Κρασί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη Δύση, την ίδια περίοδο, η τέχνη του κρασιού γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Το [[16ος αιώνας|16ο αιώνα]] είχε εξαπλωθεί στην [[Ισπανία]] αλλά και στη [[Γαλλία]]. Την εποχή αυτή προωθούνται και αρκετές τεχνικές καινοτομίες, όπως η χρήση [[Γυαλί|γυάλινης]] φιάλης και [[Φελλός|φελλού]]. Επιπλέον γίνεται γνωστή η παρασκευή αφρώδους οίνου (όπως για παράδειγμα η [[σαμπάνια]], που αποδίδεται στον Γάλλο βενεδικτίνο μοναχό Περινιόν).

 

[[Αρχείο:Dark wine grapes.jpg|233px|thumb|right|Ποικιλία σταφυλιού]]

Οι ρώγες του σταφυλιού, που αποτελεί και την πρώτη ύλη του κρασιού, περιέχουν [[σάκχαρα]], [[οργανικά οξέα]] και νερό (πάνω από 70%). Η περιεκτικότητα σε αυτές τις ουσίες εξαρτάται κάθε φορά από την ποικιλία, το υπέδαφος, τις κλιματικές συνθήκες, αλλά και από την χρονική στιγμή της ωρίμανσης του σταφυλιού. Μετά την διαδικασία του τρύγου (συγκομιδής), ακολουθεί η γλευκοποίηση, η διαδικασία δηλαδή κατά την οποία εξάγεται το '''γλεύκος''' (ή συνήθως '''μούστος''') από το σταφύλι. Για την έκθλιψη του μούστου χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι, συνηθέστερα με χρήση ειδικών μηχανημάτων που λειτουργούν συνθλίβοντας το σταφύλι ανάμεσα σε περιστρεφόμενους κυλίνδρους. Κατά τη γλευκοποίηση, επιβάλλεται η αφαίρεση των κοτσανιών (''αποβοστρύχωση'') του σταφυλιού, καθώς είναι επιζήμια τόσο για την γεύση του τελικού κρασιού, όσο και για την υγεία του καταναλωτή.

 

== Βιβλιογραφία ==

 

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==