Ελληνιστική Κοινή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Πηγές |
|||
Γραμμή 25:
:::*Καλήμερον, ἦλθες; Bono die, venisti?
:::*Ποῦ; Ubi?
:::*Τί γὰρ ἔχει; Quid enim habe <br />
:::*Τί γὰρ ἔχει; Quid enim habe <br /> Ιδιαίτερα σημαντικά ως πηγές είναι τα κείμενα των παπύρων. Τα κείμενα τών μη φιλολογικών παπύρων τα οποία προέρχονται κυρίως από την Αίγυπτο και αποτελούνται από ιδιωτικές επιστολές, προσκλήσεις και ακόμη από διοικητικά έγγραφα (εγκύκλιοι, απαντήσεις σε αιτήματα, αναφορές) μάς δίνουν μία πιο καθαρή εικόνα του καθημερινού προφορικού λόγου. Τα κείμενα από παπύρους καλύπτουν ολόκληρη την περίοδο της Ελληνιστικής Κοινής, καθώς αρχίζουν από τα τέλη του 4ου πΧ. αιώνα και φθάνουν ώς τον 8ο μΧ. αιώνα, ενώ οι γνώσεις μας για τήν γλώσσα συμπληρώνονται από επιγραφές και όστρακα αυτής της χρονικής περιόδου.▼
▲
Σπουδαία πηγή τέλος αποτελεί αυτή καθαυτή η νεοελληνική και οι διάλεκτοί της, όπως η [[ποντιακή διάλεκτος]] και η [[Καππαδοκική διάλεκτος|καππαδοκική]], που έχουν κρατήσει κάποια γλωσσολογικά στοιχεία τα οποία έχουν χαθεί από τη νεοελληνική. Αυτές έχουν π.χ. κρατήσει την αρχαία προφορά του η ως ε (γράφουν νύφε, τίμεσον) ενώ στην [[Τσακωνική διάλεκτος|Τσακωνική]] έχουν κρατήσει το παρτεταμένο α αντί του η (αμέρα, αστραπά, λίμνα). Στις νότιες νησιωτικές περιοχές (στα Δωδεκάνησα) και στην Κύπρο έχει διατηρηθεί η έντονη, διπλή προφορά των διπλών όμοιων συμφώνων σε λεξεις όπως Ελλάδα, θάλασσα κ.α. Φαινόμενα σαν αυτά υποδηλώνουν ότι η προφορές και άλλα χαρακτηριστικά επιβίωσαν μέσα από την Ελληνιστική Κοινή παρά την ποικιλότητα της τελευταίας στον αχανή τότε ελληνόφωνο κόσμο.
| |||