οίκος της Ιβρέα|Καστιλιανό Οίκο της Ιβρέα]] ήταν βασιλιάς[[Κατάλογος Καστιλιάνων μοναρχών|Βασιλιάς της Καστίλης]] ([[1295]] - [[1312]]). Ο Φερδινάνδος Δ΄ ήταν δεύτερο παιδί και μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Σάντσο Δ΄ της Καστίλης|Σάντσο Δ΄ της Καστίλης]] και της [[Μαρία της Μολίνα|Μαρίας της Μολίνα]], κόρης του [[Αλφόνσος της Μολίνα|Αλφόνσου της Μολίνα]]. Την περίοδο που ήταν ανήλικος ανέλαβαν την κηδεμονία του η μητέρα του Μαρία του Μολίνα και ο μεγάλος θείος του [[Ερρίκος της Καστίλης]] τέταρτος γιος του [[Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλης|Φερδινάνδου Γ΄ της Καστίλης]].
 
Η μητέρα του έπρεπεσυγκρούστηκε να αντιμετωπίσειμε τους εχθρούς του στην αριστοκρατία που έκαναν πολλές προσπάθειες να εκθρονίσουν τον μικρό Φερδινάνδο. Η αριστοκρατία ήταν ανυπότακτη και είχε δημιουργήσει προβλήματα πολλές φορές προβλήματα, αρχηγός της ήταν ο [[Ιωάννης, κύριος της Βαλένθια δε Κάμπος]] θείος του βασιλιά και ο [[Ιωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα]] επίσης θείος του βασιλιά σαν εγγονός του Φερδινάνδου Γ΄. Ο Φερδινάνδος Δ΄ συνέχισε όπως οι προκάτοχοι του τους αγώνες για την [[Ρεκονκίστα]] αλλά απέτυχε να κατακτήσει την [[Αλχεθίρας]] (1309), την ίδια χρονιά κατέλαβε το [[Γιβραλτάρ]] και αργότερα την Αλκοντέτ (1312). Τα Κορτές της [[Βαγιαδολίδ]] αποφάσισαν να μεταρρυθμίσουν την νομοθεσία με στόχο την ενίσχυση της βασιλικής εξουσίας. Πέθανε πρόωρα στην Χαέν σε ηλικία 26 ετών (7 Σεπτεμβρίου 1312), τα οστά του βρίσκονται μέχρι και σήμερα στηνστον ΒασιλικήΚαθεδρικό Κολεγιακή Εκκλησίαναό του [[Ιππόλυτος Ρώμης|Αγίου Ιππολύτου]] της Κόδροβας.
 
==Κηδεμονία==
Γραμμή 38:
 
Ο Φερδινάνδος γεννήθηκε στην Σεβίλλη (6 Δεκεμβρίου 1285) και βαπτίστηκε στον [[Καθεδρικός της Σεβίλλης|Καθεδρικό ναό της Σεβίλλης]] από τον αρχιεπίσκοπο Ραιμούνδο ντε Λοζάνα, ανακηρύχτηκε διάδοχος και δέχτηκε την υποταγή της αριστοκρατίας.<ref>González Mínguez 2004, σ. 224.</ref>
Ο Σάντσο Δ΄ ανέθεσε την ανατροφή του νεογέννητου γιου του στον Φερνάν Περέζ Πόνσε ντι Λεόν, τον πρώτο Μαγιοδρόμο του πατέρα του [[Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης|Αλφόνσου του Σοφού]], ο μικρός πρίγκιπας και ο δάσκαλος του αναχώρησαν για την οικία του Φερνάν Περέζ στην Ζαμόρα. Ο Φερνάν Περέζ Πόνσε ντι Λεόν και η σύζυγος του έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για τηνστην ανατροφή του μικρού πρίγκιπα και, το βασιλικό ζεύγος τους ευχαρίστησε θερμά.<ref>González Mínguez 2004, σ. 225.</ref>
 
Ο πατέρας του επιθυμούσε να τον παντρέψει με μια πριγκίπισσα από την [[Γαλλία]] ή την [[Πορτογαλία]]. Τον Σεπτέμβριο του 1291 αρραβωνιάστηκε με την Κωνσταντία κόρη του βασιλιά [[Διονύσιος της Πορτογαλίας|Διονυσίου της Πορτογαλίας]]. Ο Σάντσο Δ΄ παρά της υποσχέσεις που έδωσε στον Πορτογάλο βασιλιά προχώρησε σε νέες διαπραγματεύσεις με τον Γάλλο βασιλιά [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο τον Ωραίο]] να παντρέψει τον μικρό Φερδινάνδο με την κόρη του Μαργαρίτα ή Λευκή (1294). Οι διαπραγματεύσεις με την Γαλλία σταμάτησαν επειδή ο Σάντσο πέθανε την επόμενη χρονιά (1295).
Ο Σάντσο Δ΄ της Καστίλης πέθανε στο [[Τολέδο]] (25 Απριλίου 1295) και τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Φερδινάνδος. Μετά την ταφή του βασιλιά στον [[Καθεδρικός του Τολέδο|Καθεδρικό ναό του Τολέδο]] η χήρα του Μαρία του Μολίνα αποσύρθηκε στο [[Αλκάθαρ του Τολέδου]] για να τον θρυνήσειθρηνήσει για εννιά μέρες, στην συνέχεια ανέλαβε την αντιβασιλεία του εννιάχρονου γιου της.
 
===Διεκδικητές===
 
Ο γάμος του Σάντσο Δ΄ και την Μαρίας δεν είχε νομιμοποιηθεί, συνεπώς υπήρχε ζήτημα με την νομιμότητα του Φερδινάνδου με τεράστια προβλήματα στην διαδοχή.<ref>Benavides 1860, p. IX, Preliminary speech.</ref> Οι αρχηγοί των ανταρτών και κύριοι διεκδικητές ήταν ο [[Ιωάννης, κύριος της Βαλένθια δε Κάμπος]] μικρότερος αδελφός του Σάντσο Δ΄ και ο ηλικιωμένος [[Ερρίκος της Καστίλης]] θείος του Σάντσο Δ΄ μικρότερος αδελφός του Αλφόνσου του Σοφού.
 
Αργότερα εμφανίστηκαν οι νέοι διεκδικητές [[Αλφόνσος δε λα Σέρδα]] και [[Φερδινάνδος δε λα Σέρδα, κύριος της Λάρα]] γιοι του [[Φερδινάνδος δε λα Σέρδα|Φερδινάνδου του τριχωτού]] μεγαλύτερου γιου του Αλφόνσου του Σοφού που πέθανε πολύ πρόωρα (1275), τους υποστήριζε και η γιαγιά τους [[Γιολάντα της Αραγωνίας]]. Η Αραγωνία, η Πορτογαλία και η Γαλλία εκμεταλλεύτηκαν τα προβλήματα για δικό τους όφελος. Οι ταραχές στις οποίες προστέθηκαν και άλλοι σημαντικοί ευγενείς όπως ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντεντι Χάρο, λόρδος του [[Μπισκάγια]], ο Νούνο Γκονζαλεζ ντι Λάρα και ο Ζουάν Νούνο ντι Λάρα οδήγησαν σε αναρχία.
Τα Κορτές της Βαγιαδολίδ όρισαν κηδεμόνα τον Ερρίκο της Καστίλης (1295) αλλά η βασιλομήτωρ πήρε τον μικρό Φερδινάνδο στην συνοδεία της. Μετά την απόφαση των Κορτές ο Ιωάννης, κύριος της Βαλένθια δε Κάμπος άφησε την [[Γρανάδα]] και προσπάθησε να κυριεύσει την [[Μπαδαχόθ]] αλλά απέτυχε, στην συνέχεια μετέβη στην Πορτογαλία και προσπάθησε να πείσει τον βασιλιά Διονύσιο να κηρύξει τον πόλεμο στην Καστίλη.<ref>Ibáñez de Segovia Peralta y Mendoza 1777, σ. 532.</ref>
 
===Ανταρσία του Ιωάννη της Βαλένθια δε Κάμπος===
 
Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών των Κορτές η βασιλομήτωρ και ο Ερρίκος της Καστίλης συναντήθηκαν με τον Πορτογάλο βασιλιά Διονύσιο, του έδωσαν δώρα, μερικές περιοχές στα σύνορα και συμφώνησαν να ολοκληρωθεί ο γάμος του Φερδινάνδου με την Κωνσταντία. ΤηνΟι ίδιαδυο εποχήοικογένειες συμφώνησαν ταυτόχρονα και δεύτερο γάμο ανάμεσα στις δυο οικογένειες : ο διάδοχος του Πορτογαλικού θρόνου [[Αλφόνσος Δ΄ της Πορτογαλίας]] παντρεύτηκε την [[Βεατρίκη της Καστίλης (1293 - 1359)|Βεατρίκη της Καστίλης]] μικρότερη αδελφή του Φερδινάνδου Δ΄. Ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο πήρε την Μπισκάγια και ο Ερρίκος της Καστίλης που αναγνώρισε τον Φερδινάνδο πήρε πίσω τα δικά του εδάφη.<ref>Benavides 1860, σσ. 11–13.</ref> Ο [[Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας]] έδιωξε αμέσως μετά έδιωξε από την αυλή του την [[Ισαβέλλα της Καστίλης (1283-1328)|Ισαβέλλα της Καστίλης]] και κύρηξεκήρυξε τον πόλεμο στο [[Βασίλειο της Καστίλης]].
 
Ο θείος του Ιωάννης της Βαλένθια δε Κάμπος επαναστάτησε ξανά εναντίον του Φερδινάνδου Δ΄ στις αρχές του 1296 ενώ ο γιος του Αλφόνσος της Βαλένθια δε Κάμπος κυρίευσε την Μανσίλλα. Τον Απρίλιο του 1296 ο Αλφόνσος της Βαλένθια δε Κάμπος επιτέθηκε στην Καστίλη με βοήθεια των Αραγωνέζων και πήγε στην Λεόν όπου ο πατέρας του ανακηρύχτηκε βασιλιάς της Λεόν, της Σεβίλης και της Γαλικίας. Ο Ιωάννης με την συνοδεία του γιου του Αλφόνσου ανακηρύχτηκε βασιλιάς στην Καστίλη, το [[Τολέδο]], την [[Μούρθια]] και την [[Χαέν]]. ΑμεσωςΑμέσως μετά ο Ιωάννης και ο Αλφόνσος μπήκαν στο [[Εμιράτο της Γρανάδας]] και έκλεισαν ειρήνη με τον Σουλτάνο Μωάμεθ Β΄, την ίδια εποχή τα στρατεύματα της Γρανάδας λεηλατούσαν την [[Ανδαλουσία]] που υπερασπιζόταν ο Αλόνζο Πέρεζ ντε Γκουζμάν. Ο ινφάντης Πέτρος της Αραγωνίας (1275 - 1296) πέθανε χτυπημένος από την πανώλη (25 Αυγούστου 1296), ο Ιωάννης της Βαλένθια έχασε τον μεγαλύτερο σύμμαχο του στην πολιορκία της Μειόργα και απέσυρε τον στρατό τουαποσύρθηκε.<ref>Lafuente 1861, Chapter VIII.</ref>
 
===Συντριβή του Ερρίκου στην Γρανάδα===
Γραμμή 66:
 
Η ''"Συνθήκη του Αλκανίκες"'' (1297) καθόρισε τα όρια ανάμεσα στην Καστίλη και την Πορτογαλία, δέχτηκε πολλά κάστρα και πόλεις, σε αντάλλαγμα ακυρώθηκαν οι συνθήκες που είχαν γίνει με τον Αλφόνσο Β΄ της Αραγωνίας, τον Αλφόνσο δε λα Σέδρα, τον Ιωάννη της Καστίλης και τον Χουάν Νουνέζ Β΄ ντι Λάρα.<ref>González Mínguez 2004, σ. 228.</ref>
Με την ''"Συνθήκη του Αλκανίκες"'' επικυρώθηκε ο διπλός γάμος ανάμεσα στον Φερδινάνδο Δ΄ και την ινφάντα Κωνσταντίνα όπως επίσης και ο γάμος ανάμεσα στον Πορτογάλο διάδοχο Αλφόνσο και στην αδελφή του Φερδινάνδου Δ΄ Βεατρίκη. Οι Πορτογάλοι σε αντάλλαγμα θα έπρεπε να φέρουν 300 ιππότες υπό την ηγεσία του Χοάο Αλφόνσο της Αλμπουκέρκης να βοηθήσουν την Μαρία της Μολίνας στους αγώνες της με τον Ιωάννη της Καστίλης τον οποίο υποστήριζε μέχρι τότε ο βασιλιάς Διονύσιος. Ο Πορτογάλος βασιλιάς δέχτηκε μια σειρά από πόλεις στα σύνορα μεταξύ Καστίλης και Πορτογαλίας που είχε χάσει ο πατέρας του [[Αλφόνσος Γ΄ της Πορτογαλίας]] από τον Αλφόνσο τον Σοφό. Οι δυο μονάρχες συμφώνησαν επίσης να έχουν αμοιβαία υποστήριξη απέναντι σε κοινούς εχθρούς (13 Σεπτεμβρίου 1297), οι συνέπειες της συνθήκης θα διατηρηθούν πολλούς αιώνες αφού τα σύνορα των δυο βασιλείων θα τροποποιηθούν ελάχιστα. Η Συνθήκη εξασφάλιζε την Πορτογαλική υποστήριξη απέναντι στον Φερδινάνδο Δ΄ για τον θρόνο της Καστίλης και να βοηθήσει την βασιλομήτωρ στις μάχες που έδινε με τον Ιωάννη της Βαλένθια δε Κάμπος που κατείχε τότε την περιοχή της Λεόν.
 
===Επαφές του Ιωάννη με τους Πορτογάλους===
 
Η βασιλομήτωρ έστειλε στα τέλη του 1297 στην Λεόν τον Αλφόνσο Πέρεζ ντε Γκουζμάν να πολεμήσει με τον Ιωάννη της Βαλένθια που είχε τον έλεγχο στην περιοχή.<ref>Benavides 1860, σ. 50.</ref> Στις αρχές του 1298 ο Αλφόνσος δε λα Σέρδα, ο Ιωάννης της Βαλένθια και ο Ζουάν Νούνιες Β΄ ντι Λάρα έκοψαν πλαστά νομίσματα με μικρότερη περιεκτικότητα σε πολύτιμα μέταλλα με στόχο την κατάρρευση της οικονομίας των βασιλείων της Καστίλης και της Λεόν. Ο Ζουάν Νούνιες Β΄ ντι Λάρα κατέκτησε μια σειρά από πόλεις όπως την [[Αλμαθάν]]. Ο Ερρίκος της Καστίλης ζήτησε στα Κορτές της Βαγιαδολίδ (1298) να πουλήσουν την Ταρίφα στους Μουσουλμάνους αλλά η Μαρία της Μολίνας ξανά το αρνήθηκε. Η βασιλομήτωρ συνάντησε τον Πορτογάλο βασιλιά στο Τόρο (1298) και του ζήτησε βοήθεια για να αντιμετωπίσει τον Ιωάννη. Ο Διονύσιος το αρνήθηκε και προχώρησε σε συμφωνία με τον Ιωάννη να κρατήσει το βασίλειο της Γαλικίας, την Λεόν και τις περιοχές που είχε κατακτήσει όσο ζούσε και μετά τον θάνατο του θα περνούσαν στον Φερδινάνδο Δ΄. Η βασιλομήτωρ που δεν ήθελε με κανένα τρόπο την ενίσχυση του Ιωάννη της Βαλένθια δωροδόκησε τον Ερρίκο της Καστίλης με πόλεις όπως η [[Έθιχα]] και η Μεδεγίν και έπεισε τους αντιπροσώπους των Κορτές να ακυρώσουν τις προτάσεις του Πορτογάλου μονάρχη.
Η βασιλομήτωρ μετά από την συνάντηση της με τον Πορτογάλο μονάρχη έστειλε τον επτάχρονο γιο της Ινφάντη [[Φίλιππος της Καστίλης, Λόρδος της Καμπρέρα και της Ριμπέρα|Φίλιππο]] στην Γαλικία για να ενισχύσει την εξουσία της στην περιοχή που επιχειρούσαν να διαλύσουν ο Ζουάο Αφόνσο της Αλμπουκέρκης και ο Φερνάντο Ροντρίγκεζ ντι Κάστρο.
 
Γραμμή 87:
Τα Κορτές του Μπούργκος που συνεκλήθησαν τον Νοέμβριο του 1301 παρουσίασαν την βούλα του πάπα Βονιφάτιου Η΄ που νομιμοποιούσε τον γάμο του Σάντσο Δ΄ με την Μαρία της Μολίνας. Ο Φερδινάνδος Δ΄ έγινε νόμιμος διάδοχος, είχε φτάσει στην ενηλικίωση και στέφθηκε επίσημα βασιλιάς (6 Δεκεμβρίου 1301).<ref>González Mínguez 1998, σσ. 1076–1077</ref> Με την νομιμοποίηση του βασιλιά ο Ιωάννης της Βαλένθια και ο Αλφόνσος δε λα Σέδρα έχασαν το ισχυρότερο πλεονέκτημα για την διαδοχή, την ίδια εποχή ο πάπας έδωσε την άδεια στον νεαρό βασιλιά να παντρευτεί την Κωνσταντία της Πορτογαλίας. Ο Ερρίκος της Καστίλης ενοχλήθηκε έντονα με την νομιμοποίηση του Φερδινάνδου Δ΄, συμμάχησε με τον Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντε Λάρα με στόχο να ανατρέψουν τον νεαρό βασιλιά και την μητέρα του. Σύντομα συμμάχησε μαζί τους και ο Ιωάννης της Βαλένθια που διεκδικούσε την ηγεμονία της Μπισκάγια χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του Μαρίας Α΄ Ντιάζ ντε Χάρο. Την εποχή που η βασιλομήτωρ βρισκόταν στην [[Βιτόρια-Γκαστέις]] (1301) η αριστοκρατία της Καστίλης επαναστάτησε, υποστήριξε τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγωνίας και του δήλωσε ότι θα τον υποστηρίξει να κερδίσει το βασίλειο της Μούρθιας. Ο Ερρίκος της Καστίλης συμμάχησε με τον Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο και ζήτησε από τον βασιλιά πόλεις όπως την [[Ατιένθα]] που του είχε δώσει δώρο σαν αποζημίωση για να παραιτηθεί από κηδεμόνας του.
 
Ο Φερδινάνδος Δ΄ παντρεύτηκε στην Βαγιαδολίδ την Κωνσταντία κόρη του Διονυσίου της Πορτογαλίας (23 Ιανουαρίου 1302), τα ''"Κορτές της Μεδίνα δελ Κάνπο"'' συνεκλήθησαν τον Μάιο του 1302, ο νεαρός βασιλιάς έστειλε αντιπρόσωπο. Ο Ερρίκος, ο Ιωάννης της Καστίλης και ο Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντε Λάρα προσπάθησαν να εκθρονίσουν τον νεαρό βασιλιά και την μητέρα του με την κατηγορία ότι η Μαρία πούλησε τα κοσμήματα της συζύγου του Σάντσο Δ΄ αλλά η κατηγορία αποδείχτηκε ψευδής. Οι ίδιοι κατηγόρησαν την βασιλομήτοραβασιλομήτωρ ότι έκανε κατάσχεση το χρηματικό ποσό που της είχε παραχωρήσει το Συμβούλιο του Στέμματος αλλά και αυτή η κατηγορία αποδείχτηκε ψευδής από τον Νούνο, ηγούμενο του Σανταντέρ και Καγκελάριο. Την ίδια εποχή πέθανε ο Εμίρης της Γρανάδας Μωάμεθ Β΄, ο γιος και διάδοχος του Μωάμεθ Γ΄ έκανε επίθεση στα βασίλεια της Καστίλης και της Λεόν. Ο Φερδινάνδος Δ΄ και η μητέρα του βρέθηκαν τον Ιούλιο του 1302 στα ''"Κορτές του Μπούργκος"'' με στόχο να συμφιλιωθείσυμφιλιωθούν με τον Ερρίκο της Καστίλης. Ο νεαρός βασιλιάς υπό την επίδραση του Εβραίου συμβούλου του ήθελε να απαλλαγεί από την παρουσία του Ιωάννη και του Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντε Λάρα στα Κορτές. Μετά την ολοκλήρωση τους ο Φερδινάνδος Δ΄ πήγε στην Παλένθια για να παραβρεθεί στους γάμους του Αλφόνσου της Βαλένθια δε Κάμπος γιου του Ιωάννη με την Τερέζα Νούνιε ντε Λάρα, την αδελφή του Ζουάν Νούνιε Β΄ ντε Λάρα.
 
===Σύγκρουση με τον Ερρίκο της Καστίλης===
 
Την ίδια εποχή ξέσπασε εμφύλιος, από την μια πλευρά ο Ερρίκος της Καστίλης, η βασιλομήτωρ και ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντε Χάρο από την άλλη ο Ιωάννης της Βαλένθια και ο Ζουάν Νούνιε Β΄ ντε Λάρα. Ο Ερρίκος της Καστίλης απείλησε με πόλεμο τον Φερδινάνδο Δ΄ και την μητέρα του αν υποκύψουν στα αιτήματα τους, ο λαός της Καστίλης από την άλλη άρχισε να δυσφορεί έντονα με τον βασιλιά που ήταν όργανο της μητέρας του. Τους τελευταίους μήνες του 1302 δυσαρεστημένα μέλη της αριστοκρατίας ενώθηκαν με τον Ιωάννη δε λα Σέρδα και τον Ζουάν Νούνιε Β΄ ντε Λάρα. Στις αρχές του 1303 ο Φερδινάνδος Δ΄ αποφάσισε να συναντθείσυναντηθεί με τον Πορτογάλο βασιλιά Διονύσιο με στόχο να του κάνει παραχωρήσεις και να τον βοηθήσει. Οι σύμμαχοι του δεν ήρθαν μαζί υοθτου, η μητέρα του προσποιήθηκε ότι ήθελε να παρακολουθήσει τον Ερρίκο επειδή οι σχέσεις του με τον βασιλιά ήταν τεταμένες λόγω των φιλικότερων σχέσεων του με τον Ιωάννη της Βαλένθια. Η συνάντηση των δυο βασιλέων έγινε τον Μάιο του 1303 στην [[Μπαδαχόθ]] αλλά ο Φερδινάνδος Δ΄ απογοητεύτηκε με τις προσφορές του Πορτογάλου βασιλιά.
 
Την εποχή που βρισκόταν ο βασιλιάς στην Μπαδαχόθ ο Ερρίκος της Καστίλης, ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο και ο [[Ιωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα]] συμφώνησαν να συναντηθούν με τον βασιλιά της Αραγωνίας, η συνάντηση έγινε στην Αρίζα. Ο Ερρίκος της Καστίλης επικοινώνησε με την Μαρία της Μολίνας και της εξήγησε τα σχέδια του με στόχο να συμμαχήσουν. Τα σχέδια του ήταν να παντρευτεί η αδελφή του βασιλιά [[Ισαβέλλα της Καστίλης (1283-1328)|Ισαβέλλα]] που είχε χωρίσει τον Ιάκωβο Β΄ της Αραγωνίας με τον Αλφόνσο δε λα Σέδρα και να γίνει βασιλιάς της Λεόν. Ο αδελφός του βασιλιά [[Πέτρος του Κάμερος]] θα γινόταν βασιλιάς της Καστίλης με τον γάμο του με την κόρη του βασιλιά της Αραγωνίας. Ο Ερρίκος τόνισε ότι με τα σχέδια αυτά θα επέλθει οριστικά ειρήνη στο βασίλειο χωρίς να έχουν εξουσίες ο Ιωάννης της Βαλένθιας και ο Ζουάν Νουνιέ Β΄ ντι Λάρα. Τα σχέδια επέβαλαν άμεσα την διάλυση του βασιλείου της Καστίλης και την παραίτηση του Φερδινάνδου Δ΄, η βασιλομήτωρ το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Ο Ερρίκος επέμεινε και η Μαρία του θύμισε τόσο τους όρκους που έχει πάρει να υποστηρίξει τον νέο βασιλιά όσο και τα δώρα που τον έχει προικίσει.
Γραμμή 102:
===Εμφύλιος για την Μπισκάγια===
 
Τον Ιανουάριο του 1304 ο Ιωάννης της ΒαλένθιαςΒαλένθια ζήτησε ξανά την Μπισκάγια χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του με την υποστήριξη του Ζουάν Νούνιε Β΄ ντε Λάρα αλλά ο βασιλιάς το αρνήθηκε. Ο Φερδινάνδος Δ΄ πρότεινε να παραδώσει ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο στην ΜαριαΜαρία Α΄ Ντιάζ ντι Χάρο μια σειρά από πόλεις όπως η Σάντα Ολάγια, η Ισκάρ, η Κουελλάρ, η Κόρδοβα και η Μούρθια, ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο θα διατηρούσε την Μπισκάγια, την Ορντούνα, την Βαλμασέντα και την Ντουράνγκο. Ο Ιωάννης της Βαλένθιας δέχθηκε την προσφορά του Φερδινάνδου αλλά αρνήθηκε ο ίδιος ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο, αντέδρασε έντονα και απείλησε τον βασιλιά με επανάσταση. Ο Φερδινάνδος Δ΄ ζήτησε από την μητέρα του να συμφιλιωθεί με τον Ζουάν Νουνιές Β΄ ντι Λάρα και προχώρησε στην υπογραφή της ''"Συνθήκης του Τορρέλλας"'' (1304).

Ο Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο δεν συμμετείχε, ήταν έντονα δυσαρεστημένος που ο Φερδινάνδος υποσχέθηκε στον Ιωάννη την Μπισκάγια και του παραχώρησε την [[Λα Ριόχα]] αν και ο ίδιος ολοκλήρωσε όλες τις διαπραγματεύσεις με τον βασιλιά της Αραγωνίας.
Ο Ιωάννης της Βαλένθια ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1304 διαπραγματεύσεις με το [[Βασίλειο της Αραγωνίας]] δεσμεύοντας τον Φερδινάνδο Δ΄ να δεχτεί τις συμφωνίες που θα κάνουν η Αραγωνία και η Πορτογαλία σχετικά μεγια τις απαιτήσεις του γιου του Αλφόνσου δε λα Σέδρα. Ο Φερδινάνδος Δ΄ έκανε κατάσχεση στα εδάφη του Ντιέγκο Λόπεζ Ε΄ ντι Χάρο και του Ζουάν Αλφόνσο ντε Χάρο, λόρδου του Κάμερος αλλά οι δυο ευγενείς δεν προχώρησαν σε επανάσταση εναντίον του βασιλιά. Ο αδελφός του βασιλιά Ινφάντης Φίλιππος ηττήθηκε από τον γαμπρό του Φερνάντο Ροντρίγκεζ ντι Κάστρο που είχε παντρευτεί την ετεροθαλή αδελφή του Γιολάντα νόθη κόρη του Σάντσο Δ΄ και έπεσε στην μάχη.<ref>Benavides 1860, σσ. 132–133.</ref>
Ο αδελφός του βασιλιά Ινφάντης Φιλιππος ηττήθηκε από τον γαμπρό του Φερνάντο Ροντρίγκεζ ντι Κάστρο που είχε παντρευτή την ετεροθαλή αδελφή του Γιολάντα νόθη κόρη του Σάντσο Δ΄ και έπεσε στην μάχη.<ref>Benavides 1860, σσ. 132–133.</ref>
 
===Συμφωνία με την Αραγωνία===
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Φερδινάνδος_Δ΄_της_Καστίλης"